Η ανοιχτή επιστολή ενός μαθητή για τους «αντάρτες» των σχολείων

Γράφει ο Γιώργος Τριανταφύλλου*

---

Πολλά σχολεία κλειστά, μαθητές στους δρόμους διεκδικούν τα δικαιώματα τους όπως κάθε χρόνο τέτοιο καιρό. Αυτήν την χρονιά βρίσκουν και νέα αιτήματα σχετικά με την λάθος διαχείριση των σχολείων απ’ το κράτος εν’ μέσω πανδημίας. Συμφωνώ με πολλά απ’ τα αιτήματα που υπάρχουν, όμως πολλοί «αντάρτες» που είναι ελάχιστοι άλλα υπαρκτοί σε κάθε σχολείο, ώστε να ξεσηκώσουν και άλλους, τα χρησιμοποιούνε για να μην πάει χαμένο το έθιμο της παράνομης κατάληψης. Παρακάτω διατυπώνω κάποια ερωτήματα μου σχετικά με τις κινήσεις τους τα οποία και σας παραθέτω:

Αναλογίστηκε κάποιος απ’ αυτούς, πόσο δύσκολο ήταν για τους εκπαιδευτικούς και διευθυντές των σχολικών μονάδων να κρατήσουν όρθια τα σχολεία το διάστημα του lockdown ώστε να έχουμε εμείς δυνατότητα στην εκπαίδευση απ’ το σπίτι; (ασχέτως αν αδιαφορούσαμε).

Αναλογίστηκε κάποιος απ’ αυτούς πόσο δύσκολο ήταν και είναιγια τους διευθυντές και εκπαιδευτικούς, να ανατρέξουν τις ακριβείς οδηγίες του ΕΟΔΥ και του Υπουργείου Παιδείας σε ένα σχολείο για να επιστρέψουν τον Μάη και τον Σεπτέμβρη όλοι οι μαθητές με ασφάλεια; (σε κάποια σχολεία ήταν πιο εύκολο λόγο χώρου, σε κάποια ακόμα πιο δύσκολο- τον Μάιο πολλοί απ’ όσους διαμαρτύρονται πήγαιναν χαρτί απαλλαγής λόγω ευπαθών ομάδων αλλά στις καφετέριες είχαν ανοσία)

Αναλογίστηκε κάποιος απ’ αυτούς ότι στο σχολείο έχουν την ευθύνη των μαθητών οι καθηγητές και ως υπεύθυνοι άνθρωποι προσπαθούν και οι ίδιοι να μην υπάρξει πιθανότητα μετάδοσης του ιού;

Αναλογίστηκαν ότι πολλοί διευθυντές και υποδιευθυντές δεν πήγαν διακοπές το καλοκαίρι, για να εξασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία των σχολείων τους;

Το ξέρουνε άραγε ότι αν ένα άτομο πέσει από μια σκεπή, κολλήσει κορωνοϊό ή χτυπήσει σοβαρά δεν θα υποστούν την ευθύνη αυτοί ως διοργανωτές της κατάληψης, αλλά ο διευθυντής, ο σύλλογος καθηγητών του σχολείου τους και οι γονείς τους;

Εσείς οι υπόλοιποι, ξέρατε ότι με την πρώτη ευκαιρία, στα διαλλείματα, στους δρόμους και στις καφετέριες πολλοί απ’ τους μαθητές που κάνουν πανικό για τις μάσκες και την μικρή χωρητικότητα ατόμων  ανά τάξη δεν φοράνε μάσκα και κάθε φορά που ο καθηγητής δεν κοιτάει την βγάζουν στα κλεφτά;

Ξέρατε ότι όλες αυτές τις μέρες σε κάποιες καταλήψεις σχολείων υπάρχουν DJ, ενοικιάζονται ηχεία και πηγαίνουν τα βράδια μαθητές απ’ τα λύκεια των γύρω περιοχών για πάρτι με αλκοόλ και χορό, μη κρατώντας τις αποστάσεις ούτε για πλάκα;

Σκεφτήκανε άραγε πως οι καθηγητές τους είναι υποχρεωμένοι να βρίσκονται εκεί για αυτούς ώστε να τους διδάξουνε, βάζοντας σε πραγματικό κίνδυνο την ζωή τους, επειδή μπορεί να βρίσκονται σε προχωρημένη ηλικία η σε κάποια ευπαθή ομάδα;

 Σκεφτήκανε επίσης πως και οι καθηγητές τους έχουν τις ενστάσεις τους στα μέτρα και στην κατάσταση αλλά δεν μπορούνε να φέρουνε αντίσταση και για αυτό δεν πρέπει να τους βλέπουμε ως σάκους του box;

