Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τα νέα έκτακτα μέτρα για το νησί της Μυκόνου και τη διαχείριση της πανδημίας.
Όταν η ΕΛΑΣ ανακοίνωσε πως όχι μόνο έχει σχέδιο για τον έλεγχο των ιδιωτικών πάρτι και γενικώς της τήρησης των μέτρων αντιμετώπισης του κορωνοϊού στα νησιά, αλλά του έχει δώσει και την ονομασία «Μύκονος», στο μυαλό μου ήρθε κατευθείαν η εικόνα ενστόλων να απλώνουν την αρίδα τους ή να παρτάρουν κραυγάζοντας ΜΥΚΟΝΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ. Η πραγματικότητα τελικά είναι ακόμα χειρότερη καθώς ένα-δυο μήνες μετά την ανακοίνωση του σχεδίου και εν μέσω τουριστικής (κουτσουρεμένης μεν, τουριστικής δε) περιόδου το πρώτο (μερικό προς το παρόν) λοκντάουν σε νησί είναι στη Μύκονο. Το νησί που, από όσο ακούω να λένε οι «αρμόδιοι» και οι «φορείς», είναι η βιτρίνα του ελληνικού τουρισμού.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας δεν υπάρχουν ούτε δικαιολογίες ούτε ελαφρυντικά γι’ αυτό που συνέβη. Ακόμα κι αν ψάξουμε πολύ και βρούμε κάποια, σίγουρα δεν θα μπορούν να εξηγήσουν γιατί η «βιτρίνα του ελληνικού τουρισμού» αντιμετωπίστηκε όπως θα αντιμετωπιζόταν η αποθήκη του.
Από τις μαρτυρίες και τις διηγήσεις είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς ότι οι έλεγχοι των επιβατών προς τα νησιά ήταν της πλάκας. Το χειρότερο είναι ότι όλοι ξέραμε πως οι έλεγχοι θα είναι της πλάκας πριν αυτοί ξεκινήσουν. Όλοι, εκτός από αυτούς που επέβαλαν τους ελέγχους και που φαίνεται ότι ακόμα δεν έχουν καταλάβει (ή παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν) ότι η λήψη μέτρων από μόνη της δεν σημαίνει απολύτως τίποτα αν δεν συνοδεύεται από την επιβολή τους. Ακόμα και από το Ελ. Βενιζέλος (παρότι οι αυστηροί έλεγχοι είναι, όπως και να το κάνουμε, ταυτισμένοι με τις πτήσεις) αναχωρούν επιβάτες χωρίς να τους ελέγξει κανείς.
Καταλαβαίνω ότι σε μια χώρα που ο έλεγχος και η επιβολή των κανόνων είναι ταμπού, τόσο για τους πολίτες όσο και για τις κυβερνήσεις, η διαδικασία ελέγχου δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση. Αλλά θα περίμενε κανείς να υπάρχει μια διαβάθμιση. Να δοθεί, ας πούμε, ιδιαίτερο βάρος στους ελέγχους όσων θέλουν να επισκεφθούν τη «βιτρίνα του τουρισμού», έτσι ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει ως βιτρίνα και όχι ως πινακίδα προειδοποίησης κινδύνου. Δόθηκε ειδικό βάρος στους ελέγχους για όσους επιβάτες είχαν προορισμό τη Μύκονο;
Αλλά και στο ίδιο το νησί, οι έλεγχοι θα έπρεπε να είναι αυστηρότεροι και συνεχείς. Θα μπορούσα να γράψω γιατί, αλλά πια, δυστυχώς, δεν χρειάζεται: το γιατί απαντιέται με αυτό που συμβαίνει τώρα. Απαντιέται με τις ακυρώσεις και τη δυσφήμιση. Ενισχύθηκε επαρκώς η αστυνομική δύναμη της Μυκόνου; Δόθηκαν σαφείς εντολές για την αυστηρότητα των ελέγχων και απειλήθηκαν με συνέπειες οι ένστολοι που δεν θα έκαναν όπως πρέπει τη δουλειά τους; Μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο «ΜΥΚΟΝΟΟΟΟΣ» κι αν ναι γιατί απέτυχε παταγωδώς; Ποιες είναι οι συνέπειες για όσους ευθύνονται για την αποτυχία;
