Υπέρ της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, επειδή είναι αδιανόητη η ανθρωπιστική βοήθεια σε χώρα – μέλος της ΕΕ, τάχτηκε ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης πολιτικός κ. Γκίντερ Φερχόιγκεν, πρώην επίτροπος Διεύρυνσης της ΕΕ και τώρα συνταξιούχος, σε συνέντευξή του στο «Deutschlandradio Kultur».
Τα κύρια σημεία της συνέντευξης:
· «Θέλουμε πράγματι να φτάσουμε στο σημείο για να μιλάμε για ανθρωπιστική βοήθεια σε μια χώρα, η οποία εδώ και 30 χρόνια είναι μέλος της Ε.Ε. Ανθρωπιστική βοήθεια; Καταλαβαίνετε; Είναι σαν να αποδεχόμαστε ότι ένα μέλος της Ε.Ε. θα βυθιστεί στη δυστυχία. Ανεξάρτητα από το τι λάθη έγιναν θα πρέπει να βοηθήσουμε εκεί που μπορούμε»
· «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι, ρίχνοντας ο ένας στον άλλο το φταίξιμο. Θα ήταν καλύτερα να μιλήσουμε για ευθύνη. Ευθύνη έχουν πολλοί, πάρα πολλοί. Φυσικά οι ίδιοι οι Έλληνες, η Ε.Ε., η Κομισιόν και κυρίως ευθύνη έχουν οι υπουργοί Οικονομικών. Μεγάλη ευθύνη έχουμε και εμείς εδώ στη Γερμανία. Όμως δεν έχει τώρα σημασία να μοιράσουμε τις ευθύνες με μαθηματική ακρίβεια. Μετά από αυτόν τον Γολγοθά των τελευταίων χρόνων δεν πρέπει να ξαναρχίσουμε. Ενστερνίζομαι πλήρως την άποψη δύο σημαντικών πρώην προέδρων της Κομισιόν, του Ζακ Ντελόρ και του Ρομάνο Πρόντι, οι οποίοι λένε “στοπ” τώρα, είναι καιρός για μια νέα αρχή. Και αν μου επιτρέπεται να κάνω μια πρόταση, ας αρχίσουμε από τη γλώσσα»
· Το 61% δεν ήταν έκπληξη. Πραγματικά οι δημοσκοπήσεις έπεσαν πάρα πολύ έξω, ωστόσο όποιος παρακολουθούσε στενά καταλάβαινε πως η πλειονότητα των Ελλήνων είχε υιοθετήσει το «φτάνει πια»
· «Ξέρετε, η όλη ιστορία έχει και μια ανθρώπινη διάσταση, την οποία δεν πρέπει να αγνοούμε. Όποιος είδε αυτές τις εικόνες με τον συνταξιούχο που έκλαιγε μπροστά από την τράπεζα γιατί χρειαζόταν τα χρήματα, έβλεπε πως η ζωή του είχε διαλυθεί. Και υπάρχουν τέτοιοι στην Ελλάδα. Και πρέπει να πω πως εδώ πρέπει κανείς να σταματήσει να μιλάει για το ποιος φταίει, για το ποιος έκανε πότε τι»
· «Πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια μακροπρόθεσμη διαδικασία. Δεν μιλάμε για χρόνια, μιλάμε για δεκαετίες. Και θα πρέπει να ωριμάσει επίσης η άποψη ότι χωρίς μια περαιτέρω αναδιάρθρωση του χρέους δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει ότι αυτό το χρέος θα αποπληρωθεί στο ακέραιο; Ποτέ δεν θα μπορέσει να αποπληρωθεί πλήρως»
10°
