28η Οκτωβρίου λίγο μετά τις 21:00: Στις εισόδους της πλατείας Αττικής η λέξη «ΕΛΛΑΣ». Στο κέντρο της 7-8 νεαροί από 12 ως 20 ετών με ξύλα στα χέρια. Κοντά τους και2-3 «αγανακτισμένες» γυναίκες με τις σφυρίχτρες της «εθνοφυλακής». Εντοπίζουν στο απέναντι πεζοδρόμιο δύο Αφγανούς. O ένας μυρίζεται τον κίνδυνο και τρέχει- ο άλλος κοντοστέκεται μέχρι που οι πατριώτες ορμάνε καταπάνω του κρατώντας ξύλα. Τους ξεφεύγει. Συναντάει τον φίλο του που τον περιμένει στην γωνία και μαζί καταφέρνουν να αποδράσουν από τα «ελληνικά σύνορα.»
Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» κατέγραψε τη διήγηση τριών ελλήνων σκηνοθετών (Κωνσταντίνος Γιάνναρης, Χρήστος Βούπουρας, Γιώργος Κόρρας) , κατοίκων της περιοχής και αυτόπτες μάρτυρες στο περιστατικό- για την ακρίβεια κοίταζαν το συμβάν από το απέναντι πεζοδρόμιο.
«Θα χυθεί αίμα, όπως έγινε στην Αγγλία πριν τριάντα χρόνια. Είναι εισαγόμενοι ακόμη και οι μέθοδοι της βίας» λέει ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης.
Επιστρέφοντας από τον εκδιωγμό ο πιο επιθετικός νεαρός της ομάδας τον απειλεί: «Τί κοιτάς ρε ….;» Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης και ο Χρήστος Βούπουρας δεν απαντούν. Ο νεαρός φωνάζει την υπόλοιπη ομάδα και όλοι μαζί στρέφονται οπλισμένοι με ξύλα εναντίον των 2 σκηνοθετών.
Ίσα που προλαβαίνουν να διαφύγουν μέσα στο παρακείμενο μπαγκλαντεσιανό κατάστημα. Εκεί βρίσκεται ο φίλος τους Γιώργος Κόρρας. Τα σιδερένια ρολά του καταστήματος καταβαίνουν γρήγορα. Οι τρεις σκηνοθέτες εγκλωβίζονται μαζί με άλλους 10 Μπαγκλαντεσιανούς. Οι πατριώτες χτυπάνε με λύσσα να σπάσουν τα τζάμια. Οι εγκλωβισμένοι τηλεφωνούν στο 100. Σε τρία λεπτά καταφθάνουν τρία περιπολικά. Οι ροπαλοφόροι επιστρέφουν στην πλατεία.
Ο αστυνομικός ρωτάει τους Έλληνες: «Γνωρίζετε τους Αφγανούς που σας επιτέθηκαν;» Οι τρεις σκηνοθέτες μένουν έκπληκτοι: «Μα ήταν οι Έλληνες αυτοί που μας κυνήγησαν. Οι ίδιοι που προηγουμένως κυνήγησαν τους Αφγανούς».
- « Κάτι πρέπει να κάνετε. Στην πλατεία κάθε μέρα τρέχει αίμα. Η βία είναι ανεξέλεγκτη. Θα έχουμε νεκρούς. Είναι ζήτημα χρόνου» επιμένουν οι τρεις.
-« Τί μου λέτε κύριε;» απαντάει ο αγανακτισμένος (!) αστυνομικός.
«Δεν το ξέρω εγώ, που προχτές είχαμε κλείσει τους Αφγανούς μέσα στο τζαμί και ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε έφοδο και να τους συλλάβουμε και έρχεται η διαταγή από πάνω: Αφήστε τα παιδιά να φύγουν; Ακούς; Τα παιδιά! Μου σηκώνεται η τρίχα, μου φεύγει το κράνος.»
Ο Γιώργος, ο Χρήστος και ο Κωνσταντίνος, έχουν την αίσθηση ότι τους κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα τους.
Εξάλλου καθ’ όλη τη διάρκεια της κατάθεσης ένας μεσήλικας, καθημερινός θαμώνας και οργανωτής των επιθέσεων είναι μονίμως σε ανοικτή τηλεφωνική σύνδεση. Μια μικρή ομάδα από τους «φύλακες» της πλατείας περνάει επιδεικτικά δίπλα από την αστυνομία.
Οι 3 σκηνοθέτες φεύγουν προσεκτικά. Λίγο αργότερα τους τηλεφωνούν από τα «κεντρικά» της αστυνομίας. Τους ζητούν να επαληθεύσουν την αναφορά που έχουν λάβει από το περιπολικό, ότι δηλαδή τους επιτέθηκαν ….Αφγανοί και αυτοί διασώθηκαν μπαίνοντας σε ένα Μπαγκλατεσιανό κατάστημα.
Δύο ημέρες μετά, στις 30/10 ακολούθησε απόπειρα εμπρησμού του τζαμιού στην Αριστομένους. Και οι τοίχοι του βανδαλισμένου χώρου «ταπετσαρίστηκαν» με αυτοκόλλητα με ελληνικές σημαίες και απειλητικά μηνύματα.
Πως λέγεται εδώ που είναι το σπίτι μας; Αθήνα Ανοχύρωτη Πόλη.
9°
