Οι Ζωές των άλλων

Βασίζεται στην πολυβραβευμένη αριστουργηματική γερμανική ταινία του Φλόριαν Χένκελ Φον Ντόνερσμαρκ Οι Ζωές των Άλλων. είναι ένα από τα σπουδαιότερα πολιτικά θρίλερ που έχουμε δει στον κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια. Θα μπορούσε να έχει τον τίτλο Σονάτα για έναν καλό άνθρωπο, όπως το μουσικό κομμάτι που ακούγεται στην ταινία, γιατί το βασικό θέμα της θέμα δεν είναι η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας ή η Στάζι, αλλά το ερώτημα, τι σημαίνει να είσαι καλός... Διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1980, πριν την πτώση του τοίχους του Βερολίνου, την εποχή δηλαδή που δρούσε ανεξέλεγκτα ένα παρακράτος τρόμου και αδικίας. Σκοπός της Στάζι ήταν να προστατεύει το Κόμμα από το λαό. Συνελάμβανε, φυλάκιζε και ανέκρινε όποιον ήθελε. Ο αξιωματούχος της Στάζι, Γκερντ Βίσλερ, είναι ένας άνθρωπος μοναχικός και αδίστακτος που δρα για το «καλό» της δημοκρατίας... Οι ανακρίσεις, οι απειλές, οι βασανισμοί, οι παρακολουθήσεις είναι στην καθημερινή του ατζέντα. Είναι το τέλειο γρανάζι σε μία εφιαλτική μηχανή.

Οταν του ανατεθεί η παρακολούθηση του θεατρικού συγγραφέα Γκεόργκ Ντράιμαν θα σπεύσει με ζήλο να αναλάβει το νέο του καθήκον. Μόνο που δεν πρόκειται για κάποιον συγγραφέα που δρα υπογείως εναντίον του καθεστώτος, αλλά για κάποιον που απλώς συζεί με την ηθοποιό Κρίστα-Mαρία Ζίλαντ, κρυφό πόθο του ερωτοχτυπημένου υπουργού Μπρούνο Χέμπφ. Και πρέπει να βρει οπωσδήποτε στοιχεία εναντίον του συγγραφέα για να μπορέσει να ανοίξει ο δρόμος για το ειδύλλιο που ονειρεύεται να ζήσει ο υπουργός. Αυτό είναι το πραγματικά ασυνήθιστο σʼ αυτή την ταινία: η παρακολούθηση κινητοποιείται από καθαρή προσωπική ζήλια και όχι για πολιτικούς λόγους.

Και ο πράκτορας Βίσλερ αρχίζει να έχει αμφιβολίες, αν για αυτό έδωσε όρκο στο κόμμα: για να ψάχνει αβυσσαλέα στοιχεία καταδίκης ανθρώπων για να ευχαριστήσει το δόλιο πνεύμα ενός διεφθαρμένου πολιτικού άντρα. Από θύτης αισθάνεται ξαφνικά θύμα μιας δημοκρατίας που λειτουργεί μόνο κατʼ όνομα. Και αποφασίζει να δράσει, όποιο και αν είναι το τίμημα

Η Άννα Μάσχα μιλάει για τον ρόλο της στην παράσταση «Οι ζωές των άλλων»

«Το κυριότερο θέμα που πραγματεύεται το έργο είναι η καλοσύνη των ανθρώπων. Ότι όσο απολυταρχικό, ολοκληρωτικό, σκληρό κι αν είναι ένα σύστημα εξουσίας, δεν μπορεί τελικά να ελέγξει απόλυτα τις σκέψεις και την ψυχή των ανθρώπων. Άλλο ένα βασικό θέμα είναι η προδοσία του φίλου, του συντρόφου, της ιδεολογίας. Παίζω τη Κρίστα-Μαρία Ζίλαντ, την ηθοποιό. Οχυρώνεται πίσω από αυτήν την ταυτότητα, μια γυναίκα-θύμα, χτίζει ένα τείχος γύρω της για να επιβιώσει. Το σύστημα όμως είναι πανίσχυρο· την ανακαλύπτει, την εξευτελίζει, την εξουθενώνει και, τελικά, την εξοντώνει. Το έργο είναι φοβερά επίκαιρο. Η δημοκρατία στην Ελλάδα περνάει μια σκληρή δοκιμασία. Η ελευθερία του λόγου, της έκφρασης, το να μπορείς να ονειρεύεσαι μια καλύτερη ζωή, να δέχεσαι τη διαφορετικότητα, να ζεις με αξιοπρέπεια, δεν είναι ζητούμενα μόνο σε μια δικτατορία όπως εκείνη της Ανατολικής Γερμανίας. Είναι ζητούμενα και σε μια καταπιεσμένη "δημοκρατική" κοινωνία, όπως η δική μας, τώρα, στην Ελλάδα του 2012».