Μεταξύ μας, περισσότερο άγχος έχω περί της πρόγνωσης του καιρού για το Σαββατοκύριακο παρά για τα μέτρα που θα εξαγγείλει ή δεν θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός στο παραδοσιακό πια εδώ και 73 χρόνια κυβερνητικό gathering προόδου και ανάπτυξης, που οι παρακείμενοι στη Θεσσαλονίκη θεοί του Ολύμπου βάφτισαν Διεθνή Έκθεση. Ίσως γι’ αυτό και ο μετεωρολόγος της ΕΤ3 Σάκης Αρναούτογλου είναι πιο σημαίνον πρόσωπο για την πόλη από τον υπουργό Οικονομίας κύριο Αλογοσκούφη. Σε περίπτωση που εκφωνήσει «ηλιοφάνεια», «αίθριος καιρός», «θερμοκρασίες υψηλές για την εποχή και θάλασσα γυαλί», φύγαμε. Κι ανεξαρτήτως αν ασπάζεστε ή όχι το μότο «σαν τη Χαλκιδική δεν έχει», ένα είναι σίγουρο: θα αναστενάξουν οι παραλίες και θα ξεσπιτωθεί ο λαός σε Βουρβουρού και Σίβηρη, Σάνη και Καλλιθέα, Αρμενιστή και Νέα Ρόδα.
'
Όπου φύγει φύγει και με βήμα γοργό, αρκεί να βρεθούμε μακριά από μια πόλη όπου οι μόνοι που θα κάνουν παιχνίδι θα είναι οι χίλιοι και κάτι κρατικοί υπάλληλοι, σύμβουλοι ΔΕΚΟ, γραμματείς υπουργών και λοιπές ορντινάντσες της κυβέρνησης, που ως ζόμπι παρόμοια με τα αιμοσταγή των ταινιών του Ρομέρο θα πολιορκούν εστιατόρια, μπουζουκτσίδικα και λοιπούς χώρους, όπου παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια ασκείται η πολιτική και προαναγγέλλεται η ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης και του έθνους κατά την περίοδο της Διεθνούς Έκθεσης.
Θα αναρωτηθείτε, θα παρατηρήσετε, θα ανακράξετε: «Προς τι τόσο μένος; Και κατά την περίοδο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου συμβαίνουν εις την πόλιν σας αυτά που περιγράφετε. Εισβολή δηλαδή από Αθηναίους και τρελό μποτιλιάρισμα». Βεβαίως! Ίδιο όμως είναι να πηγαίνεις στο “Shark” και να πίνεις το ποτό σου δίπλα στον Τζον Μάλκοβιτς ή τον Γιώργο Χωραφά και ίδιο τώρα, που είναι σίγουρο πως θα πέσεις στη γαλάζια παρέα του φέρελπι νεοδημοκράτη βουλευτή Τζιτζικώστα που ξεναγεί Αθηναίους συναδέλφους του στα «καλύτερα»; Ίδιο είναι να στριμώχνεσαι στα εκδοτήρια της πλατείας Αριστοτέλους για να βρεις εισιτήριο για το “Blueberry Nights” του Γουόν Καρ Βάι και ίδιο τώρα, που στην ίδια πλατεία θα μετράμε κυβερνητικές λιμουζίνες και ριγέ γραβάτες που μπαινοβγαίνουν στο ξενοδοχείο «Ηλέκτρα Παλλάς» με στόμφο Ρωμαίου αυτοκράτορα που επισκέπτεται τις αποικίες;
Μεταξύ μας, κι ο πρωθυπουργός με τον Σάκη Αρναούτογλου είναι και ίσως προσεύχεται με περισσότερο σθένος για τον καιρό. Γιατί καλού καιρού βοηθούντος και θαλάσσης επιτρέποντος, στην πόλη θα μείνουν για να τον υποδεχτούν και να του ευχηθούν καλό φθινόπωρο οι συνήθεις συνδικαλιστές και μαχητές του ΠΑΜΕ. Και τα παόκια; Οι αρειανοί; Πού θα είναι όλοι αυτοί που τα προηγούμενα χρόνια μετέτρεπαν τα πέριξ της ΧΑΝΘ και του Βελλίδειου σε πεδία λαϊκής πάλης με αιτήματα για διαγραφή ή διακανονισμό χρεών; Φευ! Με το διπλό στο Ηράκλειο και τη συνετή οικονομική διαχείριση του Ζαγοράκη, ο λαός του ΠΑΟΚ τα περιμένει όλα από τον Μουσλίμοβιτς και τον Κονεϊσάο. Με τη νίκη επί του Λεβαδιακού και τον φορμαρισμένο Κόκε, οι αρειανοί του Σκόρδα έχουν ηρεμήσει. Μόνο επίλεκτοι νεοσσοί του μπλοκ «κόκκινο-μαύρο» θα εκτινάξουν πεσκέσια από τα συνήθη χαρακώματα της Θεολογικής σχολής, που ενωμένη σχεδόν με τα έργα του μετρό στέκει μια ανάσα απέναντι μιας εκ των κεντρικών πυλών της Διεθνούς Έκθεσης. Όμορφη 73η ΔΕΘ, αγγελικά σχεδιασμένη. Και κρατικά βεβαίως βεβαίως.
