Η TikToker Melody και ο πατέρας της Κιν Λέι Τσενγκ από την Κίνα, αποφάσισαν να μετακομίσουν στην Αθήνα, για το ελληνικό σχολείο και τον πιο ήρεμο τρόπο ζωής
Κάποια καλοκαίρια πριν, μια τριμελής οικογένεια από τη Σαγκάη ταξίδεψε μέχρι την Αθήνα. Ήρθε για λίγο – σαν να δοκίμαζε το φως, τη θάλασσα, τον ρυθμό του χρόνου, που εδώ κυλά αλλιώς. Η Σουάνγκ Τσενγκ, ή Melody όπως τη φωνάζουν, επισκέφθηκε την Ελλάδα για πρώτη φορά το 2017. Από τότε η οικογένεια ερχόταν δύο φορές τον χρόνο στη χώρα, για διακοπές. Ζούσαν διαφορετικές εμπειρίες κάθε φορά – επισκέφτηκαν την πρωτεύουσα, νησιά και αγροκτήματα.
Το όνομα Melody, που χρησιμοποιεί και στo TikTok, το είχε διαλέξει η ίδια από μικρή. Της άρεσε η σημασία του. Όταν λοιπόν αποφάσισε να βαφτιστεί χριστιανή ορθόδοξη, ανακάλυψε πως το όνομα Melody (Μελωδία) υπάρχει και στα ελληνικά. Αυτό της άρεσε ακόμη περισσότερο – ένα όνομα που ενώνει πολιτισμούς και κουβαλά κάτι βαθύτερο από έναν ήχο.
Από την πρώτη επίσκεψή της στην Ελλάδα, η Melody ένιωσε μια απίστευτη έλξη για τον τόπο. Οι ήχοι της πόλης, η μουσική της γλώσσας, όλα ήταν αλλιώτικα, αλλά γεμάτα ζωή. «Όταν ήρθα για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μου άρεσε πολύ ο τρόπος ζωής και η θάλασσα», μου λέει. Έτσι, στα τέλη του 2018, εκείνη και ο πατέρας της πήραν μια γενναία απόφαση: να αφήσουν πίσω τους την πολυπληθή, απαιτητική Κίνα και να ξεκινήσουν από την αρχή, σε μια χώρα πιο ανοιχτή, πιο ανθρώπινη.
«Ήρθαμε για να μείνουμε μόνιμα… Θέλαμε η ζωή μας να είναι πιο ήρεμη, με λιγότερο άγχος για το παιδί μας και με μια καλή εκπαίδευση όπως αυτή του ελληνικού σχολείου», εξηγεί ο πατέρας της Melody, Κιν Λέι Τσενγκ. Πρώην ηθοποιός και σκηνοθέτης, με δικό του στούντιο στην Κίνα, συνταξιούχος πλέον, άφησε πίσω του τη σκηνή και τα φώτα, για να γίνει το πιο σταθερό στήριγμα για την κόρη του.
Ο πρώτος καιρός στην Ελλάδα
Όταν μετακόμισαν στην Ελλάδα η Melody ήταν μόλις δέκα χρονών, πήγαινε στην τετάρτη δημοτικού. Νέα γλώσσα, νέο σχολείο, νέοι άνθρωποι. Όλα ήταν άγνωστα. «Τις πρώτες μέρες ήμασταν αρκετά απασχολημένοι. Βιώναμε μια εμπειρία πολύ διαφορετική από εκείνη των διακοπών. Έπρεπε να βρούμε το κατάλληλο σπίτι, το σωστό σχολείο και να τακτοποιήσουμε διάφορες πρακτικές υποθέσεις – άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού, σύνδεση ρεύματος και νερού... Επειδή δεν γνωρίζαμε τη γλώσσα, οι πρώτοι μήνες ήταν αρκετά δύσκολοι, αλλά ευτυχώς οι φίλοι μας εδώ μας βοήθησαν πολύ.
Φυσικά υπήρχε δυσκολία, γιατί τα ελληνικά και τα κινέζικα είναι τελείως διαφορετικά. Όμως με καθημερινή προσπάθεια, τα συνήθισα. Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν να βρω το θάρρος να μιλήσω με τους άλλους, γιατί φοβόμουν ότι θα έκανα γραμματικά λάθη. Αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι οι άνθρωποι εδώ εκτιμούν την προσπάθεια. Για παράδειγμα, όταν πάω σ’ ένα εστιατόριο και παραγγέλνω, με ρωτάνε από πού είμαι και λένε ότι μιλάω πολύ καλά ελληνικά. Αυτό μου δίνει μεγάλη αυτοπεποίθηση μέχρι και σήμερα», μου εκμυστηρεύεται η Melody.