Η κυβέρνηση θα έπρεπε (και πρέπει) να δώσει τη δυνατότητα στους επιχειρηματίες που θέλουν να κρατήσουν τις επιχειρήσεις τους καθαρές και τους πελάτες τους υγιείς τη δυνατότητα να απολύουν χωρίς αποζημίωση το προσωπικό που αρνείται να εμβολιαστεί. Με υποθέσεις του τύπου «ο νόμος προβλέπει την απόλυση χωρίς αποζημίωση για σοβαρό λόγο και εικάζω πως η άρνηση εμβολιασμού είναι σοβαρός λόγος» κανείς σοβαρός επιχειρηματίας δεν νιώθει ασφαλής και δεν θα διακινδυνεύσει να μπλέξει στα αργοκίνητα γρανάζια της ελληνικής δικαιοσύνης. Μήπως ήρθε η ώρα η κυβέρνηση να πάψει να κρύβεται πίσω από τα φουστάνια της «επιτροπής βιοηθικής» και να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει να παρθούν;
Σε ρεπορτάζ της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ άκουσα την ιστορία ενός Ιταλού ο οποίος είχε διαγνωσθεί θετικός και δεν έβρισκε χώρο να περάσει την καραντίνα γιατί, πολύ λογικά, κανείς επιχειρηματίας δεν ήθελε να τον φιλοξενήσει στον χώρο του. Ήταν τόσο δυσκολο, σχεδόν δύο χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας, να υπάρχει η πρόνοια κατασκευής ενός μεγάλου (και ευρύχωρου και ωραίου) χώρου καραντίνας για τους επισκέπτες φορείς; Φυσικά αυτό δεν μπορεί να γίνει σε κάθε νησί, αλλά ούτε στη βιτρίνα; Ούτε εκεί που ειναι στραμμένα όλα τα βλέμματα;
Τι διάολο βιτρίνα είναι αυτή που δεν αντιμετωπίζεται διαφορετικά;
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, μπορεί η μετάλλαξη Δ να έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα, αλλά μια μετάλλαξη που θα έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα ήταν ένα από τα πολύ πιθανά σενάρια της εξέλιξης της πανδημίας και έπρεπε να υπάρχει σχέδιο για την αντιμετώπιση του. Μπορεί πολλοί συμπολίτες ή επισκέπτες να μην μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει «κανόνες» αλλά υπάρχουν υπηρεσίες και δημόσιοι υπάλληλοι που πληρώνονται για να τους επιβάλλουν. Μπορεί πολλοί επιχειρηματίες να έχουν ταυτίσει το επιχειρείν με την παραβατικότητα και την καταστρατήγηση των κανόνων, αλλά κι αυτοί με την ανοχή της πολιτείας λειτουργούν. Μπορεί ο κορωνοϊός να πλήττει αναπόφευκτα τον τουρισμό, αλλά θα μπορούσε η «βιτρίνα» του να τύχει μεγαλύτερης προσοχής. Και μπράβο της.
ΥΓ – Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου και μαζί η γλώσσα κάποιων συμπολιτών να εξηγεί πόσο καταστροφική είναι η διαχρονική κουλτούρα της παραβατικότητας και η πλήρης άρνηση αποδοχής και επιβολής των κανόνων. Απέναντί μας έχουμε διάφορους ανόητους που λένε ανοησίες του τύπου «εμείς ρουφιάνοι δεν γινόμαστε», τις υπηρεσίες που αρνούνται να επιβάλουν τους κανόνες τους οποίους πληρώνονται για να επιβάλουν, τις κυβερνήσεις που δεν πιέζουν τις υπηρεσίες αυτές να κάνουν τη δουλειά τους και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που διαμαρτύρονται και μόνο στην ιδέα των κυβερνήσεων να πιέζουν τις υπηρεσίες να κάνουν τη δουλειά τους. Το λοκντάουν στη Μύκονο και όλα τα λοκντάουν που θα έρθουν είναι δικό τους έργο. Να το χαίρονται.
«Βλέποντας τη σπουδαία δουλειά που γίνεται σε αυτές δομές, θα έλεγα ότι αυτή η επίσκεψη ήταν για μένα ένα δώρο Χριστουγέννων» τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας
10°