Taking care of business
Έχουν περίπτερα το Κτηματολόγιο και το Αττικό Μετρό. Τα υπουργεία Παιδείας, Οικονομίας και Ανάπτυξης, το ΙΚΑ, ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας, το ΑΤΕΙΘ, η ΔΕΗ, περάστε να δείτε, περάστε να θαυμάσετε. Πενήντα και βάλε κρατικοί φορείς σε έκταση έξι χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων αγνού κομματικού κράτους και μεταρρυθμιστικού οράματος μας περιμένουν για να μας δείξουν το μέλλον και την καινοτομία. Πλαισιωμένα και επανδρωμένα με «δικά μας παιδιά» στον αγώνα του μεροκάματου που φυλούν τις εισόδους και εξόδους, χειροκροτούν σεμνά και ταπεινά μόλις οι κάμερες και οι αρμόδιοι πλησιάσουν σε πεδίο πλάνου, ενθαρρύνουν το διευθύνοντα σύμβουλο Θέμη Καρτσιώτη να ονειρεύεται και να σχεδιάζει ένα μέλλον όπου απουσιάζει η Microsoft αλλά συμμετέχουν με περίπτερο τα ενυδρεία «Αμαζόνιος». Oh com’ on!
Ποιον πάνε να ξεγελάσουν;
Παρόλο τον πακτωλό διαφημιστικών καταχωρίσεων, που απλόχερα μοιράζεται σε κάθε είδους έντυπο αφιέρωμα περί της σημασίας της 73ης ΔΕΘ, το ερώτημα παραμένει αμείλικτο: Πόσο «Διεθνής» και πρωτοποριακή, πόσο «Έκθεση» και ενδιαφέρον μπορεί να βρει κανείς σε κάτι που μόνο το 25% των εκθετών προέρχεται από ξένες χώρες; Σόρι κιόλας, αλλά το “Wanted” με την Αντζελίνα Τζολί πιο πολλές καινοτομίες έχει να παρουσιάσει από τους διαδρόμους πέριξ της ΧΑΝΘ.
Πάμε Αθήνα!
Η Θεσσαλονίκη, η πόλη μου! Όχι κατά τις μέρες της Έκθεσης, αλλά τις απλές, τις καθημερινές, εκείνες που κυλούν βαριά και αργόσυρτα, μουντά και καλυμμένες από πέπλα αιθαλομίχλης και ανεξερεύνητης ίντριγκας. 22 εκατομμύρια έβγαλαν φτερά από τα ταμεία του δήμου και πριν λίγες μέρες σε συνέντευξη Τύπου η Χρύσα Αράπογλου κατάγγειλε την ύπαρξη διπλών βιβλίων. Με την ολοκλήρωση του μετρό, σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, να μεταφέρεται για το 2017, όπως φρόντισε να ξεκαθαρίσει ο νομάρχης Παναγιώτης, ντυμένος απλά κι όχι σαν εργάτης σε σήραγγα με φόρμα και καπέλο-λάμπα. Ίσως γι’ αυτό κι ο υπουργός Γιώργος Σουφλιάς φρόντισε να ανατινάξει τη σήραγγα στα Τέμπη και στο τσάκα πίκο μπιρμπιλίκο να προαναγγείλει πως, εντάξει με την καθυστέρηση των δικών σας έργων, αν τόσο πολύ ψοφάτε για μετρό, κάντε μια βόλτα με της Αθήνας, που τώρα θα την κατεβαίνετε μισή ώρα πιο γρήγορα, γλιτώνοντας τα Τέμπη.
