Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος αφότου ήρθαν στα πράγματα οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και το έργο της κυβέρνησης παραμένει σχεδόν ανύπαρκτο. Ο νεαρός πρωθυπουργός δείχνει κατάλληλος μόνο για να κερδίζει εκλογές και δημοψηφίσματα, Αυτό, ομολογουμένως, «το ʼχει», που λένε και οι νέοι. Το κυβερνητικό σχήμα ασθμαίνει πριν ακόμη καλά καλά ξεκινήσει ο δρόμος αντοχής που λέγεται τετραετία. Μπορεί ο Τσίπρας, οι Καμμένοι και η παρέα του Μαξίμου να απολαμβάνουν την εξουσία και όσα αυτή συνεπάγεται, αλλά ο πολίτης δεν βλέπει φως από πουθενά. Όλα της διακυβέρνησης δύσκολα, και η συμφωνία που έχουν υπογράψει οι ΣYΡΙΖΑΝΕΛ πολύ, μα πολύ γκαστρωμένη. Με μια κοιλιά, «να»! Για τον πολίτη, η φοροκαταιγίδα, που θα κορυφωθεί με την τελευταία δόση του ΕΝΦΙΑ στις αρχές του 2016, έχει ήδη ξεσπάσει. Όσες επικοινωνιακές ή άλλες αλχημείες («ισοδύναμα», «παράλληλα» κ.λπ.) και αν επινοήσει η κυβέρνηση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση ακόμα και από πέρυσι τέτοια εποχή, όταν η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν βρισκόταν, δα, και στις καλύτερες μέρες της.
Όσο και αν προσπαθούν η «Αυγή» και οι φίλα προσκείμενες στον ΣΥΡΙΖΑ εφημερίδες να ανακαλύψουν θετικές για την κυβέρνηση ειδήσεις και εξελίξεις, ματαιοπονούν. Η πραγματικότητα, όπως τη ζει και τη λούζεται ο πολίτης καθημερινά, είναι πιο δυσβάστακτη και πιο δυσοίωνη από ποτέ. Οι μόνοι που δεν ζουν αυτή την πραγματικότητα και που θα έχουν κάτι θετικό να θυμούνται από τις κυβερνήσεις Τσίπρα-Καμμένου είναι οι «πελάτες» τους. Και βέβαια, όταν λέω πελάτες, δεν εννοώ όλους εκείνους τους συμπολίτες μας που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Πολλοί από αυτούς, αργά ή γρήγορα, θα αντιληφθούν ότι οι ελπίδες που έτρεφαν ήταν φρούδες. Πάντα τα κόμματα λένε και δυο κουβέντες παραπάνω προκειμένου να αποσπάσουν τα ψηφαλάκια που έχουν ανάγκη για να γίνουν κυβέρνηση. Όχι κι έτσι, όμως! Εδώ έχουμε το φαινόμενο ενός ηγέτη ο οποίος δεν υλοποίησε ούτε μία από τις υποσχέσεις που είχε αφειδώς και ανέξοδα μοιράσει όλα τα προηγούμενα χρόνια, και όμως παραμένει αρκετά δημοφιλής. Φταίει η ανυπαρξία αξιόπιστης εναλλακτικής λύσης; Πιθανώς. Φταίει η ανάγκη που έχει ο πολίτης να «πιαστεί» από κάπου, έστω κι αν γνωρίζει ή υποψιάζεται ότι το ξύλο απʼ όπου πιάνεται είναι σαθρό; Ενδεχομένως.
Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιοι που πράγματι δεν έχουν λόγο να είναι δυσαρεστημένοι από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και εννοώ, βέβαια, το στενότερο κύκλο «πελατών» της κυβέρνησης, αυτούς που λειτούργησαν ως αιχμή του δόρατος προκειμένου να έρθουν στην εξουσία οι Τσιπροκαμμένοι. Τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ και των ΔΕΚΟ γενικότερα, τις καθαρίστριες, που υπήρξαν πραγματικός πολιορκητικός κριός για τον ΣΥΡΙΖΑ (βοηθούσε και η σημειολογία του επαγγέλματος βλέπεις, ασχέτως από το τι πράγματι συνέβαινε και τι ακριβώς «παιζόταν» στην περίπτωσή τους), και βέβαια το προσωπικό της πάλαι ποτέ ΕΡΤ, που κατά το μεγαλύτερο ποσοστό του επανήλθε στη θέση του.
