Μανού Τζινόμπιλι: Μερικές ατάκες και περισσότερες μαγικές στιγμές

Ο Μανού Τζινόμπιλι εγκατέλειψε χθες το μπάσκετ, αφού πρώτα κατάφερε να κατακτήσει σχεδόν τα πάντα, να γίνει μέλος της μεγαλύτερης δυναστείας του 21ου αιώνα αλλά και μιας φανταστικής παρέας, που χθες άφησε μόνο του, τον πατριάρχη της, Γκρεγκ Πόποβιτς. Ντάνκαν, Τζινόμπιλι και Πάρκερ έγραψαν τη δική τους ιστορία στο NBA, συνθέτοντας ένα από τα πιο επιτυχημένα τρίδυμα όλων των εποχών. Οι πρώτοι δύο κρέμασαν τη φανέλα τους και ο τρίτος έφυγε για άλλες πολιτείες και πλέον το Σαν Αντόνιο, είναι έτοιμο να περάσει μια μεγάλη περίοδο νοσταλγίας, αφού δεν αποκλείεται να αφήσει και ο Γκρεγκ Πόποβιτς το τιμόνι μέσα στην επόμενη διετία.

 «Θα είχαμε δύο πρωταθλήματα λιγότερα αν δεν είχαμε τον Μανού Τζινόμπιλι. Στα μάτια μου είναι ο καλύτερος του κόσμου». – Γκρεγκ Πόποβιτς

Ο Αργεντινός έφυγε από την ενεργό δράση έχοντας κατακτήσει 4 πρωταθλήματα NBA, 1 Ευρωλίγκα και ένα χρυσό σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό στην Αθήνα, όταν και πλήγωσε μεταξύ άλλων και την Εθνική μας. Πηγή έμπνευσης για τουλάχιστον δύο γενεές, ο Τζινόμπιλι έβαλε τέλος σε μια καριέρα 23 ετών και πλέον στα 41 του, μπορεί ανενόχλητος να βαδίσει στο Hall of Fame. Αλλά είναι τέτοιος τύπος, που μπορεί να μην τον νοιάξει. Θα πει δυο κουβέντες και θα φύγει. Άλλωστε, ο Τζινόμπιλι ήταν πάντα ήσυχος και ταπεινός, χωρίς βαρύγδουπες αλλά πάντα με ουσία δηλώσεις. Οι κόντρες του με τον Γκρεγκ Πόποβιτς ομηρικές, όμως η αγάπη και ο σεβασμός του ενός για τον άλλον, πάντα κυριαρχούσε. Ο Αργεντινός ήταν από τους πιο ξεχωριστούς παίκτες της γενιάς του και ένας από αυτούς που βιρτουόζικα και ετσιθελικά έκαναν το NBA λίγο καλύτερο. Αυτός ήταν ο Μανού Τζινόμπιλι και τις λίγες φορές που μίλησε για τον εαυτό του και την καριέρα του, είχε να πει τα εξής:

 «Έχω όνειρα μέσα μου και έχω μια ευκαιρία, να τα κάνω πραγματικότητα.»

Τα όνειρα έγιναν πραγματικότητα για τον Τζινόμπιλι, όπου με 4 τίτλους NBA, μία Ευρωλίγκα, ένα χρυσό και ένα χάλκινο μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, 1 ασημένιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και 2 παναμερικανικά πρωταθλήματα, τον κατέστησαν σαν έναν θρύλο του αθλήματος. Μάλιστα κατέχει το υψηλότερο ποσοστό νικών στην ιστορία του NBA, έχοντας κερδίσει 762 από τους 1.057 αγώνες του (72,1%)

 

«Θέλω να κερδίσω το πρωτάθλημα. Αυτό θέλω περισσότερο.» Πράγματι, τα κατάφερε και όχι μόνο μία, αλλά τέσσερις φορές. Και τα κατάφερε ως αναπόσπαστο μέλος ενός φοβερού κορμού κι αυτό γιατί ήξερε να κάνει ορισμένα πράγματα πολύ καλά, όπως εξηγεί κι ο ίδιος. «Προσπαθώ πάντα να κάνω αυτό που ξέρω καλά. Να συνεισφέρω στην ομάδα.»

 

«Πάντα παίζω με τον ίδιο, απρόβλεπτο τρόπο.» 

Αυτό μπορούν να επιβεβαιώσουν και οι παρακάτω φάσεις...

«Έμαθα πώς να παίζω, κόντρα σε παίκτες που είναι καλύτεροι από εμένα.»

Και πολλές φορές τους έκανε να μοιάζουν χαζοί...

 

«Όταν δεν μπορείς να καρφώσεις, πρέπει να βρεις άλλους τρόπους να ασχολούνται μαζί σου.»

Αυτό είχε δηλώσει το 2009, όταν χτύπησε μια νυχτερίδα που είχε εισβάλει στο γήπεδο, και χειροκροτήθηκε από όλο το φοβισμένο κοινό.

«Να εκπροσωπείς τη χώρα σου, με πάνω από 30 εκατομμύρια οπαδούς να φωνάζουν για εσένα και μετά να σε βλέπουν στο βάθρο. Δεν βρίσκω λόγια να το περιγράψω.»

 

Ο Τζινόμπιλι, ποτέ δεν κατάλαβε τι ήταν ο ίδιος για το παγκόσμιο μπάσκετ. Ο ξεχωριστός αριστερόχειρας, όμως έλαβε τις δάφνες που του αναλογούσαν από τα υπόλοιπα «τέρατα» του χώρου, λίγες ώρες μετά το επίσημο αντίο του. Λεμπρόν Τζέιμς, Κόμπε Μπράιαντ, Τιμ Ντάνκαν και εκατοντάδες συμπαίκτες και αντίπαλοι ευχαρίστησαν τον Τζινόμπιλι για τη μοναδική καριέρα, ενώ μέχρι και ο Ντιέγκο Μαραντόνα υποκλίθηκε στο μεγαλείο του, χαρακτηρίζοντάς τον, «εθνική υπερηφάνια».  Όλοι όμως, έκλειναν σε ένα σημείο, ότι δεν υπήρχε άλλος σαν κι αυτόν. Και αυτή είναι η αλήθεια, γιατί Μανού Τζινόμπιλι, δεν θα ξαναβγεί.