Διαβάζω κι ακούω αρκετούς φίλους να μιλούν για την ανάγκη δημιουργίας ενός προοδευτικού μετώπου, κορμός του οποίου θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ξεκινούν από έναν γραμμικό διαχωρισμό προόδου/συντήρησης που υπακούει στο παραδοσιακό δίπολο του 20ού αιώνα του άξονα δεξιά/αριστερά, που δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Συντηρητικοί υπάρχουν στον χώρο της αριστεράς, όπως προοδευτικοί υπάρχουν στον χώρο της κεντροδεξιάς. Ας μιλήσουμε λοιπόν με πραγματικά στοιχεία και πολιτικές πράξεις και ας αφήσουμε στην άκρη πολιτικοϊδεολογικές ταμπέλες αναρτημένες στις μαρκίζες των κομματικών συνεδρίων.
Είναι πρόοδος να γυρίζεις την πλάτη και να έχεις κλειστά μάτια σε αλλαγές που γίνονται σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο;
Είναι πρόοδος όταν τα Πανεπιστήμια αλλάζουν παντού στον κόσμο, εσύ να αρνείσαι να δημιουργήσεις αγγλόφωνα τμήματα στα δικά σου ΑΕΙ και να τα έχεις παραδώσει στο άσυλο της ανομίας;
Είναι πρόοδος ο προπηλακισμός, οι τραμπουκισμοί και η στοχοποίηση όσων έχουν διαφορετικές απόψεις;
Είναι πρόοδος το διώξιμο των επενδύσεων επειδή απεχθάνεσαι την ιδιωτική πρωτοβουλία και είσαι αγκυλωμένος σε κρατικίστικες λογικές των δεκαετιών του ’50 και του ’60;
Είναι πρόοδος ο διορισμός συγγενών, φίλων, ανθρώπων του κομματικού σωλήνα με μοναδικό προσόν ότι είναι κολλητοί της νέας εξουσίας;
Είναι πρόοδος να χύνεις κροκοδείλια δάκρυα για τους μετανάστες και να ανέχεσαι να ζουν άνθρωποι στο κολαστήριο της Μόριας, δίχως να βγάζεις άχνα;
Είναι πρόοδος να καταργείς τα πρότυπα σχολεία και να στερείς από παιδιά φτωχών οικογενειών το δικαίωμα σε καλύτερη μόρφωση, όταν εσύ διαλέγεις ένα ιδιωτικό σχολείο για να έχουν τα παιδιά σου καλύτερη εκπαίδευση, όπως θέλει κάθε γονιός;
Είναι πρόοδος να βλέπεις να εκπροσωπούν διεθνώς τη χώρα σου άνθρωποι που δεν έχουν καθόλου παραστάσεις από τον σύγχρονο κόσμο;
Είναι πρόοδος να μη βρεις να πεις μια συγγνώμη, όταν 100 άνθρωποι καίγονται λόγω λαθών και παραλείψεων της κρατικής μηχανής της οποίας προΐστασαι, αλλά αντιθέτως επιχειρείς να πραπλανήσεις την κοινή γνώμη με στημένες παραστάσεις και χάρτες από fake δορυφόρους;
Είναι πρόοδος να κυβερνάς με ό,τι πιο συντηρητικό έχει να επιδείξει το παλιό σύστημα το οποίο κατά τα άλλα καταδικάζεις;
Είναι πρόοδος να υποστηρίζεις τριτοκοσμικούς δικτάτορες;
Είναι πρόοδος να αρνείσαι στους πολίτες ένα από τα βασικά δικαιώματά τους, όπως το δικαίωμα στην ασφάλεια, κάνοντας πλάτη σε μπαχαλάκηδες και χουλιγκάνους;
Είναι πρόοδος να ευνοείς κατά συρροή δολοφόνους μόνο και μόνο επειδή σκοτώνουν στο όνομα κάποιας αριστερής ιδεολογίας;
Είναι πρόοδος όταν χρησιμοποιείς λούμπεν στοιχεία για να στηρίξεις την εξουσία σου;
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι πρόοδος. Πρόκειται για βαθύ συντηρητισμό, με όποιο ιδεολογικό χιτώνα κι αν προσπαθούν να τον ντύσουν κάποιοι. Όχι ότι δεν υπάρχουν προοδευτικά στελέχη στον ΣΥΡΙΖΑ. Η πλειοψηφία του όμως είναι βαθιά συντηρητικά άτομα εμφορούμενα από παλιομαρξιστικές αντιλήψεις ή στελέχη του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ που έχουν μείνει στη δεκαετία του ’80. Η συγκυβέρνηση με στελέχη της πιο συντηρητικής δεξιάς, όπως ο κ. Καμμένος και η κ. Παπακώστα μόνο τυχαία δεν είναι. «Ταιριάζουν τα χνώτα τους».
Ας αφήσουμε στην άκρη λοιπόν τα στερεότυπα.
Πρόοδος είναι όταν η χώρα σου κάνει βήματα συγχρονισμού με τον υπόλοιπο κόσμο.
Πρόοδος είναι όταν η χώρα σου δημιουργεί θεσμούς που λειτουργούν προς όφελος του συνόλου κι όχι προς όφελος πελατών και κολλητών.
Πρόοδος είναι όταν οι πιο δημιουργικοί άνθρωποι βρίσκουν περιβάλλον να αναπτύξουν το ταλέντο τους και οι αδύναμοι στήριξη.
Πρόοδος είναι όταν τα οικονομικά οφέλη διαχέονται σε όλη την κοινωνία και δεν μένουν σε μια μικρή ομάδα.
Πρόοδος είναι όταν οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα της έκφρασης δίχως να στοχοποιούνται όταν ασκούν κριτική στην εκάστοτε εξουσία.
«Αρκούν 10 χρόνια για έναν ριζοσπάστη προκειμένου να γίνει συντηρητικός δίχως να αλλάξει ούτε μια ιδέα», λέει μια ρήση. Πόσο μάλλον όταν κάποιοι εμφορούνται από αντιλήψεις όχι της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά των μέσων του προηγούμενου αιώνα.
10°
