Το 2018 προβλέπεται εξαιρετικά ενδιαφέρον και σημαντικό σε ό,τι αφορά τις πολιτικές εξελίξεις. Είναι η χρονιά στη διάρκεια της οποίας θα εκδηλωθεί η νέα πολιτική δυναμική, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, δημιουργώντας πιθανότατα ένα νέο πολιτικό τοπίο.
Η Νέα Δημοκρατία έχει αποκτήσει ένα σταθερό προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και αν κρίνουμε από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, όπως για παράδειγμα η προσωπική υπεροχή Μητσοτάκη έναντι Τσίπρα στα πρωθυπουργικά χαρακτηριστικά και η λεγόμενη παράσταση νίκης, είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον να χάσει την πρώτη θέση.
Υπάρχει όμως δημοσκοπική και εκλογική πρωτιά η οποία οδηγεί στην πολιτική κυριαρχία και υπάρχει πρωτιά που δεν λύνει τα προβλήματα, απλά δίνει το πλεονέκτημα για τις επόμενες κινήσεις. Με βάση όσα είπαν ο κ. Μητσοτάκης και κορυφαία στελέχη της ΝΔ στο πρόσφατο συνέδριο, η κεντροδεξιά αναζητεί τρόπους να δώσει άλλη διάσταση στη δημοσκοπική, εκλογική πρωτιά της, προκειμένου να κυριαρχήσει στις πολιτικές εξελίξεις την επόμενη οκταετία. Ο πολιτικός στόχος που έχει θέσει η ηγεσία της ΝΔ είναι ιδιαίτερα φιλόδοξος αλλά μπορεί να επιτευχθεί εάν γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις.
Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ικανοποιημένοι γιατί με βάση τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων σταμάτησε η υποχώρηση προς το ψυχολογικό φράγμα του 20% και επιδιώκεται πλέον η συσπείρωση με ένα ποσοστό της τάξης του 25% και τη ΝΔ να κινείται πάνω από το 32%.
Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του θέτουν σαν επίσημο στόχο την εκλογική πρωτιά, στην πραγματικότητα όμως επιδιώκουν μία ισχυρή δεύτερη θέση, η οποία σε συνδυασμό με την αλλαγή στον εκλογικό νόμο από τη μεθεπόμενη εκλογική αναμέτρηση θα τους εξασφαλίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις και μια ισχυρή πολιτική άμυνα.
Η κεντροαριστερά βγαίνει σαν Κίνημα Αλλαγής ενισχυμένη από την πρόσφατη αναμέτρηση Γεννηματά-Ανδρουλάκη για την ηγεσία και το ερώτημα είναι εάν θα μπορέσει να μετατρέψει τα κέρδη που καταγράφει σε πολιτική δυναμική και εκλογικό αποτέλεσμα. Η θεωρία σύμφωνα με την οποία μπορεί να πάρει τη δεύτερη θέση από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να έχει σχέση με την πραγματικότητα αλλά ένα διψήφιο εκλογικό ποσοστό, το οποίο είναι ένας δύσκολος αλλά ρεαλιστικός στόχος, θα μπορούσε να τη μετατρέψει σε ρυθμιστή των εξελίξεων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Ο άγνωστος Χ που μπορεί να προσδιορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στη διάρκεια του 2018 είναι οι αντιμνημονιακές δυνάμεις που παραμένουν ισχυρές, χωρίς να είναι εύκολη η ακριβής καταγραφή τους. Η Χρυσή Αυγή κινείται σταθερά στις δημοσκοπήσεις με ένα ποσοστό της τάξης του 6%-7%, ενώ συνήθως πηγαίνει στις εκλογές καλύτερα από τις δημοσκοπήσεις. Ο αριστερός αντιμνημονιακός χώρος βρίσκεται σε πολιτική υπερδιέγερση εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση Τσίπρα, κανείς όμως δεν μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια ποια εκλογική ζημιά μπορεί να προκαλέσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο ισχύει για τις δυνάμεις της σκληρής, λαϊκίστικης, πατριωτικής, εθνικιστικής Δεξιάς -οι ορισμοί χρησιμοποιούνται από τους ενδιαφερόμενους με διαφορετικό τρόπο- η οποία προσπαθεί να αναπτυχθεί μεταξύ ΝΔ και Χρυσής Αυγής.
Θα τα δούμε όλα αυτά να εξελίσσονται στη διάρκεια του 2018, το οποίο βάσει του πιθανότερου σεναρίου θα είναι και εκλογικό. Η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι μπορεί για να αναβάλει τη λήψη των σκληρών μέτρων που έχει προσυπογράψει ο κ. Τσίπρας, με έναρξη της εφαρμογής τους την Πρωτοχρονιά του 2019, εάν όμως δεν τα καταφέρει -το οποίο είναι και το πιθανότερο- θα υποχρεωθεί σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές μέχρι το φθινόπωρο του 2018 προτού αποδειχθεί στην πράξη ότι τα μνημονιακού τύπου μέτρα θα συνεχιστούν και μετά την επίσημη λήξη του προγράμματος-μνημονίου, τον Αύγουστο του 2018.
14°
