Αντώνης Καφετζόπουλος για τους «περαβρέχηδες» της Ουκρανίας, που σιωπούν για τη ρωσική εισβολή και δεν λένε κουβέντα για τον Πούτιν. Η ανάρτηση στο Facebook.
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος εξαπολύει τα βέλη του κατά όλων εκείνων που «εδώ και 26 ημέρες έχουν πιει το αμίλητο νερό», την ώρα που πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν «στα κάγκελα με την παραμικρή αφορμή, έγραφαν και στηλίτευαν ότι τους φαινόταν άδικο και δεν επέτρεπαν μύγα στο σπαθί τους για τα καθημερινά τετριμμένα πολιτικά και κοινωνικά».
Στην ανάρτησή του ο Αντώνης Καφετζόπουλος κάνει λόγο για «μικρές καθημερινές αισχρότητες». Μεταξύ άλλων κάνει μια νέα αναφορά στη Νατάσσα Μποφίλιου, υπογραμμίζοντας:
«Χίλιες φορές να ήσουν Μποφίλιου. Πήρε θεση η γυναίκα, δεν κρύφτηκε… Προσοχή, δε μιλάω για αυτούς που έτσι κι αλλιώς σιωπούσαν απο επιλογή. Για τους άλλους λέω, τους ακριβούς στα πίτουρα που αποδεικνύονται πολύ φτηνοί στ' αλεύρι. Τους περαβρέχηδες της Ουκρανίας. Είναι αισχρό».
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος κατακεραυνώνει τους «περαβρέχηδες της Ουκρανίας» - Η ανάρτηση
«Καθημερινές μικρές αισχρότητες:
Σύμφωνοι, ο "ζωτικός χωρος", είναι όρος ταυτισμένος με το ναζισμό αλλά το ζουμί του δεν επινοήθηκε απ το Χίτλερ. Προϋπήρχε. Τον εφάρμοσαν σε κάποια παραλλαγή του οι δοξασμένοι Αθηναίοι, οι Ρωμαίοι, ο Αλεξανδρος, η Βρετανική αυτοκρατορία, Γάλλοι, Ισπανοί και Πορτογάλοι, οι αποικιοκράτες συλλήβδην, και οι τρισκατάρατοι Αμερικανοί απο την εποχή της "κατάκτησης της Δύσης" μέχρι σήμερα. Τον εφάρμοσε κατα κόρον και η Ρωσία και η ΕΣΣΔ. Μην αρχίσω με τους Ανατολικούς. Κινέζους, Κορεάτες, Γιαπωνέζους κλπ. Ναι σε όλα. Αλλά, να τον επικαλείσαι, σήμερα, απο τη σκοπιά της "προόδου και του αντιιμπεριαλισμού"; Είναι αισχρό.
Ο πρόξενος της χώρας σου, ένας νέος ανεξάρτητος άνθρωπος (που υπαινίσσεται μάλιστα ότι διάλεξε να είναι ερωτευμένος με τη Ρωσία), έχοντας υποστεί αυτοπροσώπως τη ναζιστική ολική εξόντωση της Μαριούπολης, λέει -τρέμοντας ανεξέλεγκτα- αυτά που λέει για τη φύση του πολέμου κατα της Ουκρανίας και εσύ προσπαθείς να τον δολοφονήσεις απο πάνω και ηθικά; Είναι αισχρό.
Να είσαι στα κάγκελα με την παραμικρή αφορμή. Να γράφεις και να στηλιτεύεις ότι σου φαίνεται άδικο. Να μην επιτρέπεις μύγα στο σπαθί σου για τα καθημερινά τετριμμένα πολιτικά και κοινωνικά, έως πιο σοβαρά ζητήματα. Να είσαι αδέκαστος. Και ξαφνικά. Επι 26 μέρες να έχεις καταπιεί το αμίλητο νερο. Να μιλάς μόνο "για την τέχνη σου", για γατούλες και το "πόσο σκληρός ο χειμώνας και ο μήνας Μάρτιος", να ασχολείσαι ξαφνικά μόνο με τα σκουπίδια (ε; δημαρχάκο;), να κάνεις γαργάρα το νεοναζί του Κρεμλίνου. Χίλιες φορές να ήσουν Μποφίλιου. Πήρε θεση η γυναίκα, δεν κρύφτηκε… Προσοχή, δε μιλάω για αυτούς που έτσι κι αλλιώς σιωπούσαν απο επιλογή Για τους άλλους λέω, τους ακριβούς στα πίτουρα που αποδεικνύονται πολύ φτηνοί στ' αλεύρι. Τους περαβρέχηδες της Ουκρανίας. Είναι αισχρό. Μικρής κλίμακας αλλά αισχρό.
20°