Θυμάται επίσης με χαρά την πρώτη της φίλη από το δημοτικό – ένα μικρό, αλλά ουσιαστικό βήμα για να νιώσει ότι εδώ ανήκει. Με τον καιρό ο κύκλος της μεγάλωνε, έκανε κι άλλους φίλους, κυρίως Έλληνες, κι άρχισε να απολαμβάνει την καθημερινότητα. Με τους φίλους αυτούς περνούσε πολύ από τον ελεύθερo της χρόνο. Πήγαιναν στην παραλία, έκαναν βόλτες, διάβαζαν για το σχολείο – απλά πράγματα, που όμως είχαν μεγάλη σημασία για την προσαρμογή της.
Από την πρώτη κιόλας μέρα στο σχολείο, κάτι της έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Ήταν η χαλαρή ατμόσφαιρα, τόσο διαφορετική σε σχέση με όσα είχε ζήσει στην Κίνα. Δεν υπήρχε η ίδια πίεση ή το άγχος για τις σχολικές εργασίες και, το πιο σημαντικό, ένιωθε ότι υπήρχε υποστήριξη. «Θυμάμαι ακόμα τον δάσκαλό μου στο δημοτικό – ήταν τόσο καλός και με πρόσεχε. Ήμουν από άλλη χώρα, αλλά με έκανε να νιώθω ότι μπορώ να συμμετέχω, χωρίς φόβο».
Φυσικά υπήρξαν και οι δυσκολίες. Μερικές στιγμές που τη στιγμάτισαν. Για παράδειγμα, υπήρξαν φορές που άκουσε περίεργες ερωτήσεις, του τύπου: «Αλήθεια, οι Κινέζοι τρώνε κατσαρίδες ή σκύλους;», ή σχόλια που την ξάφνιαζαν, περισσότερο λόγω της άγνοιας που έκρυβαν παρά για το περιεχόμενό τους. «Τις περισσότερες φορές δεν νομίζω ότι οι άλλοι σχολιάζουν με κακία», μου λέει. «Απλώς έχουν άγνοια». Προσπαθεί να απαντά με χιούμορ ή απλά να χαμογελά. Όταν όμως καταλαβαίνει πως κάτι λέγεται με πρόθεση να τη μειώσει, δεν το αφήνει να περάσει. «Λέω ευθέως “Αυτό είναι ρατσιστικό” και υπερασπίζομαι τον εαυτό μου». Και τότε είναι που νιώθει ακόμα πιο δυνατή, γιατί βλέπει ανθρώπους –φίλους και αγνώστους– να στέκονται δίπλα της, να την υπερασπίζονται.
Μέσα σε όλα αυτά, αρχίζει να διαμορφώνει μια πιο ώριμη ματιά για το τι την ενοχλεί και τι τη συγκινεί στην καθημερινότητά της στην Ελλάδα. Κάτι που την εκνευρίζει, όπως λέει, είναι η καθυστέρηση και η έλλειψη οργάνωσης σε πρακτικά θέματα – ειδικά όταν χρειάζεται να γίνουν πράγματα γρήγορα. Από την άλλη, την αγγίζει βαθιά η φιλοξενία των ανθρώπων, η φυσική ομορφιά, η θάλασσα και η ιστορία του τόπου.
Παρατηρεί όμως και τις αλλαγές στην καθημερινότητα: το κόστος ζωής έχει ανέβει. «Κάποια πράγματα είναι πιο ακριβά απ’ ό,τι περίμενα. Προσπαθώ να το διαχειρίζομαι και να προσαρμόζομαι».
Η προσαρμογή και οι εμπειρίες του κ. Κιν Λέι Τσενγκ
Όσον αφορά την προσαρμογή του κύριου Κιν Λέι Τσενγκ στην Ελλάδα, η μεγαλύτερη δυσκολία του, μέχρι και σήμερα, είναι η γλώσσα, αφού μιλάει λίγο ελληνικά και κυρίως αγγλικά. Κι όλα αυτά ζώντας σε μια χώρα όπου, για να ενταχθείς, η επικοινωνία είναι βασική. Ο ίδιος είχε λίγους φίλους και πολλές στιγμές ένιωθε μοναξιά. Κι όμως, η ανθρωπιά που συνάντησε στην Ελλάδα τον άγγιξε βαθιά. Θυμάται ακόμα τη συγκίνηση που ένιωσε όταν κάποιοι φίλοι, ενώ δεν μπορούσαν να βοηθήσουν όσο ήθελαν, του ζήτησαν συγγνώμη. Έκαναν όμως ό,τι μπορούσαν για να σταθούν δίπλα τους. «Αυτή η αληθινή φροντίδα είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ», σχολιάζει.
