Όλα ξεκίνησαν όταν ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος, στο πλαίσιο των αποφάσεων που πήρε για την νέα χρονιά, κήρυξε τον πόλεμο στις εξαρτήσεις του. Αρχικά περιόρισε το τσιγάρο –καπνίζει πια μέχρι δέκα τη μέρα. Τώρα, προσπαθεί να περιορίσει δραστικά τον χρόνο που ξοδεύει μπροστά στον υπολογιστή ή σκρολάροντας στο κινητό του. Να κάνει τη λεγόμενη ψηφιακή αποτοξίνωση. Αργότερα, πιθανολογώ ότι θα χρειαστεί και δίαιτα –ήδη έχει πάρει ένα δυο κιλά.
Στο πλαίσιο λοιπόν του πολέμου του εναντίον του ίντερνετ, διάβασε κάπου –στο ίντερνετ υποθέτω- ότι το πρώτο βήμα είναι να ελέγχει κανείς κάθε βράδυ το ιστορικό του browser του.
Οι διαιτολόγοι λένε: «Αν αναρωτιέσαι γιατί παχαίνεις άρχισε να καταγράφεις τι βάζεις στο στόμα σου μέσα στη μέρα. Τότε θα καταλάβεις». Κάτι ανάλογο γίνεται με το ημερήσιο ψηφιακό μας αποτύπωμα. Με τη διαφορά ότι εδώ δεν συγκεντρώνουμε θερμίδες και λίπος, αλλά άφθονη αμφίβολης χρησιμότητας και προβληματικής αισθητικής πληροφορία.
Προχτές, πριν πάω για ύπνο, είπα να ρίξω και εγώ μια ματιά στο ιστορικό του browser μου. Να ανακαλέσω, δηλαδή, τις ιστοσελίδες που επισκέφτηκα μέσα στη μέρα. Να ακολουθήσω τα ψηφιακά μου ίχνη και να δω πού βρισκόμουν το πρωί και αν και κατά πόσο κατέληξα σοφότερος το βράδυ. Την Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2018, λοιπόν, μια μέρα με αρκετή δουλειά και υποχρεώσεις, είδα αρχικά τα mail μου και απάντησα σε όποια έπρεπε να απαντήσω. Καλά ως εδώ. Ακολούθως, λίγο πριν ξεκινήσω τη δουλειά, έριξα μια ματιά στις Χρυσές Σφαίρες –η τελετή είχε γίνει στη διάρκεια της ελληνικής νύχτας. Έκανα μια μικρή έρευνα για τις ταινίες που δεν ήξερα και χάζεψα δύο τρέιλερ. Έπειτα, άρχισα επιτέλους να δουλεύω.
Αυτό, βέβαια, δεν με εμπόδισε να έχω ανοιχτό το Facebook και να τσεκάρω ενημερώσεις, σχόλια και αναρτήσεις φίλων. Διάβασα ολόκληρο το κείμενο της Κατρίν Ντενέβ και των εκατό Γαλλίδων «υπέρ του δικαιώματος των ανδρών να ενοχλούν», καθώς και το δελτίο τύπου της Γενικής Γραμματείας Ισότητας «υπέρ του δικαιώματος της Μπέτυς Μπαζιάνα να ομιλεί» και παρακολούθησα τον τσακωμό ανάμεσα σε μερικούς χρήστες σχετικά και με τα δύο. Το σμήνος των μικροσεισμών στην ευρύτερη περιοχή της Ραφήνας, με έστειλε κατά έναν μυστηριώδη τρόπο σε μια κατακίτρινη ακροδεξιά ιστοσελίδα, όπου οι εφτά στους δέκα σχολιαστές υποστήριζαν πως δεν ήταν σεισμοί, αλλά γεωτρήσεις για πετρέλαιο ή επίθεση ξένων δυνάμεων με HAARP.
Έπειτα, δουλεύοντας πάντα, ξαναγύρισα στο Facebook, έστειλα ευχές, συγχαρητήρια και συλλυπητήρια, διάβασα τις δηλώσεις του Τραμπ για την Όπρα Γουίνφρι, ενημερώθηκα για τη «μέρα χωρίς παντελόνι», έμαθα ότι στο Βέλγιο τα κατοικίδια δικαιούνται πλέον να ταφούν δίπλα στους ιδιοκτήτες τους, είδα τα γκολ των αγώνων Μάντσεστερ Σίτυ-Μπρίστολ και ΑΕΚ-Παναιτωλικός, πληροφορήθηκα ότι πιθανότατα η ΠΓΔΜ θα ονομάζεται στο μέλλον Νέα Μακεδονία και ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πήγε στη Μακεδονία λόγω ομίχλης, καμάρωσα τον Κέβιν Μιραλάς με τη φανέλα του Ολυμπιακού, διάβασα ότι ο πρόεδρός του Βαγγέλης Μαρινάκης πιστεύει πως ζούμε σε χούντα («αλλά όποιος είναι καθαρός δεν φοβάται») και παρακολούθησα δύο φορές το βιντεάκι με την εισβολή του ΠΑΜΕ στο Υπουργείο Εργασίας, όπου η Έφη Αχτσιόγλου σηκώνει με συγκρατημένο αποτροπιασμό τα χέρια της και η Θεανώ Φωτίου κάνει πικραμένες γκριμάτσες την ώρα που οι συνδικαλιστές τη ρωτούν αν έφερε γεμιστά για να τους κεράσει.
Στο ιστορικό υπήρχαν ακόμη τέσσερα τραγούδια στο YouTube, ένα βίντεο με τα δέκα πιο αστεία περιστατικά σε Θεοφάνεια, επισκέψεις στις ιστοσελίδες ξένων εφημερίδων (πολύ λίγες από αυτές ήταν για τη δουλειά μου) και αρκετά ακόμη τα οποία δεν αποκαλύπτω δημόσια -τα γνωρίζει μονάχα ο αλγόριθμος που παρακολουθεί τις συνήθειές μου. Τελικά, ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος είχε δίκιο. Όλο αυτό ήταν πολύ διαφωτιστικό. Τώρα, ψάχνω -στο ίντερνετ φυσικά- να βρω κάποια καλή δίαιτα. Πιθανότατα να μου χρειαστεί αν αποφασίσω να ακολουθήσω το παράδειγμά του.
10°
