Γερμανοί οδοντίατροι αναγνώρισαν με καθυστέρηση τις βίαιες πρακτικές του επαγγέλματος επί Ναζί, με σαδιστικές εξαγωγές δοντιών και πειράματα.
Η κοινότητα των οδοντιάτρων της Γερμανίας προχώρησε σε μια καθυστερημένη αναγνώριση των βάρβαρων πρακτικών του επαγγέλματος υπό το ναζιστικό καθεστώς, παραδεχόμενη τη «συστηματική» συμμετοχή του σε εγκλήματα που διαπράχθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συμπεριλαμβανομένων σαδιστικών εξαγωγών δοντιών, ιατρικών πειραμάτων σε ανθρώπους, εξαναγκαστικών στειρώσεων και δολοφονιών.
Ο κεντρικός επαγγελματικός φορέας, η Γερμανική Εταιρεία Οδοντιατρικής, Στοματικής και Ορθοδοντικής Ιατρικής (DGZMK), διοργάνωσε την πρώτη της επίσημη τελετή μνήμης στη Γερμανία, αναδεικνύοντας τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οδοντίατροι κατά τη διάρκεια της ναζιστικής περιόδου και αποτίοντας φόρο τιμής στα θύματα. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου.
Τα τελευταία χρόνια, μελέτες που έχουν ανατεθεί από την ιατρική κοινότητα αποκάλυψαν το εύρος της συνενοχής των οδοντιάτρων υπό τον Αδόλφο Χίτλερ.
Η συστηματική αφαίρεση χρυσών στεφανών και σφραγισμάτων από πτώματα στα στρατόπεδα, για παράδειγμα, επέτρεπε τη μεταποίησή τους και την επαναχρησιμοποίησή τους σε Γερμανούς ασθενείς — μια πρακτική που εκτελούσε και ο προσωπικός οδοντίατρος του Χίτλερ, Χούγκο Μπλάσχε — ή το λιώσιμο του χρυσού για τη χρηματοδότηση του πολέμου.
«Περισσότεροι από 300 οδοντίατροι υπηρέτησαν στα Waffen-SS, και περίπου 100 οδοντίατροι ήταν υπεύθυνοι για την κλοπή οδοντιατρικού χρυσού στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθώς και για θανατηφόρες “επιλογές” και κακομεταχείριση κρατουμένων».
Ως μέρος αυτών των “επιλογών”, οδοντίατροι βρίσκονταν στις ράμπες των στρατοπέδων για να εξετάζουν τους κρατούμενους κατά την άφιξή τους, βοηθώντας να αποφασιστεί ποιοι θα οδηγούνταν αμέσως στους θαλάμους αερίων και ποιοι θα εξαναγκάζονταν σε καταναγκαστική εργασία.
Δεκαπέντε οδοντίατροι καταδικάστηκαν σε θάνατο μετά τον πόλεμο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ωστόσο, η συντριπτική πλειονότητα όσων συμμετείχαν στα ναζιστικά εγκλήματα έλαβαν ελάχιστες ή καθόλου ποινές και πολλοί συνέχισαν την καριέρα τους απρόσκοπτα, σύμφωνα με τις σχετικές μελέτες.
Ο Γκρος ανέφερε ότι, παρόλο που μεγάλο μέρος της έρευνάς του δημοσιεύθηκε το 2019, η τελετή μνήμης καθυστέρησε λόγω της πανδημίας και τώρα περιλαμβάνει νέα στοιχεία που έχουν προκύψει από τότε.
Τα νέα πορίσματα περιλαμβάνουν επίσης στοιχεία για τη δίωξη των εβραίων οδοντιάτρων. Περίπου τα δύο τρίτα διέφυγαν στο εξωτερικό, εγκαθιστάμενοι κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Παλαιστίνη και τη Βρετανία.
Η Γερμανική Ιατρική Ένωση είχε ζητήσει επίσημα συγγνώμη το 2012 για τον ρόλο των γιατρών στο Ολοκαύτωμα, που περιλάμβανε φρικιαστικά πειράματα σε κρατουμένους και μαζικές «ευθανασίες» ανθρώπων που θεωρούνταν «ανάξιοι να ζήσουν».
Ωστόσο, η DGZMK, που ιδρύθηκε το 1859, χρειάστηκε ακόμη περισσότερο χρόνο για να αναγνωρίσει τα εγκλήματα των μελών της πριν από περισσότερα από 80 χρόνια.
Ο Γκρος δήλωσε ότι σε αυτό συνέβαλαν πολλοί παράγοντες, όπως η αντίληψη ότι «ο ρόλος των οδοντιάτρων περιοριζόταν στη στοματική υγεία και δεν είχε να κάνει με ζητήματα ζωής και θανάτου».
Χαρακτηριστικά, χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες — μέχρι τη δεκαετία του 2000 — για να αποκαλυφθεί ότι ο Χέρμαν Όιλερ, πρόεδρος της DGZMK κατά τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, τη ναζιστική περίοδο και τη μεταπολεμική Δυτική Γερμανία, είχε συμμετάσχει ενεργά στην «εκκαθάριση» των Εβραίων μελών του προσωπικού από το Πανεπιστήμιο του Μπρεσλάου (σημερινό Πανεπιστήμιο του Βρότσλαβ, στην Πολωνία).
Κατά τη διάρκεια της τελετής, απονεμήθηκε για πρώτη φορά το Βραβείο Χανς Τύρκαϊμ για έρευνα σχετικά με την ιστορία του επαγγέλματος στην εποχή του ναζισμού, που πήρε το όνομά του από έναν Εβραίο οδοντίατρο ο οποίος αναγκάστηκε το 1936 να διαφύγει από το Αμβούργο προς την Αγγλία, όπου συνέχισε το επάγγελμά του.
Η νικήτρια, Λίζα Μπίτεριχ, τιμήθηκε για το έργο της πάνω στους Γερμανούς οδοντιάτρους που δικάστηκαν για εγκλήματα πολέμου από τα βρετανικά δικαστήρια μετά το 1945.
15°