Ο ίδιος στέκεται πάντα στο πλευρό της Melody και παρακολουθεί την πορεία της. «Είμαι πολύ χαρούμενος που η κόρη μου μπόρεσε να προσαρμοστεί και να μεγαλώσει υγιής στην Ελλάδα. Ελπίζω να είναι ικανοποιημένη από τη μελλοντική της ζωή».
Η ζωή τους σήμερα και η Ένωση Κινέζικου Θεάτρου στην Ελλάδα
Σήμερα, στα 17 της, η Melody έχει αγαπήσει ιδιαίτερα τα αρχαία ελληνικά. «Με εντυπωσιάζει ο τρόπος σκέψης των αρχαίων φιλοσόφων· με εμπνέουν». Φοιτά σε Γενικό Λύκειο και έχει βάλει στόχο να δώσει πανελλήνιες, με σκοπό να σπουδάσει Παιδαγωγικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Με πάθος και ενέργεια συμμετέχει σε πολιτιστικές δράσεις, βοηθά σε μεταφράσεις και μιλά δημόσια για την κινεζική καταγωγή της, για τις εμπειρίες της, για όσα τη συνδέουν με τις δύο πατρίδες της. Μαζί με τον πατέρα της ίδρυσαν την Ένωση Κινέζικου Θεάτρου στην Ελλάδα και παρουσίασαν παραστάσεις, επισκέφθηκαν σχολεία, οργάνωσαν εκδηλώσεις. Κάθε τέτοια δράση φέρνει κοντά ανθρώπους, δημιουργεί δεσμούς και χτίζει γέφυρες κατανόησης.
«Η ιδέα γεννήθηκε κυρίως εξ ανάγκης: ήρθαμε στην Ελλάδα λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία του covid, κι ακολούθησε η καραντίνα. Είχαμε λίγους φίλους και οι δραστηριότητές μας ήταν περιορισμένες. Ένιωθα πολύ μόνος, οπότε αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια θεατρική ομάδα με κάποιους φίλους, ώστε να αλλάξει η καθημερινότητά μας», εξηγεί ο κύριος Κιν Λέι Τσενγκ.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα μιας εκδήλωσης που οργανώθηκε για το κινέζικο τσάι, η οποία πραγματοποιήθηκε σε ένα κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης. Η προσέλευση ξεπέρασε κάθε προσδοκία, κι ενώ αρχικά η ομιλία είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει μιάμιση ώρα, τελικά κράτησε πάνω από τρεις. Η εκδήλωση λειτούργησε ως ένδειξη: όταν κάτι γίνεται με αγάπη, η ανταπόκριση του κόσμου είναι βαθιά κι αληθινή.
Οι παραστάσεις συνεχίζονται, όπως και οι δράσεις της ομάδας τους. Η Melody μαζί με τον πατέρα της και τους συνεργάτες τους, μοιράζονται εμπειρίες, επισκέπτονται σχολεία, παρουσιάζουν στοιχεία της κινεζικής κουλτούρας και συμμετέχουν σε κοινωνικές πρωτοβουλίες. Για τη Melody, κάθε δραστηριότητα (το θέατρο, οι μεταφράσεις, οι εκδηλώσεις) προσφέρει κάτι ξεχωριστό. Μαθαίνει νέα πράγματα, γνωρίζει ανθρώπους, εξελίσσεται και, κυρίως, απολαμβάνει τη διαδρομή.
Από τα χόμπι της ως τα βίντεο στο TikTok για την Κίνα
Αγαπά και τη φύση, ενώ στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την ιππασία, την ιστιοπλοΐα, τη σκοποβολή. Έχει μάθει μάλιστα να παίζει και πινγκ-πονγκ – αν και, με χιούμορ, παραδέχεται πως δεν είναι κι η καλύτερη παίκτρια…
Η πρώτη φορά που την αναγνώρισαν στον δρόμο ήταν για εκείνη μια αστεία έκπληξη. Ντράπηκε λίγο, αλλά ταυτόχρονα ένιωσε μεγάλη χαρά – μια αίσθηση σύνδεσης με τον κόσμο γύρω της.
