Η Αθήνα είναι πάντα το σημείο αναφοράς για τον Γιουσέιν Μπολτ. Το καλοκαίρι του 2004 λίγο έλειψε να τον σκοτώσει, αλλά πάλι η Ελλάδα τον έκανε ανίκητο παγκόσμιο πρωταθλητή και εμβληματική φυσιογνωμία στα 100 και στα 200 μέτρα τέσσερα χρόνια μετά.
Το 2004 ήρθε με την ομάδα της Τζαμάικα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες με στόχο το χρυσό μετάλλιο. Αποκλείστηκε από τον πρώτο προκριματικό γύρο, έχοντας δηλώσει και τραυματίας! Αμέσως μετά κάθισε να σκεφτεί τι θα κάνει. Αρκετά αμερικάνικα πανεπιστήμια του έδιναν υποτροφίες. Τις απέρριψε. Προτίμησε να μείνει απομονωμένος στο Κίνγκστον Σίτι, την πρωτεύουσα της χώρας του για να ασχοληθεί (επιτέλους!) επαγγελματικά με τα σπριντ. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Ελσίνκι τραυματίστηκε πάλι και αποκλείστηκε για μια ακόμη φορά από τον τελικό.
Νέο πισωγύρισμα. Ευτυχώς ήρθε μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της IAAF το 2006 στο ΟΑΚΑ, όπου ανέβηκε για πρώτη φορά στο βάθρο με ασημένιο μετάλλιο στα 200 μ. και χρόνο 19.96. Δεν του άρεσε. Σκέφτηκε να δοκιμάσει στα 100 μ. Η χρυσή ευκαιρία ήταν τα «Βαρδινογιάννεια» στο Ρέθυμνο, με την κούρσα να παίζει σε πολύ υψηλά στάνταρ. Πάλι η Ελλάδα μπροστά του! Νίκησε με 10.03, φόρεσε το πρώτο χρυσό της καριέρας του και έπεισε τον προπονητή του να συνεχίσει.
Ορκίστηκε (πάλι!) να ασχοληθεί σοβαρά. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Στην αρχή άρχισαν να τρομάζουν και τον ίδιο. Στην πέμπτη κούρσα της ζωής του στα 100 μέτρα έκανε παγκόσμιο ρεκόρ 9.72 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008!
Τον θυμάμαι μπροστά μου στη «Φωλιά του Πουλιού», όπως λένε το Ολυμπιακό Στάδιο στο Πεκίνο, καθώς είχα φροντίσει να πιάσω θέση ακριβώς μπροστά στον τερματισμό. Πέρασε περπατώντας από τα προκριματικά των 100 μ. και στον τελικό, είκοσι μέτρα πριν τον τερματισμό, πάτησε φανερά φρένο. Μόλις έριξε μια λοξή ματιά στο χρονόμετρο και κατάλαβε ότι δεν έχανε το παγκόσμιο ρεκόρ άρχισε να πανηγυρίζει και να χτυπάει με τις γροθιές του το στήθος! Χρόνος 9.69! Πίσω του ο Ρίτσαρντ Τόμσον χόρευε κι αυτός σαν τρελός. Όπως έλεγε μετά... «εγώ κέρδισα ο χρυσό, γιατί ο Γιουσέιν με τον τρόπο που τρέχει είναι εκτός»... Παγκόσμιο και στα 200 μ. με 19.30 παρά τον κόντρα άνεμο. Ο θρίαμβος ολοκληρώθηκε με το χρυσό στα 4x100 με την Τζαμάικα.
Εκείνες τις βραδιές δημοσιογράφοι και ειδικοί προσπαθούσαν να δώσουν μια εξήγηση για το «φαινόμενο», την «αστραπή», τον «υπεράνθρωπο» και όπως αλλιώς τον έλεγαν. Ακούγοντας τις αναλύσεις κράτησα μια λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά. Εκτός από το «γονίδιο του σπριντ», που το έχουν όλοι οι αθλητές οι οποίοι προέρχονται από τη Δυτική Αφρική, υπάρχει μια απίστευτη ισορροπία στο σώμα του που του προσφέρει επιπλέον ενέργεια. Έπειτα, είναι ψηλότερος και πιο αδύνατος από τους άλλους. Έχει ύψος 1.96, όταν π.χ. ο Καρλ Λιούις ήταν 1.88 – άρα διαθέτει μακρύτερα πόδια. Αυτό τον βοηθάει να τρέχει τα 100 μ. με 41 διασκελισμούς, όταν οι υπόλοιποι χρειάζονται 43, 44 ή 45. Μπορεί να χάνει λοιπόν στην εκκίνηση, που ήταν το δυνατό σημείο του Λιούις, αλλά βρίσκεται στο πικ του στο μεσαίο κομμάτι της διαδρομής, από τα 30 μέχρι τα 70 μέτρα. Από κει και πέρα, εκείνος φουλάρει μέχρι τα 80, κι όταν οι άλλοι ξεφουσκώνουν έχει τη άνεση να κόβει στα τελευταία 15-20 μέτρα, όταν βλέπει το χρονόμετρο να του δίνει ένα ρεκόρ.
Όπως και να ’χει, στη συνέχεια της πορείας του και μέχρι σήμερα περνάει σαν καταιγίδα. Κατέβασε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα στο 9.58, το 2009 στο Βερολίνο. Το ίδιο και αυτό στα 200 μ. όπου κάρφωσε το χρονόμετρο στα 19.19. Με εξαίρεση τον αποκλεισμό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2011 που είχε άκυρη εκκίνηση, όπου αλλού κατέβηκε πήρε χρυσό. Έτσι ακύρωσε και τα σενάρια των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, το 2012, που ήθελαν νικητή τον επίσης Τζαμαϊκανό Γιόχαν Μπλέικ. Νίκησε πάλι ο Μπολτ, με 9.63 στα 100 μ. και με 19.32 στα 200 μ. Από τότε έχει εκτοξεύσει το κασέ του με έσοδα που φτάνουν τα 25 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. «Δώσε μου μια μεγάλη στιγμή, μια μάχη, μια πρόκληση, και τότε κάτι θα συμβεί και θα ξυπνήσει ο πραγματικός μου εαυτός. Περπατάω στητός και κινούμαι ακόμη πιο γρήγορα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Βάλε με σε μια μεγάλη σκηνή και θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου».
Στο Ρίο θα πάει χωρίς να έχει περάσει προκριματικά. Πάλι ένας τραυματισμός τον απειλεί. Ίσως επειδή τα τελευταία χρόνια δεν έχει έρθει καθόλου Ελλάδα...
13°
