Jubensha: Επικίνδυνα παιχνίδια φόνου στην Κίνα

Οι δολοφονίες είναι βάσει σεναρίου, τα χρήματα όμως είναι πραγματικά. Σε πόλεις σε όλη την Κίνα, οι νέοι συρρέουν σε κλαμπ για να παίξουν ένα παιχνίδι που μπορεί να μεταφραστεί ως «δολοφονία σεναρίου», όπου υποδύονται διαφορετικούς χαρακτήρες και περνούν ώρες για να εξιχνιάσουν ψεύτικους φόνους.

Αυτή η μακάβρια ψυχαγωγία αναμένεται να αποφέρει περισσότερα από 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε έσοδα φέτος. Η αυξανόμενη δημοτικότητα έχει πυροδοτήσει ορισμένες ανησυχίες από αξιωματούχους της κινεζικής κυβέρνησης σχετικά με το ενίοτε γοτθικό ή «δύσκολο» περιεχόμενό τους. Οδήγησε επίσης σε πολλαπλασιασμό τέτοιων κλαμπ και σε ανταγωνισμό για νέα και συναρπαστικά σενάρια τα οποία τόσο οι παίκτες όσο και οι ιδιοκτήτες λένε ότι έχουν γίνει άκρως ανταγωνιστικά.

«Υπάρχει τεράστια ζήτηση για καλά σενάρια και όχι αρκετή προσφορά», είπε ο Zhang Yi, 28 ετών, κάτοικος της Σαγκάης η οποία έπαιξε περισσότερα από 90 παιχνίδια σε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο. «Το σενάριο είναι η βάση για τα πάντα σε αυτό το παιχνίδι».

Το παιχνίδι αυτό, γνωστό ως «jubensha» στα κινέζικα, απαιτεί από τους παίκτες να συγκεντρωθούν σε μια ομάδα για να συζητήσουν μια ψεύτικη δολοφονία ή ένα άλλο έγκλημα. Σε κάθε παίκτη ανατίθεται ένας χαρακτήρας από ένα σενάριο, και ένας από τους παίκτες υποδύεται τον δολοφόνο. Στη συνέχεια συμμετέχουν σε ένα περίτεχνο παιχνίδι ρόλων, θέτοντας ερωτήσεις στον οικοδεσπότη, και ο ένας στον άλλον, μέχρι να ανακαλύψουν ποιος από αυτούς διέπραξε το έγκλημα.

Σε ένα κλαμπ στο Πεκίνο, για παράδειγμα, οι παίκτες κατεβαίνουν σε μια φανταστική σχολή πολεμικών τεχνών όπου φορούν ρόμπες και υποδύονται ρόλους όπως μια νεράιδα ή έναν δράκο. Το σενάριο προσφέρει και το παρελθόν ή υπόβαθρο των χαρακτήρων, πιθανές σχέσεις μεταξύ τους, κτλ. Η πλοκή εξελίσσεται καθώς οι παίκτες πηγαίνουν γύρω από το τραπέζι, μιλώντας μεταξύ τους και με τον οικοδεσπότη, υποδυόμενοι τον εκάστοτε χαρακτήρα. Στο τέλος, ψηφίζουν ποιος πιστεύουν ότι μπορεί να είναι ο δολοφόνος. (Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ήταν ο μαθητής του Kung Fuπου εξασκείτο σε μια βουνοκορφή.)

Μια επιτυχημένη, δραματική ανθρωποκτονία σε σενάριο προσφέρει γέλια, ένταση και ίσως και δάκρυα. «Θα κλάψουν», είπε ο Poker Zhang, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης μιας τέτοιας επιχείρησης στην πόλη Chengdu. «Οι παίκτες κλαίνε πολύ».

Τα whodunits μπορεί να είναι φανταστικά, αλλά παρέχουν μια εναλλακτική στον πραγματικό κόσμο για νέους Κινέζους που περνούν όλο και περισσότερο χρόνο στις οθόνες τους. Οι ένα δισεκατομμύριο χρήστες του Διαδικτύου της χώρας ξοδεύουν μεγάλο μέρος του χρόνου τους στα τηλέφωνά τους, γεγονός που δημιουργεί ανησυχίες τόσο από το κοινό όσο και από την κυβέρνηση. Οι ανησυχίες της κυβέρνησης για τα παιδιά συγκεκριμένα οδήγησαν στον περιορισμό του χρόνου που τα ανήλικα παιδιά μπορούν να ξοδέψουν στα βιντεοπαιχνίδια.

