Όποιος μπει στο σάιτ του Guardian θα συναντήσει μια επιλογή από τη Next Generation 2018 του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Από τον γιο του Λιλιάν Τιράμ, που ανήκει στη Ρεάλ Μαδρίτης και εκπαιδεύεται στη Μονακό, μέχρι τον «Νεϊμάρ της Κροατίας» όπως αποκαλεί κάποιον άλλο πιτσιρικά η εφημερίδα.
Στη λίστα δεν υπάρχουν μόνο Ευρωπαίοι, Λατινοαμερικάνοι, Αφρικανοί πολιτογραφημένοι ή μη, αλλά και παίκτες από χώρες που τις θεωρούμε... υπανάπτυκτες ποδοσφαιρικά. Ας πούμε, δύο Γεωργιανοί. Ή γείτονές μας. Τούρκοι, Ρουμάνοι. Ακόμη και ένας Κινεζούλης. Ελληνας κανείς. Εκείνοι που θαυμάζουμε στο πρωτάθλημά μας, δεν υπάρχουν στον παγκόσμιο χάρτη. Άλλωστε, δεν γίνεται και καμία σοβαρή προσπάθεια να υπάρχουν. Ουσιαστικά μόνο ο Παναθηναϊκός προσπαθεί, επειδή ξέμεινε από φράγκα, δεν έχει για μεταγραφές και ψάχνει ό,τι πιο τσάμπα μπορεί να βρει στον δρόμο του.
Εδώ τα ενδιαφέροντά μας είναι διαφορετικά. Οι πρόεδροι που βρίζουν ο ένας τον άλλο, μέχρι να τα βρουν μεταξύ τους, πριν ξαναβριστούν στην πρώτη αφορμή. Ο Τάδε που έστησε τον Δείνα, επειδή τον έβαλε ο Κάποιος, που δεν θέλει να βλέπει στα μάτια του τον Άλλο! Και οι ξένοι διαιτητές που θα έρθουν επειδή οι δικοί μας έκαναν το πρωτάθλημα σαν τα μούτρα τους. Τέτοια ωραία μονοπωλούν το ενδιαφέρον μας. Από δουλειά και ουσία, μηδέν.
Αυτές τις μέρες βρίσκονται εδώ η FIFA και η UEFA. Ήρθαν για να σκύψουν στο πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου και να προσφέρουν καθοδήγηση. Στην πραγματικότητα, έφαγαν με τους δικούς μας, τσούγκρισαν τα ποτήρια, ήπιαν τα κρασιά τους, μίλησαν γενικά και αόριστα περί πάντων και άλλων τινών και φεύγουν μετά το ματς Ελλάδας - Ουγγαρίας, νομίζοντας ότι έκαναν καίρια παρέμβαση στο ελληνικό ζήτημα.
14°
