Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται άνοδος της θρησκευτικής Δεξιάς σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αρκετοί Ευρωπαίοι πολίτες νιώθουν ότι η πολιτιστική τους ταυτότητα απειλείται. Το ίδιο ισχύει και για αρκετούς Έλληνες που αισθάνονται ότι απειλείται, επίσης, η πολιτική και η οικονομική τους αυτονομία από παράγοντες που δεν μπορούν να ελέγξουν.
Οι φόβοι αυτοί εξηγούν εν μέρει την πανευρωπαϊκή στροφή στη θρησκευτικότητα, αν και είναι προφανές ότι σε κάποιες χώρες όπως η Ελλάδα, η Αγγλία, η Δανία και η Φινλανδία, η απουσία σαφούς διαχωρισμού των εξουσιών Κράτους-Εκκλησίας διευκολύνει την άνοδο της θρησκευτικής Δεξιάς.
Η αλήθεια είναι ότι η πολιτικήεκμετάλλευση θρησκευτικών ιδεών δεν είναι μόνο ευρωπαϊκό φαινόμενο. Η ευρωπαϊκή θρησκευτική Δεξιά επιχειρεί να αντιγράψει την αμερικανική θρησκευτική Δεξιά, η οποία είναι ένα κίνημα συντηρητικών Προτεσταντών που δίνει έμφαση στις «συμφορές» που επιφέρει το σεξ εκτός γάμου. Οι φανατικοί αυτοί Ευαγγελιστές Προτεστάντες επιχειρούν να συνδέσουν τις αμβλώσεις με την ψυχική ασθένεια, ενώ ισχυρίζονται ότι οι ερωτικές φαντασιώσεις, ο αυνανισμός και η αντισύλληψη προκαλούν την ηθική και νευροφυσιολογική κατάρρευση του ανθρώπου.
Στην Ευρώπη βέβαια η θέση της θρησκευτικής Δεξιάς διαφοροποιείται από αυτή της αμερικανικής καθόσον –με την εξαίρεση της Καθολικής Ιταλίας– απουσιάζει η έμφαση στο σεξ. Ωστόσο, τόσο στη χώρα μας όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες σημαντικά θέματα που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως οι γάμοι μεταξύ των ομοφυλόφιλων, το δικαίωμα των γυναικών στην αντισύλληψη αλλά και το μεταναστευτικό ζήτημα, επηρεάζονται άμεσα από τη ρητορική και τις αρχές των κομμάτων της θρησκευτικής Δεξιάς.
Οι Έλληνες οπαδοί της θρησκευτικής Δεξιάς δεν ενδιαφέρονται τόσο για ζητήματα προσωπικής ηθικής, όσο για την παρεμπόδιση δημιουργίας χώρων λατρείας άλλων θρησκειών, τη μη-φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, την απαγόρευση της καύσης των νεκρών, και βεβαίως το θέμα των μεταναστών, ειδικά των αλλόθρησκων.
Το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη αποτελούσε μία κλασική μορφή θρησκευτικής Δεξιάς. Ο ιδρυτής του, επικαλούμενος το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», προσπάθησε να καλλιεργήσει την αίσθηση της ύπαρξης μιας ευρύτερης «οικογένειας» που αποτελείται από πολίτες κοινής φυλετικής καταγωγής και η οποία διέπεται από τις αρχές της Ορθοδοξίας και της ελληνολατρείας.
Όλοι θυμόμαστε, επίσης, τη συνήθεια του Αντώνη Σαμαρά να κάνει αναφορές στο ιδεώδες της ελληνικότητας, την «κυτταρική μνήμη» μας και το «ελληνικό DNA», και να επιχειρεί να ταυτίσει τις έννοιες την Αλήθειας και της Ηθικής με την πνευματική ελληνοχριστιανική μας παράδοση.
Και ας μην παραβλέψουμε το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Ελλάδος, το οποίο προσπάθησε να πείσει τους πολίτες ότι από τη δράση του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η συνέχιση των χριστιανικών ιδεωδών στη χώρα μας. Ο πρόεδρός του και βουλευτής Αχαΐας με τους ΑΝΕΛ, σε πρόσφατη συνεδρίαση της Βουλής, υποστηρίζοντας τα συμφέροντα της Εκκλησίας με ιδιαίτερο ζήλο, πρότεινε να γίνει νέο Δημοψήφισμα προκειμένου να αποφασίσουν οι πολίτες το μέλλον του μαθήματος των Θρησκευτικών στην πρωτοβάθμια και τη μέση εκπαίδευση.
Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» αποτελούν άλλωστε τους κύριους εκφραστές της θρησκευτικής Δεξιάς στη σημερινή Βουλή. Το κόμμα του Πάνου Καμμένου, με το μότο «Ξεκινάμε με τη βοήθεια της Παναγιάς» στην ιδρυτική του διακήρυξη, παρουσιάστηκε ως η εκλεκτή παράταξη των θείων δυνάμεων και στόχευσε στο υποσυνείδητο των πολιτών συνδέοντας το πάθος της Ορθόδοξης πίστης με την επιθυμία του «αδικημένου Έλληνα» να αγωνιστεί κατά των «ξένων». Ως υπουργός Εθνικής Άμυνας ο κ. Καμμένος έχει πλέον στη διάθεσή του –εκτός από την αρωγή της Παναγίας– και τον προϋπολογισμό των Ενόπλων Δυνάμεων στον αγώνα κατά υπαρκτών ή φανταστικών εχθρών.
Τα χαμηλά ποσοστά των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων» δεν θα δικαιολογούσαν την ενασχόληση με την περίπτωσή τους, αν οι επιλογές του πρωθυπουργού δεν είχαν οδηγήσει ένα κόμμα της θρησκευτικής Δεξιάς στην κυβέρνηση, προσφέροντάς του τη δυνατότητα που δεν του έδωσαν οι πολίτες – να επηρεάζει δηλαδή τις εξελίξεις σε καίρια ζητήματα όπως το μεταναστευτικό, η Εκκλησία, η Παιδεία, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Γεγονός που αποδεικνύει ακόμα μία φορά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μία παράταξη χωρίς σαφή ιδεολογία, που έχει ως υπέρτατη αξία την παραμονή στην εξουσία με οποιοδήποτε μέσο.
