Μετά από έντεκα χρόνια, η Ίντερ επέστρεψε στο θρόνο της Serie A κατακτώντας το Scudetto και σταματώντας τη δυναστεία της Γιουβέντους τα τελευταία εννιά χρόνια.
Η Ίντερ κατάφερε να σπάσει την κυριαρχία τηςΓιουβέντουςστο ιταλικό πρωτάθλημα και πανηγύρισε τοπρώτο της Scudetto μετά από 11 χρόνια.
Η «Μεγάλη Κυρία» ήταν η απόλυτη... αυτοκράτειρα της ιταλικής λίγκας τα τελευταία εννιά χρόνια, χωρίς να αφήνει περιθώρια ελπίδας σε καμία άλλη ομάδα. Μάλιστα, ακόμα και όταν η Νάπολι επιχείρησε να αμφισβητήσει την δύναμη της Γιουβέντους και να την «απειλήσει», η τελευταία αγόρασε αδρά τον καλύτερο παίκτη της. Τον Γκονζάλο Ιγκουαΐν.
Οι «νερατζούρι», όμως, ήρθαν να ταράξουν τα νερά και να θέσουν νέους όρους στα πεπραγμένα της Serie A. Ήδη από την έναρξή της, η σεζόν έδειχνε πως επιφυλάσσει εκπλήξεις. Κι αυτό γιατί επί 17 εβδομάδες η συμπολίτισσα της Ίντερ, Μίλαν, βρισκόταν στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα.
Οι «ροσονέρι», ωστόσο, δεν κατάφεραν να κρατήσουν δυνάμεις για την τελική ευθεία. Μετά το ντέρμπι της πόλης με την Ίντερ, κατέρρευσαν. Η ομάδα του Κόντε επικράτησε άνετα, την προσπέρασε στη βαθμολογία και κάπου εκεί παραδόθηκαν τα κλειδιά της πόλης -και του πρωταθλήματος- σε εκείνη. Η κυριαρχία της δεν αμφισβητήθηκε και ολοκληρώθηκε με την μαθηματική κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Σίγουρα, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η φετινή χρονιά δεν έμοιαζε με καμία άλλη. Ολόκληρη η σεζόν κύλησε χωρίς οπαδούς στα γήπεδα, αφαιρώντας οποιοδήποτε «πλεονέκτημα έδρας» από τους γηπεδούχους ενώ η έναρξη του φετινού πρωταθλήματος ακολούθησε το τέλος του περσινού με διαφορά μικρού χρονικού διαστήματος.
Οι παίκτες όπως ήταν αναμενόμενο έμειναν από δυνάμεις στα μέσα της σεζόν κάτι που συντέλεσε σε αρκετές ανακατατάξεις στα δεδομένα του πρωταθλήματος. Και όχι μόνο του ιταλικού αφού εκπλήξεις παρατηρούνται σε όλες τις ευρωπαϊκές λίγκες. Στη Γαλλία η Λιλ, στη Γερμανία η Βόλφσμπουργκ και η Άιντραχτ, στην Αγγλία Λέστερ και Γουεστ Χαμ και στην Ισπανία η Ατλέτικο Μαδρίτης.
Εκεί ακριβώς «πάτησε» και η Ίντερ. Είδε τη Μίλαν να ηττάται από την πίεση, τη Γιουβέντους να παλεύει να σταθεί στα πόδια της με τον άπειρο Πίρλο στο τιμόνι και κυρίως καμία άλλη ομάδα να μην είναι ικανή να την απειλήσει.
Τα απαραίτητα εύσημα στον Αντόνιο Κόντε
Πρωτεργάτης όλου αυτού του επιτυχημένου εγχειρήματος φυσικά είναι ο Αντόνιο Κόντε. Ο τεχνικός της Ίντερ αποτελεί αναμφίβολα έναν από τους πιο επιτυχημένους προπονητές της γενιάς του και το απέδειξε. Η Ίντερ είχε επιχειρήσει ξανά να πάρει τα σκήπτρα από τη Γιουβέντους στο παρελθόν με τον Λουτσιάνο Σπαλέτι στο τιμόνι της, χωρίς ωστόσο καμία επιτυχία. Ο Κόντε κατάφερε αυτό που φάνταζε ακατόρθωτο στην Ιταλία.
Έχοντας ξοδέψει φυσιολογικά ποσά σε μεταγραφές στελέχωσε μία ομάδα πλήρη και με χημεία. Δούλεψε πάνω της και έχοντας γνώση του ιταλικού πρωταθλήματος την ανέδειξε γρήγορα στην καλύτερη ομάδα της λίγκας. Η «αποκατάστασή» της στην κορυφή της βαθμολογίας ήταν κάτι αναμενόμενο. Όπως και το γεγονός πως όταν αυτό έγινε, θα έμενε έτσι μέχρι το τέλος.
Ίσως το ερώτημα που «καίει» περισσότερο από κάθε άλλο τους φίλους της Ίντερ. Η κορυφή είναι... γλυκιά και κανείς δεν θέλει να την αφήσει έτσι εύκολα. Και ειδικά αν πρόκειται να ακολουθήσει ακόμα μία πολυετής «δυναστεία» της Γιουβέντους.
Ο αστερίσκος στο ερώτημα αυτό είναι ένας και συγκεκριμένος. Οι στόχοι της Ίντερ για την επόμενη σεζόν. Φέτος, οι «νερατζούρι» επικεντρώθηκαν μόνο στο πρωτάθλημα. Σε καμία άλλη διοργάνωση. Ούτε εγχώρια, ούτε ευρωπαϊκή. Η επόμενη σεζόν, ωστόσο, είναι διαφορετική. Είναι και πάλι εντός όλων των στόχων τους και θα πρέπει να γίνει μία επιλογή σχετικά με το ποιον θα «κυνηγήσει». Θεωρητικά μπορεί όλους. Πρακτικά, όμως, είναι αρκετά δύσκολο το εγχείρημα και είναι μόνο στην κρίση της διοίκησης και φυσικά του Κόντε το κατά πόσο είναι εφικτή η επιλογή να «χτυπήσει» η ομάδα όλους τους στόχους της.
12°
