Έντεκα εβδομάδες πριν τις κρίσιμες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία φαίνεται να επιβεβαιώνεται ο κανόνας της αποτυχίας των δημοσκόπων να προβλέψουν με ακρίβεια τις εξελίξεις. Ενισχύεται έτσι η αβεβαιότητα σε μια εξαιρετικά σημαντική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η πολιτική γεωγραφία της Ευρωζώνης ύστερα από τις εκλογικές αναμετρήσεις σε Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία πιθανόν και στην Ιταλία.
Η ήττα των φαβορί
Τα δυο κόμματα εξουσίας, οι Ρεπουμπλικάνοι και το Σοσιαλιστικό Κόμμα ανέδειξαν τους προεδρικούς τους υποψήφιους μέσα από εκλογικές διαδικασίες στις οποίες πρωταγωνίστησε η βάση. Στους Ρεπουμπλικάνους ψήφισαν πάνω από τέσσερα εκατομμύρια μέλη και συμπαθούντες, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός για το Σοσιαλιστικό Κόμμα ήταν δυο εκατομμύρια, διαφορά που αναδεικνύει τη μεγάλη υπεροχή της κεντροδεξιάς έναντι της κεντροαριστεράς στο τέλος της αποτυχημένης προεδρικής πενταετίας του κ. Ολάντ.
Οι δημοσκόποι πρόβλεπαν ότι στους Ρεπουμπλικάνους θα είχαμε μια σκληρή μονομαχία μεταξύ του πρώην προέδρου της Δημοκρατίας κ. Σαρκοζί και του πρώην πρωθυπουργού κ. Ζιπέ. Τελικά επικράτησε με μεγάλη άνεση ο πρώην πρωθυπουργός κ. Φιγιόν συνδυάζοντας την υπόσχεση για επιστροφή σε παραδοσιακές αξίες και στην πολιτική εντιμότητα με προτάσεις για μείωση του κράτους και ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.
Οι περισσότερες έρευνες της κοινής γνώμης κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι για το χρίσμα του προεδρικού υποψήφιου θα μονομαχούσαν στο Σοσιαλιστικό Κόμμα ο πρώην πρωθυπουργός κ. Βαλς, σαν εκπρόσωπος των κεντροαριστερών μεταρρυθμιστών με τον πρώην υπουργό κ. Μοντεμπούρ ο οποίος εξέφραζε τον παραδοσιακό κρατικό παρεμβατισμό. Τελικά επικράτησε, με μεγάλη άνεση, ο πρώην υπουργός κ. Αμόν στη βάση ενός σκληρού αριστερού προγράμματος το οποίο προβλέπει μεταξύ των άλλων τη μείωση της εργάσιμης εβδομάδας από τις 35 ώρες –οι οποίες αποδεικνύονται πολύ λίγες για να στηρίξουν τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της Γαλλίας– στις 32.
Το εντυπωσιακό είναι ότι η μεγάλη νίκη του κ. Φιγιόν έναντι του κ. Σαρκοζί και του κ. Ζιπέ αποδείχθηκε χωρίς πολιτική συνέχεια. Η δυναμική της υποψηφιότητάς του άρχισε να υποχωρεί ενώ η αποκάλυψη ότι απασχολούσε επί σειρά ετών τη σύζυγό του στο πολιτικό του γραφείο ενίσχυσε τη δημοσκοπική του πτώση. Η απασχόληση συγγενικών προσώπων στα πολιτικά γραφεία των Γάλλων υπουργών και βουλευτών επιτρέπεται από το νόμο και είναι μια συνηθισμένη πρακτική. Ο κ. Φιγιόν όμως κατηγορείται ότι δαπάνησε περισσότερο από 500.000 ευρώ των Γάλλων φορολογουμένων χωρίς ποτέ να ζητήσει από τη σύζυγό του να αναλάβει συγκεκριμένες επαγγελματικές υποχρεώσεις στα πλαίσια της απασχόλησής της στο πολιτικό του γραφείο.
Ο προεδρικός υποψήφιος της κεντροδεξιάς έχει ταχθεί υπέρ της μείωσης του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και των δημοσίων δαπανών και η αποκάλυψη ότι μπορεί να είχε εξασφαλίσει μια αργομισθία στη σύζυγό του, υπονομεύει την επιχειρηματολογία του.
