Πολλές φορές σκέφτομαι πως στο Μέγαρο του Μαξίμου υπάρχει ένας σπουδαίος κωμωδιογράφος, ένας μεγάλος σατιρικός, ο οποίος, όταν διαπίστωσε ότι οι αμοιβές σε θέατρο και τηλεόραση πέφτουν, αποφάσισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην κυβέρνηση του Αλέκση του Φούιτ. Η προσφορά του έγινε δεκτή και από τότε γράφει ή επιμελείται τα νον τα πέιπερ και τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης. Τις υπόλοιπες φορές σκέφτομαι ότι το Μαξίμου είναι γεμάτο ανθρώπους μέτριας ευφυίας που περνούν όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους για βαριά ηλίθιους.
Το τελευταίο κατόρθωμα αυτού του σπουδαίου σατιρικού (ή αυτών των όχι και τόσο σπουδαίων μυαλών) το παρουσίασαν ο υπουργός Κουρουμπλής και ο βουλευτής Μπγιάλας. Και οι δύο αυτοί αγωνιστές της αριστεράς απήγγειλαν, με ομολογουμένως συγκλονιστικό τρόπο, το νέο ποιηματάκι που μοιράστηκε στους παρατρεχάμενους του Αλέκση και έχει τίτλο «Δεν είναι επιτροπεία, είναι εποπτεία». Πρόκειται για ένα ποιηματάκι που γράφτηκε για να αντικαταστήσει το ποιηματάκι του «Καθαρή έξοδος» το οποίο, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν είχε την επιτυχία που περίμεναν τα στελέχη της κυβέρνησης. Αναφέρομαι φυσικά στην πολιτική επιτυχία, καθώς από σατιρικής απόψεως μιλάμε για διαμάντι. Δυστυχώς, όμως, απογοήτευσε αυτούς που το παρήγγειλαν και περίμεναν να γίνει μέρος της λαϊκής κουλτούρας (όπως τα ποιήματα «Οι κακοί ξένοι», «Η καλή αριστερά» και «Ο σοφός λαός») κι έτσι χώθηκε γρήγορα στο κουτάκι με τα κυβερνητικά ψέματα που πια έχει γίνει δίφυλλη ντουλάπα.
Σύμφωνα με το «Δεν είναι επιτροπεία, είναι εποπτεία», με το που θα τελειώσει το Μνημόνιο, θα σταματήσει η επιτροπεία των θεσμών και τη θέση της θα πάρει η εποπτεία από τους θεσμούς, που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Αν απορείτε σε τι διαφέρει το ένα από το άλλο, θα επιχειρήσω να προλάβω τον μεγάλο σατιρικό (ή τα χαζοπούλια) του Μαξίμου και θα σας απαντήσω πως η «επιτροπεία» έχει 10 γράμματα, ενώ η «εποπτεία» έχει 8. Τις δύο λέξεις τις χωρίζουν περίπου 100 λήμματα στο λεξικό. Η επιτροπεία είναι κακή, ενώ η εποπτεία είναι καλή... Θα μπορούσα να συνεχίσω, αλλά νομίζω πως ήδη έχετε καταλάβει ότι μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικά πράγματα.
Προφανώς ειρωνεύομαι, αλλά φοβάμαι πως όσο και αν προσπαθήσω δεν θα καταφέρω να φτάσω ούτε μια κυβερνητική ανακοίνωση, ούτε ένα νον πέιπερ του Μαξίμου. Καμία μου ειρωνεία δεν μπορεί να φτάσει τον απόλυτο σαρκασμό (ή την ηλιθιότητα) ανθρώπων που πασχίζουν να εξηγήσουν τη διαφορά ανάμεσα στον Γιάννη και τον Γιαννάκη. Ποτέ δεν θα καταφέρω να γράψω κείμενα σαν αυτά που ξεστόμισαν ο Κουρουμπλής και ο Μπγιάλας. Ποτέ δεν θα μπορέσει ο σαρκασμός μου να γίνει τόσο τέλειος, ώστε να μην μπορεί να ξεχωρίσει από γνήσια ανοησία.
Στο κάτω κάτω, όπως έχουμε πει και παλιότερα, η κατάσταση ΟΝΤΩΣ δεν θα είναι η ίδια, αλλά όχι με τον κωμικό τρόπο με τον οποίο θα ακούσετε τους κυβερνητικούς υπουργούς, βουλευτές και παρατρεχάμενους δημοσιογράφους να σας εξηγούν. Η κατάσταση δεν θα είναι η ίδια, επειδή πριν την 18η Αυγούστου είχαμε έλεγχο με χρήματα ενώ, χάρη στην επιμονή του Αλέκση και της χαρούμενης παρέας του, μετά την 18η Αυγούστου θα έχουμε έλεγχο χωρίς δεκάρα τσακιστή. Σαν να αλλάζεις ένα όχι τόσο γευστικό γάλα, που όμως έχει χαμηλά λιπαρά, με ένα εξίσου άγευστο γάλα πλήρες λιπαρών. Και μπράβο σου.
