Παρασκευή 13 Ιουνίου 1934 στο Βερολίνο, μόλις δύο εβδομάδες μετά την εκκαθάριση των Ες Α, «τη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών», ο Αδόλφος Χίτλερ στο βήμα του Ράιχσταγκ κάνει απολογισμό των δολοφονικών ενεργειών του και παραληρεί: «Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη.Οι εξηγήσεις μου θα είναι ειλικρινείς και απερίφραστες», γαβγίζει ο φύρερ, «στις 30 Μαΐου για ένα εικοσιτετράωρο εγώ ήμουν το ανώτατο δικαστήριο του γερμανικού λαού'».
Ο Μιχαλολιάκος έχει διάφορες παρανοϊκές εμμονές και ψυχωτικές διαταραχές. Νομίζει ότι είναι η μετεμψύχωση του Χίτλερ. Έτσι δηλώνει κυνικά και απροκάλυπτα πως αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, μιμούμενος το ιδεολογικό του ίνδαλμα στην ομιλία του Ράιχσταγκ καθώς καυχιόταν για την εξόντωση των αντιπάλων του.
Το άρρωστο ιδεολογικό του πάθος τον εκτροχιάζει σε λάθη, τον κάνει ανεξέλεγκτο, απρόσεκτο και στο τέλος ηλίθιο ερασιτέχνη. Ενώ το ναζιστικό κόμμα του τα πηγαίνει καλά και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να είναι τρίτο κόμμα, τέσσερις ημέρες πριν τις εκλογές η μισαλοδοξία του ρίχνει τις μάσκες και εμφανίζεται ο ναζιστικός δαίμονας.
Γιατί δεν υπάρχει καμία πολιτική ευθύνη για έγκλημα, άλλωστε λίγοι στην ιστορία έχουν πει κάτι παρόμοιο (εκτός από τον Χίτλερ και τον Λένιν, ενώ ο Στάλιν απέφευγε σχολαστικά να αναλάβει ευθύνη για δολοφονίες), γιατί το έγκλημα κατά ζωής έχει μόνο μία διάσταση και άρα μία ευθύνη: την ποινική.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ ποια είναι τα κριτήρια που ο Άρειος Πάγος δίνει την άδεια καθόδου στις εκλογές στα κόμματα, γιατί ήδη απέρριψε σε μερικά την υποψηφιότητα, αλλά παραμένει η Χρυσή Αυγή που καυχιέται για τη δολοφονία. Η ανάληψη δήθεν της πολιτικής ευθύνης (ενώ δεν υφίσταται κάτι τέτοιο), στην πραγματικότητα μας κοροϊδεύει όλους: Άλλο το ποινικό και άλλο το πολιτικό σκέλος, άρα δεν μπορείτε να μας κάνετε τίποτα, και στέλνει μήνυμα στα σκληρά μέλη της: Σκοτωνουμε και είμαστε ισχυροί.
Αποδεικνύεται πως αδύναμη είναι η δημοκρατία, καθώς εμπαίζεται κυνικά από ναζιστές που εκμεταλεύονται τη μεγαλοψυχία της.
Κάποτε πρέπει να τελειώσουμε από αυτο τον εφιάλτη, και ίσως οι πρόσφατες δηλώσεις του Μιχαλολιάκου να είναι η ευκαιρία, που αν έχουν την τόλμη και την οξυδέρκεια οι δικαστές του ανώτατου δικαστηρίου να την εκμεταλλευτούν και να προβούν σε απαγόρευση του συγκεκριμένου κόμματος, θα μάθει ο ναζιστής φυρερίσκος πως οι ευθύνες να αναλαμβάνεις δολοφονίες έχουν και συνέπειες.
Η καταδίκη του ναζισμού από την πολιτισμένη ανθρωπότητα είναι απόλυτη και δικαιολογημένη. Οποιαδήποτε προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορικής κρίσης για το ναζισμό που τείνει να μετριάσει τον εγκληματικό του χαρακτήρα, είναι απαράδεκτη. Η υστερική αποθέωση της βίας, η θηριωδία, η μαζική εγκληματικότητα, ο ρατσισμός είναι τα χαρακτηριστικά του ναζισμού, τόσο στην ιδεολογία όσο και στην πρακτική του.
Η φρίκη που εμπνέει η ναζιστική ιδεολογία δεν συνδέεται με μια μεταφυσική ουσία, η οποία υποτίθεται ότι ενυπάρχει στην κοσμοθεωρία του ναζισμού, αλλά στα πεπραγμένα του τα οποία αποτελούν μια ευρύτατα μοιρασμένη εμπειρία της ανθρωπότητας, βαθιά χαραγμένη στη συλλογική μας μνήμη.