Εφόσον όλοι αυτοί οι συμμαθητές μου έχουν τόση αγάπη για την εκπαίδευση και τους πνίγουν όλα αυτά τα αιτήματα (όπως και εμένα), γιατί επιλέγουν να κάνουν αποχή και διαμαρτυρίες την ώρα του μαθήματος, και δεν περιμένουν την λήξη των μαθημάτων ώστε να μην αφήνουν κενά, με αποτέλεσμα να δημιουργούν ακόμα περισσότερα προβλήματα στην εκπαιδευτική διαδικασία;

 Γιατί δεν πιάνουν τους καθηγητές και τα μέλη του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του σχολείου τους να τους μιλήσουνε και να δράσουνε όλοι μαζί; Γιατί μετά από 6 μήνες χωρίς σχολείο ρισκάρουν να στερηθούν και άλλη μόρφωση;

Που ήταν όλοι αυτοί οι συμμαθητές μου οι συνδικαλιστές όταν αυτοκτονούσαν αδύναμα παιδιά λόγω βίας; που είναι όλοι αυτοί οι συμμαθητές μου κάθε μέρα που ένα παιδί πέφτει θύμα bullying;Που είναι κάθε φορά που ένας καθηγητής δεν κάνει σωστά την δουλειά του, με αποτέλεσμα να πρέπει κάποιοι να δίνουν ανεξαρτήτου οικονομικής κατάστασης λεφτά σε φροντιστήρια; Που είναι όλοι αυτοί οι συμμαθητές μου όταν παιδιά λιποθυμούν στους διαδρόμους απ’ την πείνα; Που είναι όλοι αυτοί οι συμμαθητές μου όταν παιδιά με ειδικές ανάγκες και άλλα ζητήματα δεν δέχονται την στήριξη που θα πρέπει; Γιατί εμφανίζονται μόνο τώρα;

Μήπως θα πρέπει επιτέλους να ανοίξει ένας σωστός δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ μαθητών, σχολείου και πολιτείας; Μήπως θα πρέπει επιτέλους να υπάρξουν ουσιαστικές αλλαγές στον χώρο της εκπαίδευσης και οι αρμόδιοι, υπουργοί, δήμαρχοι, δευτεροβάθμια να ακούνε τις προτάσεις βελτίωσης των σχολικών μονάδων απ’ τους μαθητές και καθηγητές πραγματικά χωρίς αυτές να βγαίνουν απ’ το άλλο τους αυτί;

 Μήπως θα πρέπει και κάποιοι καθηγητές να προσπαθήσουν να συνειδητοποιήσουν πως δεν πρέπει να μπαίνουν στην τάξη μόνο για το 45λεπτο αλλά για να δώσουν κάτι ουσιώδες και αληθινό σε όλα αυτά τα ζευγάρια ματιών που τους κοιτούνε; Μήπως θα πρέπει τα κόμματα να μην εκμεταλλεύονται την κατάσταση ξεσηκώνοντας μας ακόμα παραπάνω;

Η συμπεριφορά  και αδιαφορία κάποιων μαθητών, η απόγνωση και δυσλειτουργία κάποιων καθηγητών και το χάσμα μεταξύ τους οφείλονται στο απρόσωπο εκπαιδευτικό σύστημα «παπαγαλίας» που υπάρχει στην χώρα μας. Ένα σύστημα που δεν καλλιεργεί την παιδεία, τις αρετές και την ελεύθερη σκέψη των νέων. Ένα σύστημα που δεν προωθεί την δημιουργικότητα, την ομαδικότητα, την αλληλεπίδραση και την διαδραστικότητα μεταξύ πομπών και δεκτών.

Με βάση όλα τα παραπάνω, δικαιολογείται η αντίσταση και η αδιαφορία κάποιων απ’ εμάς. Θα πρέπει λοιπόν οι μεγαλύτεροι να ενδιαφερθούν αληθινά, να κατανοήσουν την κατάσταση και τα πραγματικά αιτήματα μας, να νουθετήσουν τους λίγους από εμάς που δημιουργούν την αταξία και εμείς να κάνουμε ένα βήμα προς αυτούς και να ξεκινήσει επιτέλους ένας δίαυλος επικοινωνίας και οι βάσεις για ένα καλύτερο εκπαιδευτικό τοπίο.

*Ο Γιώργος Τριανταφύλλου είναι 18 ετών, μαθητής του 1ου ΓΕΛ Κοζάνης – Υπεύθυνος του πυρήνα ελεύθερης έκφρασης μαθητών changetheworldGR.