Η μουτζούρα

Ήταν βλοσυρός, όπως πάντα, ο Κώστας Καραμανλής το βράδυ της Ανάστασης. Μιλούσε ελάχιστα στους γύρω του και την ώρα που χτύπησαν τα σήμαντρα ασπάστηκε τη σύζυγό του και φίλησε τα παιδιά του. Άγνωστο αν γεύτηκε στη συνέχεια μια αχνιστή μαγειρίτσα. Σίγουρα ωστόσο θα ήταν χορτάτος από τα μαγειρέματα. Στις 27 Απριλίου τίθεται το ζήτημα Παυλίδη επί τάπητος. Ανεξάρτητα από το εάν οδηγηθεί ή όχι στο Ειδικό Δικαστήριο. Στις 2 Μαΐου συνέρχεται η Κεντρική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας. Εκεί ο Καραμανλής θα απλώσει, λένε, την πολιτική πραμάτεια του. Θα «ξεκαθαρίσει» το τοπίο. Λες και υπάρχει τοπίο. Μια μουτζούρα απλώνεται απ’ άκρη σ’ άκρη του πολιτικού σκηνικού, με το μαέστρο του Μαξίμου να διεκδικεί την ισοπαλία μεταξύ του σκανδάλου Παυλίδη και του σκανδάλου Siemens. Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται όπως θα επιθυμούσε. Η υπόθεση Siemens έχει καταναλωθεί πολιτικά, τα αδικήματα έχουν παραγραφεί και ο Παπανδρέου είναι έτοιμος να «εξορίσει» από τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ όσους ενεπλάκησαν. Άλλο που δεν θέλει άλλωστε. Ο Κώστας Καραμανλής πριν απευθυνθεί στην Κεντρική του Επιτροπή θα έχει επισκεφθεί διαδοχικά τους σύγχρονους μάντεις. Θα έχει κατά νου τα πορίσματα από την εξέταση της δημοσκοπικής σπάλας και την ανάλυση των σημαδιών που εμφανίζουν τα σπλάχνα των καταμετρήσεων. Το Μαξίμου μετρά τις ημέρες με αγωνία. Η Ντόρα Μπακογιάννη επίσης. Ο Σουφλιάς χαμογελά ακουμπισμένος στην γκλίτσα του, όπου βεβαίως «ξύνεται», διότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται παγωμένο. Ο Καραμανλής τον είχε εκδιώξει, τον ξαναέφερε πίσω και τώρα, όπως δείχνουν τα πράγματα, ο Σουφλιάς θα τον διαδεχθεί ως «μεταβατικός» πρόεδρος της ΝΔ. Μέχρι το συνέδριο, όπου η Ντόρα ευελπιστεί να παραλάβει το κόμμα. Στη Ρηγίλλης ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος. Είχε απόλυτο δίκιο ο Καραμανλής να αισθάνεται απομονωμένος και να δείχνει βλοσυρός. Η Ιστορία καταγράφει μόνον εκείνους που ξεχωρίζουν. Τους άλλους απλά τους αγνοεί.

Στο μονοπάτι της εξουσίας

Στην Ύδρα, όπου πέρασε την Πασχαλιά ο Γιώργος Παπανδρέου, προφανώς και δεν είχε λόγους να είναι βλοσυρός. Δεν χρειάζεται ούτε καν «μπουρλότο» για να στείλει τον Κώστα Καραμανλή σε πρόωρη πολιτική σύνταξη. Φρόντισε η κυβέρνηση και ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός και, όπως λέει μια παλιά αρβανίτικη ρήση, το λένε και στην Ύδρα, όπως στρώσεις θα κοιμηθείς. Ο Παπανδρέου, χαμογελαστός, ενημέρωνε την παρέα του πως θα προκηρυχθούν διπλές εκλογές για τον Ιούνιο. Κανείς δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει αν είχε προηγηθεί συνάντηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ με τους σύγχρονους μάντεις του κόσμου των δημοσκοπήσεων. Σίγουρα ωστόσο είχε μελετήσει σε βάθος τις πρόσφατες μετρήσεις. Η κοινωνία φαίνεται πως έχει τοποθετηθεί έναντι του «πνεύματος Παυλίδη» ανεξάρτητα από το πόρισμα της Βουλής. Άλλωστε ποιος πολίτης εμπιστεύεται πια τα κοινοβουλευτικά πορίσματα; Ο Γιώργος Καρατζαφέρης το είπε ξεκάθαρα. Ο Παυλίδης είναι αθώος. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ ονειρεύεται την ολική του επαναφορά σε αυτήν τη σπαρασσόμενη Νέα Δημοκρατία. Κάνει ό,τι μπορεί ο άνθρωπος. Μέχρι που άρχισε να διαβάζει και Διονύσιο Σολωμό εσχάτως. Ξέχασε προηγουμένως να διαβάσει κάποιο σοβαρό λεξικό της ελληνικής γλώσσας. Ο Σολωμός ως γνωστόν «αγόραζε λέξεις», διότι είχε συνείδηση του ελλείμματός του στην ελληνική γλώσσα. Ο Καρατζαφέρης απλώς αγοράζει χρόνο, διότι έχει επίγνωση του ελλείμματος της Νέας Δημοκρατίας. Φαντάζεται κανείς άραγε τον Γιώργο Καρατζαφέρη υπουργό Παιδείας σε μια κυβέρνηση της Ντόρας Μπακογιάννη; Για λόγους πολύ λιγότερο σοβαρούς θα έπαιρνε κανείς των οματιών του και θα κατέφευγε πολιτικός πρόσφυγας σε κάποια πόλη της Εσπερίας.

