Γαλλικές εκλογές: το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου θα καθορίσει τόσο το μέλλον της Γαλλίας, όσο και εκείνο της ΕΕ απέναντι στις δυνάμεις του αυταρχισμού
Όσο περισσότερο συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, τόσο πιο πολύ συνειδητοποιούμε ότι η παράνομη αυτή εισβολή δεν έχει σχέση με τους λόγους που επικαλέστηκε ο Πούτιν για να την διατάξει. Η ανασύσταση του βασικού κορμού της Σοβιετικής Ένωσης και η επιβολή των δικών του όρων και κανόνων στην παγκόσμια κοινότητα δεν βγήκαν ποτέ από το μυαλό του σύγχρονου Ρώσου μονάρχη που θεώρησε ότι τώρα του δίνεται η κατάλληλη αφορμή για να αποδείξει ότι κακώς τον υποτίμησαν όσοι βιάστηκαν να καθορίσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα ως το νέο ψυχροπολεμικό δίπολο του πλανήτη.
Ο Πούτιν θα μπορούσε να είναι ο επόμενος ΓΓ του ΚΚΣΕ, αν δεν είχε μεσολαβήσει η δημοκρατική καταιγίδα Γκορμπατσόφ οπότε η εισβολή στην Ουκρανία θα ήταν μια ακόμα «αδελφική βοήθεια» για την υπεράσπισή των «σοσιαλιστικών ιδανικών», όπως και όλες όσες προηγήθηκαν. Τότε, θα ήταν και πιο εύκολο για τους κάθε χρώματος λαϊκιστές ανά τον κόσμο θαυμαστές του να στηρίξουν ανοιχτά την εισβολή χωρίς να αναγκάζονται να μασάνε τα λόγια τους, προβάλλοντας, μαζί με τα γενικά φιλειρηνικά τους αισθήματα και τον κίνδυνο της «ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης».
Την ίδια στιγμή, η ανθρωπότητα γνωρίζει στην Κίνα μια ακόμα μεγάλη ντροπή στην ιστορία της περιφρόνησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ένας αδίστακτος κατασταλτικός μηχανισμός, υλοποιώντας τις αποφάσεις του αυταρχικού καθεστώτος, παραβιάζει τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα εκατομμυρίων Κινέζων. Πολίτες συλλαμβάνονται, ασθενείς φυλακίζονται, οικογένειες χωρίζονται για λόγους δήθεν προστασίας της υγείας τους. Οι αγανάκτηση, οι αντιδράσεις, ο θυμός δεν έχουν -ποτέ δεν είχαν - καμιά σημασία ούτε και είναι ικανά να συγκινήσουν την κομμουνιστική ηγεσία.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο θεμέλιος λίθος του δημοκρατικού πολιτεύματος, είναι μια άγνωστη έννοια στη νέα οικονομική υπερδύναμη του πλανήτη. Υποτάσσονται και αυτά στις σκοπιμότητες της προπαγάνδας και στις γεωπολιτικές προτεραιότητες μιας εξουσίας που δεν είναι διατεθειμένη να κάνει καμιά υποχώρηση σε αιτήματα που μπορεί να την αμφισβητήσουν. Ο διεθνής αυταρχισμός καθορίζει και την εξωτερική πολιτική της Κίνας. Η στήριξη που απλόχερα παρέχεται αυτή την περίοδο στον «ομοϊδεάτη» Πούτιν είναι χαρακτηριστική.
Η σημερινή παγκόσμια σύγκρουση διεξάγεται ανάμεσα στον αυταρχισμό και τον λαϊκισμό από τη μια πλευρά και τις αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας από την άλλη. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα στην Κίνα, τη Ρωσία - και όχι μόνο - καθώς και ο κίνδυνος επανάκαμψης του Τραμπισμού στην Αμερική καθιστούν την Ενωμένη Ευρώπη προπύργιο περιφρούρησης των δημοκρατικών αξιών. Η συνεχής επαγρύπνηση για τον σεβασμό και την υπεράσπισή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναδεικνύεται σε προτεραιότητα και καμιά πολιτική σκοπιμότητα ή προσωπική φιλοδοξία δεν μπορεί να τα θέσει σε κίνδυνο.
Από την άποψη αυτή, ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών της επόμενης Κυριακής στη Γαλλία δεν αφορά μόνο τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα αλλά το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης σε μια πολύ κρίσιμη ιστορική καμπή. Είναι η στιγμή της δημοκρατικής συστράτευσης ακόμα και εκείνων που παρουσίασαν τους αντιπάλους τους ως δύο εξ ίσου επικίνδυνους «διαβόλους» ενώ δεν δίστασαν να ταυτιστούν στις λαϊκιστικές υποσχέσεις με τον ακροδεξιό διάβολο που τώρα εξορκίζουν. Η ήττα του Εμμανουέλ Μακρόν θα μετατρέψει τη Γαλλία σε μια σύγχρονη Χιροσίμα στην καρδιά της Ευρώπης.