Προτίμηση στους ανεξάρτητους
Οι ψηφοφόροι ανέτρεψαν τα προγνωστικά για τις εσωτερικές εκλογές στους Ρεπουμπλικάνους και στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και φαίνεται να δείχνουν μια ιδιαίτερη προτίμηση σε προεδρικούς υποψήφιους οι οποίοι έχουν διαχωρίσει τη θέση τους από τους κομματικούς μηχανισμούς.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων ο κ. Μακρόν, πρώην υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Βαλς και εκπρόσωπος μιας φιλελεύθερης μεταρρυθμιστικής τάσης, καταγράφει ποσοστά της τάξης του 20% και μπορεί να περάσει στη δεύτερη θέση και στον τελικό γύρο των προεδρικών εκλογών, αφήνοντας πίσω του τον κ. Φιγιόν ο οποίος έχει υποχωρήσει στο 22%.
Αρκετά καλά τα πηγαίνει και ο ανεξάρτητος αριστερός υποψήφιος κ. Μελανσόν με διψήφια ποσοστά στις δημοσκοπήσεις. Ο κ. Μακρόν φαίνεται να επωφελείται από την επικράτηση του κ. Αμόν στο Σοσιαλιστικό Κόμμα γιατί πολλοί βουλευτές, γερουσιαστές και στελέχη που ανήκουν στην κεντροαριστερή πτέρυγα του κόμματος δηλώνουν δημόσια ότι προτιμούν να στηρίξουν τον ανεξάρτητο προεδρικό υποψήφιο κ. Μακρόν παρά τον εκπρόσωπο της αριστερής πτέρυγας του κόμματός τους κ. Αμόν. Όμως τα δημοσκοπικά ποσοστά του κ. Μακρόν και του κ. Μελανσόν παρουσιάζουν μεγάλες αυξομειώσεις. Για να διατηρήσει ο κ. Μακρόν σοβαρές πιθανότητες να περάσει στη δεύτερη θέση και στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών θα πρέπει να μην κατέβει ξανά στις προεδρικές εκλογές ο κεντρώος κ. Μπαϊρού, ενδεχόμενη υποψηφιότητα του οποίου θα «ψαλίδιζε» τα ποσοστά του κ. Μακρόν. Όσο για τον κ. Μελανσόν έχει αρχίσει να δέχεται μεγάλη δημοσκοπική πίεση από τον κ. Αμόν ο οποίος καταγράφει ποσοστά της τάξης του 15% με τον κ. Μελανσόν να υποχωρεί προς το 10%. Δεν αποκλείεται να υπάρξει συσπείρωση των αριστερών ψηφοφόρων γύρω από την υποψηφιότητα του κ. Αμόν με αποτέλεσμα να πέσουν πιο χαμηλά τα ποσοστά του κ. Μελανσόν.
Η μόνη σταθερά
Η μόνη σταθερά στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, οι οποίες θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό τη μελλοντική πορεία της Ε.Ε., είναι η πρωτιά της Μαρίν Λεπέν, η οποία ηγείται του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών με ένα ποσοστό που ξεπερνάει το 25%.
Η κ. Λεπέν ακολουθεί μια στρατηγική χαμηλών τόνων με στόχο να νομιμοποιήσει την υποψηφιότητά της, στην αντίληψη της ευρύτερης κοινής γνώμης της Γαλλίας. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα χάσει με σημαντική διαφορά στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών από τον κ. Φιγίον ή τον κ. Μακρόν. Δεν ξέρουμε όμως ποιος τελικά θα είναι ο αντίπαλός της στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών και σε τι πολιτική κατάσταση θα βρίσκεται. Η κ. Λεπέν θα μπορούσε να ευνοηθεί από την αναμέτρηση με έναν εντελώς αποδυναμωμένο κ. Φιγιόν ή με την αναμέτρηση με τον κ. Αμόν σε περίπτωση που αυτός θα επετύγχανε τη συσπείρωση των αριστερών ψηφοφόρων και θα εξασφάλιζε τη δεύτερη θέση στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών που θα πραγματοποιηθούν τον Απρίλιο.
Με τους δημοσκόπους και τους ειδικούς να μην μπορούν να καταλάβουν τι ακριβώς θα συμβεί στις προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν σε δυο γύρους τον Απρίλιο και τον Μάιο το βασικό συμπέρασμα είναι ότι η Γαλλία και η Ε.Ε. έχουν μπει σε περίοδο μεγάλης πολιτικής αβεβαιότητας με αποτέλεσμα να γίνεται εξαιρετικά δύσκολη η κοινή αντιμετώπιση των σημαντικών ευρωπαϊκών εκκρεμοτήτων μεταξύ των οποίων και η μεγάλης διάρκειας οικονομική κρίση στην Ελλάδα.
13°
