Λέγεται Άνια Βουλούδη και έχει τη σωστή φόρμουλα για να δώσει νέα πνοή στην ελληνική ποίηση
Ένα μεθυστικό μπουκέτο στιχοπλοκής στο «Η πλατεία ως μια βέβαιη κατάληξη»
Η πρώτη συλλογή ποιημάτων της Άνιας Βουλούδη είναι η πιο ευχάριστη αναγνωστική άφιξη του νέου έτους. Μπορεί το τυπογραφικό κομψοτέχνημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αντίποδες να αποτελεί ντεμπούτο, αυτό ωστόσο δε σημαίνει ότι στερείται κάτι από τη σιγουριά του βετεράνου ή την ικανότητα να σε παρασύρει σε έναν κόσμο υψηλών συναισθημάτων και βαθιάς δραματικής έντασης. Εάν τα 32 ποιήματα του «Η πλατεία ως μια βέβαιη κατάληξη» αποτελούν κριτήριο της όμορφης τρικυμίας στο μυαλό της δημιουργού, τότε φαίνεται ότι μια θριαμβευτική νέα φωνή αναδύεται στον πλανήτη ελληνική στιχοπλοκή. Καλώς ήρθατε στο μέλλον.
Παρά τον ισχνό όγκο του, το τομίδιο της Άνιας Βουλούδη έχει το σπάνιο χάρισμα να διαβάζεται μυθιστορηματικά, είναι μια αναγνωστική μπαμπούσκα με άφθονα πρόσωπα και άπειρες μικροϊστορίες, γεμάτη με θαυμαστές ρίμες και φραστικές επινοήσεις, με καταφατικές, αντιφατικές και άλλοτε λυπητερές διατυπώσεις, και προπάντων με ένα σπάνιο είδος κατασταλαγμένου λόγου. Παραθέτω μεγαλόφωνα για να ακούμε όλοι: «Θα βρω / τη φωτιά / που καίγεται / τι να την κάνω άμα τη δω; / θα είναι μαύρη όπως είπαν; / πάω». Στο «Ευθυτενής κορμοστασιά», η ποιήτρια σχεδιάζει ως εξής την πραγματικότητά της: «Ένα πρόβλημα / στέκεται μέσα μου / είναι τελείως / υπαρκτό / και κάθετο / κι αν το σκεφτούμε λογικά / είναι αυτό / που με κρατάει / ίσια». Σαν όλους τους χαρισματικούς δημιουργούς, μιλώντας μέσα από το πρίσμα που ορίζει τη δική της ύπαρξη, η Άνια Βουλούδη αφουγκράζεται και τη δική σου ουσία, αγγίζει τον χτύπο της καρδιάς και τον παλμό των ημερών μας. Ή και μπορεί απλά να υπακούει στο δικό της επιτακτικό εσωτερικό τέμπο, σαν ηρωίδα του Μπολάνιο: «Δεν γράφαμε για να εκδώσουμε αλλά για να γνωρίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό και για να δούμε πόσο μακριά ήμασταν ικανοί να φτάσουμε».
Η πρωτοεμφανιζόμενη ερωμένη των Μουσών, η οποία σε μια άλλη ζωή θα ήθελε να είναι ο Μαλντορόρ του Λωτρεαμόν και που σε ένα φαντασιακό δείπνο θα δεξιωνόταν τον Μπουκόφσκι, τον Σαχτούρη και τη Λένα Πλάτωνος στο σπίτι του Γιώργου Ιωάννου στα Εξάρχεια, δεν καταγίνεται αποκλειστικά με την ποίηση. Φωτογραφίζει συστηματικά και έχει πραγματοποιήσει ατομικές και συλλογικές εκθέσεις, έχει εκδώσει φανζίν, σχεδίασε εξώφυλλο δίσκου, φιλοτεχνεί τα δικά της χειροποίητα ημερολόγια που κυκλοφορούν σε συλλεκτικές κόπιες του ενός. Μπορείς να τη συναντήσεις στο facebook, στο flickr και να εξερευνήσεις το προσωπικό της website. Κυρίως, μπορείς πάντοτε να επιστρέφεις στον απύθμενο βυθό των ονείρων της μέσα από το «Η πλατεία ως μια βέβαιη κατάληξη», ένα έργο που έχει φτιαχτεί για να σε συνεπαίρνει κάθε φορά που ο εαυτός σου θα παραδίνεται ελεύθερος στη δίνη των πιο εμπνευσμένων στίχων.