Θέλω να σταθώ λίγο περισσότερο σε αυτούς, για τους οποίους ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στάθης Παναγούλης είχε πει την άνοιξη στη Βουλή ότι θα πρέπει να δημιουργηθούν όσα κανάλια και όσοι ραδιοφωνικοί σταθμοί απαιτούνται προκειμένου να αποκατασταθούν αυτά τα παιδιά «που τόσο βοήθησαν να έρθουμε στην εξουσία». Με τούτα και μ’ εκείνα, κάπου μεταξύ 2.000 και 3.000 είναι σήμερα το προσωπικό της ΕΡΤ – ζωή να ʼχουν οι άνθρωποι.
Η ΝΕΡΙΤ της προ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περιόδου λειτουργούσε με προσωπικό κάτι παραπάνω από 700 άτομα. Αν εξαιρέσει κανείς ότι σήμερα έχουν προστεθεί περίπου 2.000 μισθοδοτούμενοι, βλέπετε εσείς κάποια διαφορά στο παραγόμενο πρόγραμμα, και γενικότερα στην ποιότητα της ΕΡΤ;
Αν βλέπετε, να μου την υποδείξετε κι εμένα, μήπως και μου έχει διαφύγει, είπαμε όμως, προείχε η «αποκατάσταση» (τι εύηχη λέξη!). Η τακτοποίηση, με άλλα λόγια, εκείνων που πλαισίωσαν τις ομάδες κρούσης κατά την πορεία –άλλοι, πάλι, προτιμούν τον όρο γιουρούσι– των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προς την εξουσία.
Ενδεικτικά και μόνο, αναφέρω ένα μικρό παράδειγμα από τα έργα και τις ημέρες της νέας ΕΡΤ. Το Τρίτο Πρόγραμμα, που εδώ και χρόνια το ακούω συστηματικά, ποτέ δεν βρισκόταν σε τέτοιο χάλι και σε τέτοια διάλυση. Παίζει μόνο κονσέρβες από εκπομπές παλαιότερων εποχών.
Όμως, το τραγικό είναι ότι ούτε καν άνθρωπος για να διαλέγει την κονσέρβα δεν φαίνεται να προβλέπεται. Έτσι, την Τρίτη το βράδυ ακούς ότι «ξημερώνει μια όμορφη Κυριακή», στην αποφώνηση ο παραγωγός σού εύχεται «Καλό Πάσχα», και άλλα τέτοια. Για να μη φανεί ότι υπερβάλλω ή ότι αυθαιρετώ, γύρω στις 9 το πρωί, οπότε και ακούω συχνά ραδιόφωνο καθώς περιπατάω, άκουσα τρεις φορές μέσα σε ένα δεκαήμερο το ίδιο ακριβώς έργο, την ίδια ώρα και μάλιστα στην ίδια εκτέλεση!
Αν πάντως από τους 2.000 που «επαναπροσλήφθηκαν» μπορούσε να διατεθεί ένας (αριθμός 1) για να φροντίζει ώστε να μην μπαίνει κάθε μέρα η ίδια ακριβώς κονσέρβα, θα σας ήμουν ευγνώμων, κύριε Τσακνή μου και κύριε Ταγματάρχη μου. Αλλά βέβαια, τι λέω; Ξέχασα. Αυτοί που ακούν Τρίτο Πρόγραμμα δεν είναι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, όπως θα ʼλεγε και ο βουλευτής, καλλιτέχνης και καθηγητής (όλα αυτά...) κύριος Σεβαστάκης.
12°
