Σχόλιο για την επιστολή 7 βουλευτών της ΝΔ με την οποία ζητούν να επιτρέπεται η μουσική στην εστίαση και η κυκλοφορία να παραταθεί μέχρι τα μεσάνυχτα.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πια (παίρνοντας τη σκυτάλη από τη νεοκαραμανλική ΝΔ που είχε πάρει τη σκυτάλη από το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ) η ναυαρχίδα του ελληνικού λαϊκισμού, αλλά θα ήταν μεγάλο λάθος κανείς να νομίσει ότι ο λαϊκισμός είναι αποκλειστικό προνόμιο της παρέας του Αλέκση. Μπορεί στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι όλοι λαϊκιστές αλλά και στα κυβερνητικά έδρανα η πρακτική του ανεύθυνου χαϊδέματος των αυτιών και της ταύτισης με επικίνδυνες απαιτήσεις όχι μόνο δεν είναι άγνωστη, αλλά από κάποιους βουλευτές εξασκείται με κάθε ευκαιρία.
Η τελευταία τέτοια ευκαιρία ήταν η απόφαση της κυβέρνησης να επιτρέψει τη λειτουργία καταστημάτων εστίασης αλλά χωρίς μουσική και μέχρι τις 23.00. Μια απόφαση στην οποία οι αντιδράσεις θα περίμενε κανείς να περιοριστούν στους γραφικούς συντρόφους που φαντάζονται «κυβερνητικό κυνήγι της μουσικής» και στους ψεκασμένους συνοδοιπόρους τους που φαντάζονται ένα σχέδιο της Νέας Τάξης Πραμάτων «να μας κόψει τη διασκέδαση και να μας πάρει τη ζωή». Οι υπόλοιποι, ενάμισι χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, καταλαβαίνουμε τουλάχιστον τα βασικά: η μουσική στους χώρους εστίασης κάνει τους ανθρώπους να μιλούν πιο δυνατά για να ακουστούν και άρα να εκτοξεύουν τα σταγονίδιά τους πολύ μακρύτερα και άρα δρα πολλαπλασιαστικά στις πιθανότητες μετάδοσης του ιού (το ίδιο πολλαπλασιαστικά δρα και ο χορός που μπορεί να συνοδεύσει τη μουσική). Ταυτοχρόνως δημιουργεί μια αίσθηση χαλάρωσης η οποία, επειδή κανένα στοιχείο δεν τη δικαιολογεί, μπορεί να αποβεί μοιραία. Το ίδιο συμβαίνει και με το ωράριο. Όσο το επεκτείνεις τόσο αυξάνεις τις (ήδη αρκετές λόγω του ανοίγματος) πιθανότητες μετάδοσης*.
Με λίγα λόγια, αυτή τη στιγμή μουσική και διεύρυνση του ωραρίου στην εστίαση σημαίνει περισσότερα κρούσματα, περισσότερες διασωληνώσεις, περισσότεροι θάνατοι.
Κι αυτό είναι κάτι που καταλαβαίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Όπως καταλαβαίνουν ότι τα μέτρα δεν είναι μια κυβερνητική σαδιστική τιμωρία (εκτός αν κάποιος νομίζει ότι η κυβέρνηση θέλει να δυσαρεστεί τους ψηφοφόρους της για χαβαλέ) αλλά μια προσπάθεια (άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο πετυχημένη) να περιοριστούν κρούσματα, διασωληνώσεις και θάνατοι. Όπως καταλαβαίνουν και ότι το άνοιγμα της εστίασης δεν είναι μια απόφαση χωρίς υγειονομικό κόστος, αλλά μια αναγκαιότητα που επιβάλλεται από την απουσία λεφτόδεντρου και υπομονής και ως εκ τούτου πρέπει να γίνει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προσοχή.
Αυτά, τα μάλλον απλά, παριστάνουν ότι αδυνατούν να τα καταλάβουν 7 βουλευτές της Νέας της Δημοκρατίας οι οποίοι με επιστολή τους ζητούν «την άρση της απαγόρευσης της μουσικής στην εστίαση αλλά και την παράταση της κυκλοφορίας τουλάχιστον μέχρι τις 12.00 τα μεσάνυχτα».
Οι βουλευτές Κυρανάκης, Μπουκώρος, Κατσανιώτης, Μπουτσικάκης, Δερμετζόπουλος, Χειμάρας και Μελάς, μετά από ενάμισι χρόνο πολέμου με τον κορωνοϊό, κάνουν ότι δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τους λόγους για τους οποίους στην εστίαση δεν μπορεί να επιτραπεί ούτε η μουσική ούτε η επέκταση του ωραρίου.
Φυσικά, ποτέ δεν πρέπει να αποκλείουμε και την πνευματική αδυναμία αλλά εδώ νομίζω πως έχουμε να κάνουμε με μια μάλλον φανερή προσπάθεια να χαϊδευτούν αυτιά από ανθρώπους που δεν έχουν ιδιαίτερη αίσθηση της ευθύνης που έχει η θέση τους. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με μια ωραία επίδειξη ανεύθυνου και επικίνδυνου λαϊκισμού.
Από την άλλη, η αιτία δεν έχει καμία σημασία. Είτε επειδή δεν καταλαβαίνουν είτε επειδή δεν νοιάζονται, οι 7 αυτοί βουλευτές δεν κάνουν τίποτα διαφορετικό από τα όσα κάνει εδώ και μήνες η αξιωματική αντιπολίτευση: βάζουν εμπόδια στην προσπάθεια καταπολέμησης της πανδημίας, πράγμα που, για όλους αλλά πολύ περισσότερο για κυβερνητικούς βουλευτές, θα έπρεπε να είναι ανεπίτρεπτο. Και από το κόμμα με το οποίο έχουν εκλεγεί και στου οποίου τη μάχη κατά της πανδημίας δημιουργούν πρόβλημα και από τους ψηφοφόρους των οποίων την υγεία αντιμετωπίζουν με τόση ελαφρότητα. Ήδη είναι πια φανερό ότι ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ καθόλου δεν αποδίδει και θα ήταν πολύ ευχάριστο να αποδειχθεί ότι το ίδιο δεν αποδίδει και ο λαϊκισμός των βουλευτών της Νέας της Δημοκρατίας. Και μπράβο τους.
*Θυμίζω ότι ο μόνος πραγματικά αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης της πανδημίας είναι ο αυστηρός κατ’ οίκον περιορισμός όλων μέχρι τον εμβολιασμό. Επειδή αυτό πρακτικά είναι αδύνατο, καταφεύγουμε αναγκαστικά σε λύσεις που προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην υγειονομική, την κοινωνική και την οικονομική ανάγκη, γνωρίζοντας ότι είναι αδύνατον να μην έχουν κάποιο οικονομικό, κοινωνικό και υγειονομικό κόστος.
9°
