Γιώργος Δερτιλής - Πέθανε ο φημισμένος ιστορικός - Το σπουδαίο συγγραφικό του έργο για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία
Την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 84 ετών, άφησε ο Γιώργος Δερτιλής. Ο σπουδαίος ιστορικός πέθανε τη Δευτέρα (20/2) στα Κύθηρα, όπου ζούσε μόνιμα τα τελευταία χρόνια.
Ο Γιώργος Δερτιλής γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Σπούδασε Δημόσιο Δίκαιο και Οικονομικές Επιστήμες στην Αθήνα, Πολιτική Θεωρία και Ιστορία στην Αγγλία.
Μεταξύ 1978 και 2000 δίδαξε Ιστορία στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην οποία εξελέγη ομόφωνα το 1980 υφηγητής και το 1983 καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών. Ίδρυσε το Ιστορικό Αρχείο του Πανεπιστημίου Αθηνών και διετέλεσε μέλος του Εθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Έρευνας και των Επιστημονικών Συμβουλίων του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης και των γαλλικών Ιδρυμάτων Schlumberger και Maison Suger. Tο 1989 εξελέγη μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών (Academia Europaea). Επίσης:
Μεταξύ 1985 και 1999 δίδαξε ως εκλεγμένος επισκέπτης καθηγητής στo Τμήμα Ιστορίας του Harvard, στο St. Antony’s College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας.
Το 2000 εξελέγη τακτικός καθηγητής (directeur d’etudes) στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales. Έκτοτε παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και ζει στη Γαλλία.
Το 2003 η Γαλλική Δημοκρατία τού απένειμε το παράσημο του Φοίνικα (palmes academiques, chevalier). 12 βιβλία και περίπου 50 άρθρα του έχουν δημοσιευτεί ή μεταφραστεί στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, ισπανική και ιταλική γλώσσα.
«Η αμάθεια και η ακρισία ξεκινούν και από το σπίτι κι εξαρτώνται και από τους γονείς. Το σχολείο και οι δάσκαλοι έρχονται μετά...» είχε αναφέρει ο Γιώργος Δερτιλής σε συνέντευξή του στην Athens Voice ο ιστορικός Γιώργος Δερτιλής, υπογραμμίζοντας παράλληλα: «Ειδικότερα για την Ιστορία, το υπουργείο πρέπει επιτέλους να αφήσει ήσυχους τους δάσκαλους και καθηγητές να επιλέγουν ελεύθερα ό,τι τους πείθει από τη βιβλιογραφία που χρησιμοποιούν ώστε να μεταφέρουν στους μαθητές τους το απόσταγμα των γνώσεών τους. Δηλαδή, για να διδάσκουν κατά την κρίση τους στα παιδιά αφενός τα βασικά γεγονότα, αφετέρου και κυρίως ένα συστηματικό και κριτικό τρόπο σκέψης.
»Μόνο έτσι οι μαθητές θα ξεχωρίζουν το μείζον από το δευτερεύον γεγονός ώστε να βλέπουν αίτια και συνέπειες των γεγονότων· ώστε να μαθαίνουν από τις τραγωδίες και τις κωμωδίες που μας αφηγείται η Ιστορία· ώστε να βλέπουν τι ελάμπρυνε και τι κατέστρεψε την αρχαία Αθήνα· γιατί και πώς η δημοκρατική Ρώμη αναγόρευσε Θεό τον Αύγουστο και πώς αμέσως μετά κατάντησε στα χέρια του Τιβέριου, του Νέρωνα και του Καλλιγούλα· ή τι ώθησε τον Μπετόβεν να αφιερώσει στον Ναπολέοντα την Τρίτη Συμφωνία του και τι τον έκανε να αφαιρέσει οργισμένος την αφιέρωση λίγα χρόνια αργότερα».
17°
