Αναίμακτα: Είκοσι ένα διηγήματα από τη Μαίρη Καλανδαρίδου
«Με απασχολούν οι ανθρώπινες σχέσεις, η μοναξιά των ηρώων αλλά και η κάθε λογής βία που έχουν υποστεί. Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό είμαστε όλοι μάρτυρες αυτής της βίας»
Συνέντευξη με τη Μαίρη Καλανδαρίδου με αφορμή την πρώτη της προσωπική συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Αναίμακτα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Του Γιάννη Παπαδόπουλου
Ενδοοικογενειακή βία και ένοχα, κρυμμένα μυστικά, που θέλουν να αποκαλυφθούν. Ανάμεσα σε εφημερίες, συμφωνίες και πάσης φύσεως συνδιαλλαγές, οι ήρωες των ιστοριών προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους - ή να τον χάσουν, ακολουθώντας κάποιον άλλον. Ερωτικές σχέσεις, σχέσεις γονιών και παιδιών, ακόμα και σχέσεις τυχαίων μεταξύ τους ανθρώπων βγαίνουν στο προσκήνιο και επαναδιαπραγματεύονται με απρόσμενα αποτελέσματα. Η Μαίρη Καλανδαρίδου γεννήθηκε στη Χαλκιδική. Είναι φαρμακοποιός και διατηρεί φαρμακείο στο εξωτικό Πολυδένδρι. Έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτρια. Μεγαλώνει την Κατερίνα και τον Ρούτερ. Τελευταία είναι χορεύτρια pole dancing. Το γράψιμο την κρατά μακριά από άσκοπους φόνους. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε τέσσερις ομαδικές συλλογές που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Βακχικόν - Παντός καιρού (2018), Μαζί ξανά (2019), Αθήνα - Μόναχο (2020) και Τόσο μακριά, τόσο κοντά (2021) σε ανθολόγηση Διονύση Μαρίνου. Τα Αναίμακτα είναι η πρώτη της προσωπική συλλογή διηγημάτων.
Η Μαίρη Καλανδαρίδου μιλάει για τη συλλογή διηγημάτων «Αναίμακτα» (εκδ. Βακχικόν)
Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;
Εμπνέομαι από καθημερινές καταστάσεις ή γεγονότα που συμβαίνουν είτε σε μένα είτε σε γνωστούς μου. Ακόμα και από θέματα της επικαιρότητας.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για σας να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;
Δεν είναι πάντα εύκολο. Πολλές φορές υπάρχει μια κεντρική ιδέα στο μυαλό μου, αλλά δεν μπορώ να τη μεταφέρω στο χαρτί. Άλλες φορές πάλι οι λέξεις έρχονται αβίαστα και ντύνουν τις σκέψεις μου.
Ποιες είναι οι επιρροές σας;
Ένα όμορφο, ζωντανό βιβλίο που θα το ζηλέψω, θα με κινητοποιήσει κιόλας. Να σκεφτώ πως θα έλεγα εγώ την ιστορία. Η σύγχρονη αμερικανική λογοτεχνία είναι η αγαπημένη μου, αυτήν την εποχή.
Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;
Με απασχολούν οι ανθρώπινες σχέσεις, η μοναξιά των ηρώων αλλά και η κάθε λογής βία που έχουν υποστεί. Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό είμαστε όλοι μάρτυρες αυτής της βίας.
Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας;
Αποτελείται από είκοσι ένα διηγήματα και είναι και λίγο σημειολογικό γιατί βγήκε στο τέλος μιας ιδιαίτερα δύσκολης χρονιάς, του ‘21. Σε όλες τις ιστορίες οι ήρωες προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους, μέσα από μια προσωπική διαδρομή κάθαρσης.
Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Γίνεσαι με παρά πολλή δουλειά και παιδεία, μα με τις λέξεις. Αυτοί που γεννήθηκαν συγγραφείς, συνήθως μετά το πρώτο αριστούργημα παραιτούνται ή επαναπαύονται.
Αν μπορούσατε να αλλάξατε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;
Δεν ξέρω αν έχω αυτή τη δύναμη, αλλά θα προσπαθούσα από τεχνικής άποψης να φέρω τη λογοτεχνία πιο κοντά στον κόσμο. Να γίνει πιο φιλικός και προσιτός ο τρόπος που ένα βιβλίο φτάνει στα χέρια κάποιου.
Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Προς το παρόν θέλω να παρακολουθήσω την πορεία αυτού του βιβλίου. Υπάρχουν σκέψεις για ένα μυθιστόρημα αλλά είναι ακόμα νωρίς.
Τι συμβαίνει όταν το κράτος μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην οικονομία, στη ζωή, στις επιλογές μας; Πότε η προστασία γίνεται έλεγχος; Και πότε ο έλεγχος γίνεται ανελευθερία;
16°