Άνια Βουλούδη, «Η πλατεία ως μια βέβαιη κατάληξη», σελίδες 58, εκδόσεις Αντίποδες
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Όταν ένα μικρό νησί του Αιγαίου συνδέεται με τη Βόρεια Θάλασσα και τον Ατλαντικό Ωκεανό μέσω των ανθρώπων του βιβλίου
Για τη συλλογή διηγημάτων του Κωνσταντίνου Δομηνίκ, «Κακό ανήλιο» (Εκδόσεις Ίκαρος)
Συναντήσαμε τον ανοιχτά γκέι νέο ποιητή και μιλήσαμε για την ποίηση, την ορατότητα, τον ακτιβισμό, την αριστερά, την ομοφυλοφιλία
Στο πρώτο μιλάει ο κακοποιητής. Στο δεύτερο ο κακοποιημένος
Χιούμορ κι αλήθειες που κόβουν σαν ξυράφι
Δύο χρόνια μετά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του, ο συγγραφέας επιστρέφει –κυριολεκτικά και μεταφορικά– στον τόπο του εγκλήματος
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Σήμερα, 15 Μαΐου, η παρουσίαση του βιβλίου του «Μέρες μαγικές με γρανίτες και Ταμ-Ταμ» στον Ιανό στη Σταδίου
Χαρακτηρίστηκε «Τσέχοφ του Καναδά» - Υπέφερε από άνοια για πάνω από μια δεκαετία
«Επιστολή προς Μενοικέα, Κύριαι δόξαι, Επικούρου προσφώνησις» (εκδ. Στιγμή), «Λεβιάθαν» (εκδ. Γνώση) και «Ωφελιμισμός» (εκδ. Πόλις) αντίστοιχα
Ένα ευαίσθητο πορτρέτο ενηλικίωσης σε επικίνδυνες εποχές και µια επική ιστορία για τον διχασµό ενός έθνους. Kυκλοφορεί στις 15 Μαΐου από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος
Γιατί στα μάτια ενός αναγνώστη λογοτεχνικής πεζογραφίας κάποια βιβλία φαίνονται κωμικά ακόμη και αν παριστάνουν πως δεν είναι
H ΓΓ Σύγχρονου Πολιτισµού μας μίλησε για τα σχέδια του ΥΠΠΟ για την εξωστρέφεια της ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας
Βιογραφίες, ντοκουμέντα, ιστορία, προσωπική ανάπτυξη και ψυχολογία, δοκίμια, μελέτες, επιστήμη
Όταν έχεις παιδιά στην εφηβεία, διαβάζεις άρθρα και βιβλία σχετικά με τον πόνο σου με την ελπίδα ότι θα σε βοηθήσουν… και όταν βρίσκεις κάτι πραγματικά βοηθητικό, το συστήνεις
Ξεφυλλίζουμε μερικές από τις εκδόσεις της πιο ωραίας εποχής του χρόνου
Ξεφυλλίζουμε μερικές από τις εκδόσεις της άνοιξης
Αν το βιβλίο είναι πράγματι κάτι ιερό, δεν αφορά μονάχα κάποιου είδους ιερατείο: αφορά τους πάντες, αφορά το «πλήρωμα», και (πρέπει να) μιλά τη γλώσσα του
Την ώρα ακριβώς που ετοιμαζόμουν να γράψω τις μεταπασχαλινές Σημειώσεις, έγινε γνωστός ο θάνατος του Paul Auster. Οπότε, ξεκινάω για Νέα Υόρκη…
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.