Οι μεσήλικες της συμφοράς

Μετράς χρόνο με το χρόνο, δεκαετία με δεκαετία, το διάστημα από την 21η Απριλίου. Ήσουν παιδάκι και τώρα είσαι μεσήλικας. Γυρίζεις το κεφάλι σου προς τον ουρανό διερωτώμενος «τι έγινε, βρε παιδιά;». Μια γενιά, αυτή των σημερινών μεσήλικων, χαμένη στη μεταπολιτευτική πορεία ενός θεάματος που έστησαν και τροφοδότησαν με τα συνθήματα της οικονομικής ανάπτυξης. Τώρα μετρούν τα αποκαΐδια, κοιτώντας στα μάτια τα παιδιά τους. Διαχειρίζονται την κρίση που προκάλεσαν οι επιλογές τους και αναρωτιούνται, γιατί άραγε, πού είναι τα καλά χρόνια της αφθονίας; Είναι έμποροι, επιστήμονες, κατασκευαστές. Έφτιαξαν τα σύγχρονα ξόανά τους, γεμίζοντας τις πόλεις τοξικά και τα παιδιά τους δηλητήριο. Τώρα διερωτώνται για την ενδυμασία της «κουκούλας». Στο τέλος αυτής της περιόδου με ημερομηνία λήξης, τα σύγχρονα «Δεκεμβριανά», γιατί κάθε γενιά έχει ανάγκη τα «Δεκεμβριανά» της ως αναφορά για να σταθεί, η γενιά των μεσηλίκων είχε το Πολυτεχνείο, το θέαμα του πολιτικού σκηνικού είναι αποκαρδιωτικό. Στο όνομα της ασφάλειας των γυάλινων βιτρινών, οι μεσήλικες προωθούν τις κάμερες των ρουφιάνων του C4I, την παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, τη συγκρότηση μονάδων άμεσης επέμβασης της αστυνομίας. Όλα τα εργαλεία που επιλέγονται αυτή την περίοδο ως αντίδοτο στη βία αποτελούν τα φτυάρια που θα θάψουν, εν γνώσει τους, τα δημοκρατικά δικαιώματα των παιδιών τους. Ποιο άσυλο; Στο μόνο άσυλο που οδηγεί η λογική του φόβου είναι αυτό της παράνοιας… στο απόλυτο τρελάδικο που οδήγησε η απληστία της γενιάς που ήταν τρυφερό παιδί την 21η Απριλίου και σήμερα διαφεντεύει την ορχήστρα των αρπακτικών. Οι κυβερνήσεις Καραμανλή έβαλαν την ταφόπλακα για να σκεπαστούν και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις. Να γιατί συντρέχουν όλοι οι δυνατοί λόγοι για να είναι κάποιος βλοσυρός παρατηρώντας τους μορφασμούς του Καραμανλή και τα χαμόγελα στην οδό Ιπποκράτους. Τόσες δεκαετίες μετά, τα παιδιά ρωτούν με αγωνία τους μεσήλικες και ως απάντηση παίρνουν μόνο το χαμηλωμένο βλέμμα του ενόχου. Ναι, σύντομα θα διεξαχθούν εκλογές. Ναι, ο Καραμανλής θα αποχωρήσει και ο Παπανδρέου θα αναλάβει. Ναι, τα αυτοκίνητα θα είναι πιο φτηνά και το κράτος θα προχωρήσει σε απόσυρση των παλαιών οχημάτων. Τους σημερινούς μεσήλικες, αυτής της χαμένης γενιάς των εμπόρων, ποιος θα τους αποσύρει;