Χωρίς το φερετζέ του Μεσαίου Χώρου, με ελεύθερο πεδίο έκφρασης στις πνευματικές στέπες της Δεξιάς, με άλλοθι την ενσωμάτωση του μορφώματος Καρατζαφέρη και με κίνητρο την ανάδειξη νέων στελεχών της «Πολυκατοικίας», ο Αντώνης Σαμαράς επαναφέρει τη Νέα Δημοκρατία στις ρίζες της. Αν το δει κανείς ψύχραιμα, ευτυχώς. Διότι τα πράγματα θα είναι ξεκάθαρα, καθώς και οι επιλογές των πολιτών.
Η νέα Ρηγίλλης, που συγκροτείται με πρωτοπαλίκαρα στο δεξιό αντάρτικο τους αυθεντικούς εκπροσώπους της Λαϊκής Δεξιάς, όπως τον Πάνο Παναγιωτόπουλο ή τον Μαρκόπουλο, θα παίξει πολιτική μπάλα σε ένα γήπεδο με γαλάζιο γρασίδι και μαύρα δοκάρια. Οι «ελληνάρες» του κορμού της ΝΔ, παρέα με την κομματικοποιημένη ακροδεξιά του ΛΑΟΣ και τους εκτός κόμματος Χρυσαυγίτες, αλλά και με την άκρως συντηρητική πτέρυγα του «Βαθέος ΠΑΣΟΚ», προπονούνται στα υγρά γυμναστήρια του εθνικισμού και του ελληνοκεντρισμού. Ήδη υβρίζονται οι απέναντι, οι ευρωπαϊστές ας πούμε, ως Ρεπούσηδες, καθώς και οι «προσεγγιστές» που επιχειρούν να συνομιλήσουν με τους παραδοσιακούς εχθρούς του έθνους. Πίσω από τον πολιτικό λόγο που σιγά σιγά θα αρθρωθεί από τη νέα ηγεσία της Δεξιάς θα κρύβεται πάντα ένα κομμάτι του «Δικτύου 21» και η συγκροτημένη αριστερο-δεξιά πλατφόρμα του βασικού συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά, Χρύσανθου Λαζαρίδη. Σκοπιανοί, Ισλάμ και Τούρκοι είναι οι εχθροί του έθνους, καθώς και όλοι εκείνοι που δεν αναγιγνώσκουν την Ιστορία με ανακλαστικά ενός Ίωνα Δραγούμη ή ενός Παύλου Μελά. Η στρατηγική ενός πρώην αριστερού στο πλευρό ενός συντηρητικού δεξιού είναι απλή και υιοθετεί στην ουσία το λαϊκισμό των ακραίων συντηρητικών τάσεων του Μεσοπολέμου. Η χρήση υπολογιστών και laptop από μόνη της δεν εκσυγχρονίζει τον πολιτικό λόγο. Τον κάνει απλώς πιο αποτελεσματικό. Οι πλέον συντηρητικές, ρατσιστικές και ξενοφοβικές απόψεις διαδίδονται αυτή την περίοδο από ιστοσελίδες, που με έναν καλλωπισμένο δεξιόστροφο λαϊκιστικό λόγο περνούν στους χρήστες του Internet τις πλέον ακραίες θέσεις.
Τα ακροδεξιά έγχορδα
Είναι ενδεικτική η επίθεση που εκστομίστηκε εντός Κοινοβουλίου από τον Γιώργο Καρατζαφέρη κατά της εργαζομένης που της έριξαν για προειδοποίηση καυστικό υγρό στο αυτοκίνητό της. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, αφού ειρωνεύτηκε την εργαζόμενη και εμμέσως πλην σαφώς την ίδια την Κούνεβα, κατέληξε στην εκτίμηση πως μία καθαρίστρια για να διαθέτει αυτοκίνητο θα πρέπει να είναι πλουσία. Πρόκειται για αθλιότητα που στοχεύει στα πλέον ποταπά ανακλαστικά των συντηρητικών μικροαστών των δυτικών προαστίων που ανησυχούν για την ανεργία, την ανέχεια που επέρχεται, τη μείωση των δυνατοτήτων κατανάλωσης, και που θεωρούν εαυτόν καλό πατριώτη, καλό οικογενειάρχη και καλό πιστό. Οι φράσεις που χρησιμοποίησε ο κ. Καρατζαφέρης, πλήρεις σαρκασμού και ακροδεξιού αρώματος, είναι δεδομένο ότι ικανοποίησαν πολλούς ενοίκους της δεξιάς «Πολυκατοικίας». Κάπως έτσι αρχίζει η σταδιακή κυριαρχία του ακροδεξιού πολιτικού λόγου. Με τη χρήση εύπεπτων κλισέ που στοχεύουν στα πρωτόγονα ανακλαστικά των φοβισμένων μικροαστών. Αυτό είναι και το φυσικό ακροατήριο του Αντώνη Σαμαρά. Ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας σαφώς προκρίνει το μοντέλο μιας διευρυμένης «Πολιτικής Άνοιξης» από την ευρεία νεοδημοκρατική Κεντροδεξιά των προκατόχων του. Η πρώτη στρατηγικής επιλογής κίνηση των «Σαμαρικών» ήταν η δημοσιοποίηση των «μυστικών διεργασιών» στις οποίες συμμετείχε η Ντόρα Μπακογιάννη για την επίλυση του «Σκοπιανού». Η «διαρροή» προς γνωστή εφημερίδα της «δημοκρατικής παράταξης» είχε διπλό στόχο και προφανώς διπλή τουλάχιστον αφετηρία. Επέτρεψε στον Αντώνη Σαμαρά να παρακάμψει την πρώην ΥΠΕΞ και να επαναφέρει τη σκληρή εθνική γραμμή στα εθνικά θέματα, αλλά και επέτρεψε στους «ελληνάρες» του ΠΑΣΟΚ να εξαπολύσουν προειδοποιητική βολή στον Γιώργο Παπανδρέου. Άλλωστε, οι κύκλοι που βρίσκονται πίσω από το δημοσίευμα ανήκουν στην κατηγορία των μονίμως και κατ’ επάγγελμα ανησυχούντων δημοσιογράφων-αναλυτών, που ανακαλύπτουν αντεθνικές συνωμοσίες πίσω από κάθε διπλωματική πρωτοβουλία η οποία στοχεύει στην ανατροπή του αρρωστημένου status quo στα εθνικά ζητήματα.