Τα παιχνίδια παρέχουν επίσης ευκαιρίες σε νέους να συναναστραφούν μεταξύ τους, κάτι που μπορεί να είναι σπάνιο στην Κίνα, σύμφωνα με τον Kecheng Fang, επίκουρο καθηγητή στη Σχολή Δημοσιογραφίας και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ.Τα παιχνίδια παρέχουν «μια συμμετοχική εμπειρία και έναν τρόπο κοινωνικοποίησης, που λείπει από τη ζωή πολλών Κινέζων νέων», είπε ο Δρ Fang. «Στερούνται συμμετοχής σε αστικές υποθέσεις, στην κοινότητα και ουσιαστική κοινωνικοποίηση».

Για την κ. Zhang, την παίκτρια από τη Σαγκάη, τα παιχνίδια αυτά έχουν γίνει ένας από τους κύριους τρόπους που συναντά ανθρώπους. «Γνώρισα ανθρώπους με τους οποίους περνάω τώρα όλο μου το Σαββατοκύριακο», είπε. «Συναντιόμαστε κάθε εβδομάδα. Έχει αντικαταστήσει πολλές άλλες δραστηριότητες στη ζωή μου».

Η πανδημία απείλησε για λίγο τη βιομηχανία, λένε οι οπαδοί της. Αλλά τα παιχνίδια επανήλθαν πιο δυνατά από ποτέ όταν οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί καθήλωσαν τους νέους στις πόλεις τους και τους άφησαν να αναζητούν περισπασμούς.«Δεν μπορούσα να φύγω από το Πεκίνο για δύο μήνες», είπε η Γκονγκ Τζιν, 20 ετών, φοιτήτρια κτηνιατρικής. «Ένιωθα βαριεστημένη, γι’ αυτό έπαιζα συχνά».

Τώρα, η κυρία Γκονγκ εργάζεται στα πλαίσια μερικής απασχόλησης σε ένα από αυτά τα κλαμπ. «Κλαίω κάθε φορά που παίζω», είπε. Μεγάλο μέρος της ευχαρίστησης, είπε, προέρχεται από το να ταιριάξει ένας παίκτης με ένα μέρος του σεναρίου που «θα σε αγγίξει και με το οποίο θα μπορείς να ταυτιστείς».

Το Jubensha έχει γίνει τόσο δημοφιλές που οι κινεζικές αρχές ανησυχούν για τη θεματολογία του. Το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua κατηγόρησε τέτοια παιχνίδια για πιθανή διαστρέβλωση της πραγματικότητας, πιστεύοντας πως προκαλούν σύγχυση σε νεαρούς παίκτες.Σε μια ανάρτηση στο Weibo, την κινεζική πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, το Xinhua είπε ότι τα σενάρια πρέπει να δείχνουν «διορθωτική καθοδήγηση αξιών» και να διαδίδουν «θετική ενέργεια». Αξιωματικοί με πολιτικά ρούχα έπαιξαν πρόσφατα περισσότερες από οκτώ ώρες σε τέσσερα κλαμπ κρυφά στην επαρχία Shaanxi. Κατάσχεσαν 16 σενάρια που θεωρούνταν «παράνομα δημοσιευμένα» που περιείχαν «αιματηρά και φρικτά» στοιχεία.

Τα σενάρια είναι παρόμοια με βιντεοπαιχνίδια, τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες, «και επομένως υπόκεινται σε λογοκρισία περιεχομένου», είπε ο καθηγητής Fang. «Ειδικά από τη στιγμή που η κυβέρνηση φαίνεται πρόθυμη να θέσει ένα υψηλό ηθικό πρότυπο, δίνει προσοχή στο λεγόμενο "αιματοβαμμένο και φρικιαστικό" περιεχόμενο του παιχνιδιού».

