Στον απόηχο μιας ασυνήθους παραίτησης

Ο παραιτηθείς Πρόεδρος του ΣτΕ είχε, τον περασμένο Ιανουάριο, καταγγείλει συστηματικές και ωμές παρεμβάσεις της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη με στόχο να εμποδίζει τους δικαστικούς λειτουργούς να ασκήσουν τα καθήκοντά τους και να εκδίδουν αποφάσεις της αρεσκείας της, καταλύοντας έτσι την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και κάθε έννοιας δικαίου.

Είναι γνωστό ότι από την αρχή η παρούσα κυβέρνηση, η οποία έχει επανειλημμένα δείξει τη δυσανεξία της στη νομιμότητα και στους κανόνες της αστικής δημοκρατίας, επιδόθηκε σε άοκνες και απροσχημάτιστες, φανερές και υπόγειες προσπάθειες να υποτάξει τη Δικαιοσύνη, να τη μετατρέψει σε οχυρό της και τη χώρα σε τριτοκοσμική, που δε σέβεται τη διάκριση των εξουσιών, το κράτος δικαίου και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.

Η κυβέρνηση, μετά την απόβασή της στη Δημόσια Διοίκηση, εφόρμησε στα ΜΜΕ για τον έλεγχό τους, τον έλεγχο της ελευθεροτυπίας, και μετά αφοσιώθηκε στην  απαξίωση και άλωση των θεσμών, προεξάρχοντος εκείνου της Δικαιοσύνης. Ο «ριζοσπαστισμός» της κυβέρνησης εξαντλείται στη συστηματική και με επαγγελματισμό «Λατινοαμερικανοποίηση» της χώρας, όπου θεσμοί και εκτελεστική εξουσία  ταυτίζονται και η Δικαιοσύνη εργαλειοποιείται.

Ο δικαστής όμως δεν είναι συνομιλητής της εκτελεστικής εξουσίας αλλά θεσμικό ανάχωμα στις αυθαιρεσίες της και είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου η Δικαιοσύνη λειτούργησε, αναμφισβήτητα, ως θεσμική βαλβίδα προστασίας και όρθωσε «θεσμικά» εμπόδια στην κυβέρνηση.

Ωστόσο, η ευθύνη της διαφύλαξης του κύρους της Δικαιοσύνης είναι υπόθεση όλων, κυρίως όμως των ίδιων των δικαστών. Οι δικές τους αντιθεσμικές συμπεριφορές καταφέρουν τα μεγαλύτερα τραύματα στην αξιοπιστία της δικαστικής λειτουργίας. Ο θεσμός της Δικαιοσύνης υποσκάπτεται και από προβεβλημένους εκπροσώπους της, επιλεγμένους από την κυβέρνηση, που με τις πράξεις τους θέτουν σε αμφισβήτηση το κύρος του θεσμού που θα έπρεπε να υπηρετούν. Ο τρόπος, ο χρόνος και το ύφος της παραίτησης του Προέδρου του ΣτΕ, που συνέβη πρώτη φορά στα ιστορικά χρονικά του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η προβολή και υπεράσπιση των προσωπικών του «αντιμνημονιακών» απόψεων και όσα επικαλέστηκε, περί διαρροών και παραβίασης του δικαστικού απορρήτου δεν εξέθεσε μόνο τους συναδέλφους του, τους οποίους κατήγγειλε, αλλά έπληξε και το κύρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου.