Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τις αντιδράσεις για τη νέα φανέλα της Εθνικής Ελλάδας και τους ισχυρισμούς περί «κανονικοποίησης των ναζί στην κοινωνία».
Θα μπορούσε άνετα να είναι ένα ψυχολογικό τεστ αντίστοιχο με αυτό του Rorschach μόνο που στην θέση των καρτών με τις αφηρημένες συμμετρικές μορφές θα έχουμε τη φανέλα της εθνικής Ελλάδας στο ποδόσφαιρο. Βάζω στοίχημα ότι μόνο ένα πολύ ειδικό κομμάτι του πληθυσμού θα ανακαλύψει πάνω της έναν αγκυλωτό σταυρό.
Σ’ αυτό το κομμάτι σίγουρα ανήκει και το κόμμα του ανθρώπου-παγόνι (κατά κόσμον Γιάνη Βαρουφάκη) το οποιο εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία με αφορμή το μοτίβο της φανέλας διαμαρτύρεται για «την κανονικοποίηση των ναζί στην κοινωνία».
Αλλά οι σύντροφοι του Γιάνη δεν είναι μόνοι τους. Υπήρξαν και άλλοι συμπολίτες που κοιτώντας τη φανέλα αντίκρυσαν έναν αγκυλωτό σταυρό. Δεν ήταν πολλοί, αλλά όλοι ανήκαν στις δυνάμεις «της αριστεράς και της προόδου». Κι αυτό δεν είναι καθόλου περίεργο.
Προφανώς αν θέλεις να δεις έναν αγκυλωτό σταυρό πάνω στη φανέλα της εθνικής μπορείς πολύ εύκολα να τον δεις. Ακριβώς όπως ένας φανατικός χριστιανός μπορεί να ακούσει σατανιστικά μηνύματα σε τραγούδια της Μαρινέλας ή να δει το 666 στο σινιάλο που μέχρι να αποκαλυφθεί η σατανική του σημασία νομίζαμε ότι σήμαινε πως όλα είναι ok.
Και δυστυχώς για τους συντρόφους που νομίζουν ότι διαφέρουν από τους θρησκόληπτους τόσο πολύ ώστε να τους χλευάζουν σε κάθε ευκαιρία, ο λόγος που βλέπουν αγκυλωτό σταυρό στην φανέλα της εθνικής είναι ο ίδιος για τον οποίο ο φανατικός χριστιανός βλέπει παντού σημάδια του σατανά.
Για τους φανατικούς κάθε είδους, ο εχθρός είναι εξίσου απαραίτητος με την ίδια τους την πίστη. Η ύπαρξη εχθρού και μάλιστα ενός εχθρού τόσο δυνατού ώστε να εισχωρεί παντού, δικαιολογεί τον φανατισμό τους και τους δίνει υπόσταση. Φυσικά το κάνει με τον ίδιο τρόπο που οι ανεμόμυλοι έδιναν υπόσταση στον ηρωισμό του Δον Κιχώτη αλλά για τους Δον Κιχώτες (ή για όσους εκμεταλλεύονται τους Δον Κιχώτες), αυτός ο τρόπος αρκεί. Αρκεί να πιστέψουν (ή να πείσουν) ότι στην πραγματικότητα οι ανεμόμυλοι είναι αιμοδιψείς γίγανες.
Από τη στιγμή που η αριστερά έχει χάσει την όποια δυνατότητα είχε ποτέ να προτείνει ρεαλιστικές λύσεις σε πρακτικά προβλήματα (δηλαδή να κάνει πολιτική) και απλώς προσφέρει ψυχολογική υποστηριξη και εκτόνωση, από τη στιγμή δηλαδή που έχει μετατραπεί σε θρησκεία κάνει ό,τι κάνουν όλες οι θρησκείες: αντί να προσπαθεί να βελτιώσει την πραγματικότητα την αρνείται ή την εμφανίζει όπως βολεύει την μυθολογία της. Εκμεταλλεύεται κάθε εχθρό που εμφανίζεται στον δρόμο της και όταν δεν βρίσκει πραγματικό εχθρό (ή ο εχθρός είναι περιορισμένης ισχύος) τον επινοεί (ή του προσδίδει διαστάσεις που δεν έχει). Χθες αυτός ο εχθρός ήταν οι πανταχού παρόντες εθνικοσοσιαλιστές που σχεδιάζουν σβάστικες στη φανέλα της εθνικής ποδοσφαίρου. Αύριο θα είναι οι νεοφιλελεύθεροι ολιγάρχες που θα θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα και μεθαύριο το «ευρωιερατείο» που θα τοποθετεί το σήμα του ευρώ μέσα στα σχεδιάκια μωρουδιακής πάνας. Πίστη και φαντασία να υπάρχει και ο κόσμος είναι γεμάτος ανεμόμυλους. Και μπράβο τους.
ΥΓ – Η ειρωνία είναι ότι την ίδια στιγμή που κάποιοι σύντροφοι βλέπουν σβάστικες σε φανέλες ποδοσφαίρου και βγάζουν αφρούς, μεγάλα κομμάτια της αριστεράς (και πιθανότατα οι ίδιοι) συντάσσονται με τους εθνικοσοσιαλιστές στην υπερασπιση της επεκτατικής Ρωσίας και του δικτάτορα Πούτιν, στην αντίσταση στην προσπάθεια του Μακρόν να μην καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία και επιχειρηματολογούν από κοινού ενάντια στην αστική δημοκρατία και τη Δύση.
9°