Μέσα από όλες αυτές τις εμπειρίες, έχει καταλάβει πως η ζωή δεν είναι μόνο θέμα τόπου. Είναι η αγάπη, η φροντίδα, η αίσθηση ότι ανήκεις – είτε πρόκειται για την πατρίδα στην οποία γεννήθηκες είτε για τη χώρα που σου άνοιξε έναν νέο δρόμο, δίνοντάς σου την ευκαιρία να ανθίσεις. Η Ελλάδα, με τον δικό της ρυθμό και τις δικές της ιδιαιτερότητες, έχει γίνει για εκείνη ένα δεύτερο σπίτι. Όπως λέει, η Ελλάδα και η Κίνα είναι «δύο σπίτια, με διαφορετικές γλώσσες και ρυθμούς, αλλά και με κοινές στιγμές που γεμίζουν την καρδιά μου».
Η σχέση της με τη μητέρα της
Παρόλο που ζει στην Ελλάδα με τον πατέρα της, η σχέση της Melody με τη μητέρα της παραμένει ζωντανή, ακόμη κι αν τους χωρίζουν χιλιάδες χιλιόμετρα. «Η μαμά μου ζει στην Κίνα. Φυσικά και μου λείπει». Ωστόσο, οι βίντεο-κλήσεις, τα μηνύματα και οι επισκέψεις στις διακοπές κρατούν δυνατή τη σύνδεσή τους. Το περασμένο καλοκαίρι η Melody είχε την ευκαιρία να επισκεφτεί ξανά την Κίνα, ενώ ταξίδεψε και σε ελληνικά νησιά – τη Σαντορίνη, τη Μύκονο και την Κρήτη, όπου θαύμασε τα καθαρά νερά. Μιλά με θέρμη για την ομορφιά και των δύο πατρίδων της. Για εκείνη, δεν υπάρχει δίλημμα· δεν χρειάζεται να διαλέξει. Μπορεί να ανήκει και στα δύο μέρη. Αυτό δεν την μπερδεύει, τη δυναμώνει.
Την ίδια άποψη μοιράζεται και ο πατέρας της. Έχοντας ζήσει κι εκείνος τη διαδικασία της προσαρμογής, γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι να χτίζεις γέφυρες. Αν είχε μία συμβουλή για όσους μετακομίζουν σε άλλη χώρα, αυτή θα ήταν ξεκάθαρη: αν πρόκειται να μείνεις κάπου μόνιμα, το πρώτο βήμα είναι να μάθεις τη γλώσσα. Είναι το θεμέλιο για να επικοινωνήσεις, να ενταχθείς, να δημιουργήσεις σχέσεις που έχουν ουσία.
Γεφυρώνοντας δύο πολιτισμούς με κοινές αξίες και παραδόσεις
Όσο περνά ο καιρός, η Melody παρατηρεί τα κοινά σημεία μεταξύ των δύο πατρίδων της – τα έθιμα και τις παραδόσεις. Πρόκειται για δύο πολιτισμούς με βάθος. Άλλωστε και οι δύο χώρες έχουν ιστορία που ξεπερνά τα 5.000 χρόνια, πλούσιο πολιτισμό, τέχνη και παραδόσεις που διατηρούνται μέχρι σήμερα. «Στην Ελλάδα, στους γάμους ή στις γιορτές, σπάνε πιάτα για να φύγει το παλιό και να έρθει το καινούργιο. Στην Κίνα υπάρχει κάτι παρόμοιο, που δηλώνει όμως το ίδιο πράγμα. Είναι πολύ ωραίο να βλέπω πως δύο τόσο μακρινές χώρες μοιράζονται παρόμοια κουλτούρα. Κάποια έθιμα είναι κοινά, αλλά εκφράζονται με διαφορετικούς τρόπους».
Αντίστοιχα, η καθημερινότητα στις δύο χώρες έχει τις δικές της αποχρώσεις. Στην Κίνα όλα κινούνται σε έναν γρήγορο και απαιτητικό ρυθμό, ενώ στην Ελλάδα η ζωή κυλά πιο χαλαρά. Οι άνθρωποι δίνουν περισσότερο χρόνο στο να απολαμβάνουν τη στιγμή, κι αυτό βοήθησε τη Melody να εκτιμά τις μικρές χαρές και να βρίσκει την ομορφιά στην απλότητα.
Αυτό που θα ήθελε για τους άνθρωποι στην Ελλάδα είναι να μάθουν περισσότερα για την Κίνα, την ποικιλομορφία και το βάθος της. Να μη μένουν σε όσα είναι ευρέως γνωστά –τα φαγητά ή τα παραδοσιακά έθιμα–, αλλά να ενημερωθούν για την καθημερινή ζωή εκεί, τις τεχνολογίες, τη λογοτεχνία, τις τέχνες και τον πολιτισμό. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλει να συνεχίσει να μεταφέρει και η ίδια στο μέλλον.
13°
