Οι αδέσποτοι σκύλοι του Τσερνόμπιλ δείχνουν τον δρόμο για κάτι που ίσως έρχεται
Στις 28 Απριλίου 1986, ο ελαττωματικός αντιδραστήρας Νο 4 του πυρηνικού σταθμού του Τσερνόμπιλ στην Ουκρανία εξερράγη, απελευθερώνοντας τουλάχιστον το 5% του ραδιενεργού πυρήνα του αντιδραστήρα στο περιβάλλον. Μετά την καταστροφή, δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μέσα σε λίγες εβδομάδες από την έκρηξη και περίπου 350.000 άνθρωποι απομακρύνθηκαν από την περιοχή γύρω από το εργοστάσιο. Παρόλο που η έκρηξη συνέβη δεκατίες πίσω, τα τραγικά γεγονότα εκείνης της ημέρας συνεχίζουν να επηρεάζουν τη ζωή όσων κατοικούν σε κοντινή απόσταση.
Για παράδειγμα, οι αδέσποτοι σκύλοι που ζουν στη Ζώνη Αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ (CEZ) - η οποία είναι η ραδιενεργός περιοχή γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο - μπορεί στην πραγματικότητα να έχουν προσαρμοστεί στο τοξικό περιβάλλον.
«Με κάποιο τρόπο, δύο μικροί πληθυσμοί σκύλων κατάφεραν να επιβιώσουν σε αυτό το εξαιρετικά τοξικό περιβάλλον», δήλωσε ο Norman J. Kleiman, επιστήμονας περιβαλλοντικής υγείας στο Πανεπιστήμιο Columbia.
«Εκτός από την ταξινόμηση της δυναμικής των πληθυσμών μέσα σε αυτούς τους σκύλους... κάναμε τα πρώτα βήματα προς την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η χρόνια έκθεση σε πολλαπλούς περιβαλλοντικούς κινδύνους μπορεί να επηρέασε αυτούς τους πληθυσμούς».
Τι λέει η επιστήμη γι' αυτό που συμβαίνει τώρα στο Τσερνόμπιλ;
Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Canine Medicine and Genetics τον Μάρτιο του 2023
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα οι αδέσποτοι σκύλοι είχαν ορισμένες γονιδιωματικές θέσεις - οι οποίες είναι ουσιαστικά οι θέσεις των γονιδίων μέσα στα χρωμοσώματα - που διέφεραν από το υπόλοιπο γονιδίωμα.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι 52 γονίδια «θα μπορούσαν να συσχετιστούν με την έκθεση στη μόλυνση του περιβάλλοντος στον πυρηνικό σταθμό». Τα ευρήματα θα μπορούσαν να υποδηλώνουν ότι η μόλυνση προκάλεσε στους σκύλους - οι οποίοι είναι πιθανό να είναι απόγονοι σκύλων που έμειναν πίσω από την εκκένωση - να αναπτύξουν μεταλλάξεις που τους επιτρέπουν να προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους. Η μελέτη είναι μόνο ένα μέρος της έρευνας που διεξάγεται σχετικά με την περιοχή και το κατά πόσον τα ζώα και οι άνθρωποι θα μπορούσαν με ασφάλεια να επιστρέψουν εκεί κάποια στιγμή.
Νωρίτερα φέτος, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι λύκοι που ζούσαν στη ζώνη ήταν ανθεκτικοί στην ακτινοβολία που προκαλεί μια σειρά από διαφορετικούς καρκίνους. Εν τω μεταξύ, τον Μάρτιο, ειδικοί επισκέφθηκαν το Τσερνόμπιλ για να ερευνήσουν τους νηματώδεις, που είναι μικροσκοπικά σκουλήκια που ζουν στο έδαφος.
Η Δρ Σοφία Τίντορ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε: «Το Τσερνόμπιλ ήταν μια τραγωδία ασύλληπτης κλίμακας, αλλά ακόμη δεν έχουμε κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό τις επιπτώσεις της καταστροφής στους τοπικούς πληθυσμούς. Μήπως η ξαφνική περιβαλλοντική αλλαγή επέλεξε είδη, ή ακόμη και άτομα εντός ενός είδους, που είναι από τη φύση τους πιο ανθεκτικά στην ιονίζουσα ακτινοβολία;»...
Παρότι τα προβλήματα δεν λύνονται με το να τους ρίχνεις λεφτά, ένας πληθυσμός 40 εκατομμυρίων μαζί με ένα τόσο εκτεταμένο δίκτυο υποδομών σημαίνει τεράστιες δημόσιες ανάγκες και πολυδάπανους μηχανισμούς
9°