Αυτές οι πρακτικές δεν είναι κάτι καινούργιο για τις αυταρχικές κυβερνήσεις, δήλωσε ο Joseph Laycock, αναπληρωτής καθηγητής θρησκευτικών στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και συγγραφέας του «Dangerous Game» («Επικίνδυνου παιχνιδιού») για την ιστορία των παιχνιδιών με ρόλους.«Αυτά τα παιχνίδια φαντασίας φέρουν μαζί τους ένα είδος ριζικής αυτονομίας», είπε ο Δρ Laycock. «Επειδή, αν μπορείτε να φανταστείτε τον κόσμο να είναι αλλιώς, αυτό σας δίνει τη δυνατότητα να αμφισβητήσετε πράγματα για τα οποία παλιότερα δεν είχατε αναρωτηθεί».

Τα παιχνίδια ρόλων είναι δημοφιλή στην Κίνα εδώ και χρόνια. Αλλά αυτό το είδος «απογειώθηκε» γύρω στο 2015, όταν τα ριάλιτι με ονόματα όπως «Lying Man», «Dinner Party Seduction» και αργότερα «Who's The Murderer», έδειχναν διασημότητες να παίζουν παιχνίδια όπου οι συμμετέχοντες έψαχναν να βρουν τον «εγκληματία», γνωστά και ως «whodunits». Όπως ήταν φυσικό, οι ίδιοι οι θεατές ήθελαν τώρα να παίξουν. Τα κλαμπ αυτά άρχισαν να ανοίγουν, οι οπαδοί ξεχύθηκαν και ένα νέο χόμπι απογειώθηκε.

Πέρυσι, ο αριθμός αυτών των επιχειρήσεων που καταγράφηκαν στην Κίνα ανήλθε συνολικά σε περίπου 6.500, αύξηση περισσότερο από 60% από το προηγούμενο έτος, σύμφωνα με κρατικά μέσα ενημέρωσης, ενισχύοντας τον ανταγωνισμό. Οι ιδιοκτήτες κλαμπ αγοράζουν σενάρια από διάφορα μέρη, από εκθέσεις βιομηχανίας έως ιστοσελίδες όπως το Xiaoheitan, ένα διαδικτυακό εμπορικό κέντρο που συνδέει διανομείς σεναρίων και ιδιοκτήτες κλαμπ. Ορισμένα σενάρια μπορεί να είναι μέχρι και 40 σελίδες.

Ένα αποκλειστικό σενάριο, για ένα μόνο κλαμπ, μπορεί να κοστίσει περίπου 900 δολάρια.«Τα εξαιρετικά σενάρια είναι πολύ σπάνια», είπε η κ. Wang. Πολλοί επίσης είναι πρόθυμοι να γράψουν ένα δικό τους σενάριο. Όταν η κυρία Wang εργαζόταν ως οικοδέσποινα σε ένα τέτοιο κλαμπ, έλαβε ένα δημοφιλές σενάριο που πίστευε ότι θα μπορούσε να βελτιωθεί. «Έκανα πέντε ολόκληρες σελίδες αλλαγών σε αυτό και σκεφτόμουν συνεχώς πώς θα μπορούσα με έναν καλύτερο τρόπο να φέρω στην επιφάνεια τα συναισθήματα των παικτών». Η δουλειά της απέδωσε, και κέρδισε περίπου 31.000 δολάρια.

Η αναζήτηση σεναρίων μπορεί να οδηγήσει όμως και σε πραγματικά εγκλήματα, είπε η κ. Wang. «Τα σενάρια αντιγράφονται καιπωλούνται παράνομα για λίγα cents στο διαδίκτυο», είπε. «Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες των κλαμπ». Στον διαδικτυακό κινεζικό ιστότοπο Taobao, μπορείτε να αγοράσετε ένα πακέτο 3.000 σεναρίων για περίπου 2 δολάρια.

Η πειρατεία κάνει ορισμένους ιδιοκτήτες κλαμπ να «καλωσορίζουν» την προσοχή που δίνουν ολοένα και περισσότερο οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι στις επιχειρήσεις αυτές. Η κ. Wang και άλλοι ζητούν ανοιχτά από τις κυβερνητικές ρυθμιστικές αρχές να παρέμβουν και να «καθαρίσουν» τη βιομηχανία ώστε να αποτρέψουν τη δωροδοκία μεταξύ των διανομέων σεναρίων και να προστατεύσουν το υλικό από την κλοπή. «Η δημιουργία είναι εγγενώς δύσκολη και η πειρατεία έχει προκαλέσει τεράστιο πλήγμα στη βιομηχανία» καταλήγει η κ. Zhang.

Με στοιχεία από The New York Times