Η πόλη μου, η Θεσσαλονίκη-Αναγέννηση, όπως επαίρεται ο δήμαρχος που μας αξίζει, αν και ο σοφός Πανίκας προανήγγειλε το μέλλον του στην Ευρωβουλή κρατώντας για τον εαυτό του τη χρυσή καδένα και το μεγαλόσταυρο. Τα έργα για την υποθαλάσσια μπλοκαρισμένα και κυριολεκτικά μια τρύπα στο νερό, το κέντρο μια ποντικοπαγίδα γεμάτο τρύπες, έλλειψη πάρκινγκ και καταδυναστευμένο από ορδές ποτάκηδων και φραπογαλιστών, που τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί να διαταράξει τη ραχατλίδικη ευδαιμονία του so what, life goes on. Για πού ακριβώς, θα σας γελάσω. Πάντως το 17% του κυρίου Γιάννη Μπουτάρη δεν αρκεί για ανατροπές, τα αυτοκόλλητα των Street Panthers με το σλόγκαν «Είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω» κολλημένο στο παρμπρίζ δεν αρκούν για να αποκτήσει ο μέσος παραιτημένος στην ευδαιμονία του Θεσσαλονικιός συνείδηση αλλαγής. Τι μένει; Οι κυρίες που πλημμυρίζουν τη Μητρόπολη, Άνθιμος, μακεδονομάχοι και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, Μεγαλέξανδροι και μνημόσυνα, περασμένα μεγαλεία που διηγώντας τα να κλαις.
Υπάρχουν βέβαια και οι αιθεροβάμονες. Αυτοί που σου μιλούν για το παράδειγμα της Βαρκελώνης και του Μιλάνου, του Μάντσεστερ και της Λυόν. Κανείς τους όμως δεν σκέφτεται πολιτικά. Δεν αλλάζουν οι πόλεις μόνο με ξυλοπόδαρους στο δρόμο και ντιζαϊνάτες μπουτίκ, καλαίσθητα αρχιτεκτονικά οικοδομήματα και νέους καλλιτέχνες που παίζουν μουσική στη γωνία. Απαιτούνται εξωστρέφεια και πολιτικές αποφάσεις, σύνδεση πανεπιστημίων και πόλης, υποδομές χωρίς καθυστερήσεις και γραφειοκρατικά μπλοκαρίσματα. Όλα αυτά τα χρόνια στη Θεσσαλονίκη διαχειρίζονται το μέλλον λίγοι και εκλεκτοί, οι οποίοι δείχνουν να μην ενδιαφέρονται για τίποτα άλλο πέρα από το να μην αλλάξει τίποτα. Ακινησία, ωχαδελφισμός, φραπεδάκια και συμφέροντα αμίλητα, ακούνητα, απρόθυμα.
Τι μένει; Το «πάμε Αθήνα»! Αυτή η κίνηση, που ξεκίνησε για πλάκα από τους Ιεροκλή Μιχαηλίδη, Περικλή Πηλείδη και Νίκο Στεφανίδη πριν από δύο χρόνια, λύνοντας όλα τα προβλήματα της Θεσσαλονίκης με μια προτροπή για εσωτερική μετανάστευση, κρύβει μέσα της μεγάλες αλήθειες. Θέλετε μετρό; Πάμε Αθήνα. Θέλετε πάρκινγκ; Πάμε Αθήνα. Θέλετε δουλειές; Πάμε Αθήνα. Θέλετε λιγότερη γκρίνια και μιζέρια; Πάμε Αθήνα. Εδώ μόνο για μυδοπίλαφα, τσουρέκια, σουτζουκάκια και κυβερνητικά gathering once in a year, τύπου 73η ΔΕΘ. Τι καιρό, είπαμε, θα κάνει το Σαββατοκύριακο; Γιατί λέω να πάω Χαλκιδική για μπάνιο ή Αθήνα για να βρω πάρκινγκ. Εσείς βέβαια που θα ανεβείτε στα μέρη μου, καλά να περάσετε.
ΘεσσαλονίQ&A!
Ξέρω τι ψάχνεις εδώ και σου το έχω
Εκθέτης είμαι και θέλω να μου λύσεις μια απορία, ρε καρντάση. Πού κάνει στάση αυτό το 73, το λεωφορείο δηλαδή που η αφίσα της ΔΕΘ διαφημίζει; Πύλη Εμπορίου ή ΧΑΝΘ;
Το λεωφορείο 73 και το σλόγκαν «Board on - Πάρε το 73» είναι virtual, διαφημιστική αδεία! Δεν υπάρχει τέτοια γραμμή. Τα νούμερα του ΟΑΣΘ τελειώνουν στο 72, αλλά μην το πάρεις γιατί θα βρεθείς Μηχανιώνα. Γενικώς απόφυγε μετακινήσεις με λεωφορείο και ειδικά Τούμπας, Χαριλάου και Βούλγαρη, που διασχίζουν την Εγνατία. Πολλή μποτίλια.