Η δεξιά χορωδία
Αν λοιπόν η στρατηγική του Αντώνη Σαμαρά είναι η πλήρης ενσωμάτωση στο βασικό κομματικό κορμό ενός Βορίδη, ενός Άδωνι Γεωργιάδη, ενός Πλεύρη και ενός Βελόπουλου, με ή χωρίς των Γιώργο Καρατζαφέρη, αφού πολύ λίγο τελικά ενδιαφέρει η πολιτική τύχη του αρχηγού του ΛΑΟΣ, θα πρέπει προηγουμένως να υιοθετηθεί από τη Νέα Δημοκρατία το ουσιαστικό περιεχόμενο του ακροδεξιού πολιτικού λόγου. Πέρα από τις «αδωνικές φραστικές υπερβολές», η Νέα Δημοκρατία θα ανεχθεί ανέτως τη νομικίστικη ακροδεξιά ορολογία ενός Βορίδη, η οποία ταιριάζει γάντι με αυτά που πιστεύει ενδόμυχα ο δεξιός ψηφοφόρος των δυτικών προαστίων και της επαρχίας. Πρόκειται για το ίδιο κοινό ψηφοφόρων που υπερψήφισε τον Αντώνη Σαμαρά και που έδωσε ψήφους στο ΛΑΟΣ και στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, του Ιουνίου και του Οκτωβρίου του 2009. Είναι η ίδια δεξαμενή από την οποία αντλούν η Λαϊκή Δεξιά και το ΛΑΟΣ.
Με τη Νέα Δημοκρατία να ολισθαίνει συνειδητά πλέον προς συντηρητικότερες θέσεις και μοντέλο διοίκησης, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας σιγά σιγά θα υιοθετεί όλο και περισσότερο κραυγαλέα ξενοφοβικές απόψεις. Αυτή η διολίσθηση θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα σε όλο των πλέγμα των ήδη δύσκολων σχέσεων της κεντρικής διοίκησης με ομάδες πληθυσμών αλλά και θρησκευτικές και κοινωνικές ομάδες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Οι μουσουλμάνοι της Θράκης, οι σλαβόφωνοι στη Δυτική Μακεδονία, οι εθνικές ομάδες των οικονομικών μεταναστών, οι θρησκευτικές μειονότητες, θα βρεθούν εκ νέου στο επίκεντρο μιας επιθετικότερης αντιμετώπισης από τη στιγμή που πολλές συμπεριφορές, όσο και η λήψη κοινωνικών μέτρων, εξαρτώνται από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση. Ενδεικτική είναι η αντίθεση της δεξιάς πολιτικής σκέψης στις προτάσεις που ακόμη θεωρητικά έχει υποβάλει ο Γιώργος Παπανδρέου για τη νομιμοποίηση των οικονομικών μεταναστών και την παροχή ελληνικής ιθαγένειας στα παιδιά τους που γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Η παλαιότερη δε ρήση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ περί του αναφαίρετου δικαιώματος των πολιτών στον αυτοπροσδιορισμό θα τείνει όχι μόνο να εκλείψει από το πολιτικό λεξιλόγιο, αλλά ενδεχομένως και να αποτελέσει θέση που θα χαρακτηρίζεται ως εθνική μειοδοσία.
Οι περισσότεροι θα εκτιμούν πως είναι πρόωρη η διατύπωση τέτοιων ερωτημάτων, αλλά και πως είναι υπερβολική η δημοσιοποίηση τέτοιων ανησυχιών. Στην πρόσφατη ιστορία μας από το 1910 έως και σήμερα, οι σημαντικότερες εθνικές καταστροφές συνέπεσαν με την κυριαρχία συντηρητικών και υπερσυντηρητικών πολιτικών σχημάτων που προπάντων καλλιεργούσαν υπερπατριωτική συνθηματολογία. Ας αναφερθούν μόνο η Καταστροφή του ’22, τα Σεπτεμβριανά στην Πόλη, το πραξικόπημα στην Κύπρο με επιστέγασμα την εισβολή.
18°