Δημοσιογράφοι του οικονομικού ρεπορτάζ είμαστε εμείς, κύριε Τσιτσόπουλε, και θέλουμε να ζήσουμε το τριπάκι της γαστριμαργικής φαγανούπολης. Καλό σουβλάκι πού παίζει για να τσακίσουμε;
Στο «Ντερλικατέσεν» εννοείται. Είτε στο κεντρικό της Βογατσικού είτε στο Mediterranean Cosmos. Κι αν μάλιστα θέλετε και σουβλάκι και κουλούρι, δοκιμάστε το «σουβλούρι». Γεύση που ξετρελαίνει, σάντουιτς που σφυράει.
Ιδιαιτέρα υπουργού εδώ. Ευτυχώς, όταν ξανακατέβουμε Αθήνα, δεν θα φορτωθούμε τσουρέκι «Τερκενλή», ψάρια από το “Entryfish” και σουτζουκάκια «Διαγωνίου», αφού άνοιξαν και στην Αθήνα υποκαταστήματα. Παρ’ όλα αυτά, κάτι πρέπει να πάμε δώρο στους φίλους μας που μας περιμένουν. Προτείνετε κάτι;
«Παραδοσιακό» όμως έχετε; Δεν έχετε! Εικοσιτετράωρη μπουγάτσα με κρέμα, τυρί και κιμά, πολύσπορα κρουασάν και τρελά εκμέκ κανταΐφια. Άπαιχτο.
Η Νατάσσα είναι εδώ, απ’ ό,τι ξέρω. Η Θεοδωρίδου, λέμε, κι όχι η Παζαΐτη. Εκεί θα γίνει της τρελής, γιατί από θεάματα πίστας τίποτα άλλο γνωστό δεν παίζει. Εκτός κι αν σου αρέσει να ανιχνεύεις τα νέα ταλέντα, οπότε ψάξε να βρεις πού εμφανίζεται ο Γιάννης Μπέκας. Λένε πως γρυλίζει σαν Βέρτης κι έχει το σεξαπίλ του Πάνου Κιάμου. Πρόλαβέ τον τώρα, πριν τον αποθεώσει η Μενεγάκη και τον μαντρώσετε στο «Ρομέο».
Του πολιτικού ρεπορτάζ είμαι εγώ και ψάχνω για σποτ που θα βγάλω λαβράκι. Πού να στήσω καραούλι;
Στο “Shark” εννοείται, όπου παραδοσιακά πολιτικοί και επιχειρηματίες τιμούν το λαβράκι του. Φέτος βέβαια υπάρχει περίπτωση να μιλούν μουλωχτά, αφού στο μαγαζί μπορεί να τρώει και ο Τριανταφυλλόπουλος. Μεταδημότευση κι αυτός χτύπησε λόγω Ηρακλή. Αν πάλι θες ειδήσεις πρωινές πρωινές, πιάσε στασίδι στο “Social”, Βογατσικού και Μητροπόλεως. Παραδοσιακά, όλοι οι τοπικοί βουλευτές κατεβαίνουν για χειραψία στο πλαίσιο της μεγάλης πορείας προς το λαό.
Πολιτιστικό ρεπορτάζ is calling. Θέλουμε να δούμε από κοντά φραπαιδαράδες και Θεσσαλονικιές πιπίνες κουκλίτσες να τα δίνουν όλα. Δώσε συντεταγμένες!
Στην παραλία, απέναντι από το λιμάνι, βρίσκεται η τριπλέτα «Λουλάκι», “Coral” και “Must”, δικαιώνοντας τις επιθυμίες σου. Γραμμωμένοι σφίχτες που φορούν γυαλιά - καθρέφτες ακόμα και τα μεσάνυχτα, παιδαράδες με σηκωμένο γιακά πόλο, σαν Λουδοβίκοι, και ντερμπεντέρες Σαλονικιές που, όταν ακούν Μακρόπουλο, αναρριγούν όπως οι Γαλλίδες με τη Μασσαλιώτισσα. Νέες είσοδοι όμως, αν και κατά τι πιο λάουντζ, με καναπέδες, βελούδα και κομψούς πολυέλαιους, καταγράφονται από τα “Barazza” και “Via Mare”, επίσης στην παραλία, πηγαίνοντας για Λευκό Πύργο. Μπουζουκemo μέχρι πρωίας! Θα περάσεις τέλεια.
