ΣΕ ΕΙΔΑ

Στις τελευταίες καρέκλες στα δεξιά του ηχολήπτη. Εσύ καθιστή με παρέα, εγώ όρθιος με την παρέα μου, με μαύρο μπλουζάκι. Ανταλλάξαμε ματιές. Τραγούδαγες σχεδόν όλα τα τραγούδια.

Δευτέρα 23/06, περίπου 18:20, περιμέναμε μαζί το 550. Εσύ με σκούρο μπλε τοπ, τζιν, μαύρη τσάντα Harrods, ασημί μισοφέγγαρα σκουλαρίκια και χειρουργική μάσκα. Εγώ με λευκή ριγέ πόλο, βερμούδα και ΚΝ95. Όταν βοήθησες μια γιαγιά να βρει τη στάση για τον Ερυθρό Σταυρό, φάνηκε η ζεστασιά και η ευγένειά σου. Εκεί σε πρόσεξα ακόμα περισσότερο. Αν διαβάζεις αυτό το μήνυμα και θυμάσαι εκείνη τη μέρα, θα χαρώ να σε γνωρίσω καλύτερα.

Σε είδα στο Flower. Περιμέναμε και οι δυο στην ουρά να καθίσουμε. Ήσουν ψηλός και μελαχρινός. Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν δύο φορές, αλλά δίστασα να σου μιλήσω. Είμαι η ξανθιά κοπέλα με τη γαλάζια μπλούζα.

Σε είδα ξανά, ήσουν στα μαύρα ντυμένη. Πλατεία Μαβίλη, τέσσερις παρά. Μαζί μ' ένα ψώνιο κι οι δύο χαμένοι. Τρώγατε σάντουιτς, θολή ματιά. Περίμενα λίγο πίσω από μια στάση. Φοβόμουνα βλέπεις μη μ' αντιληφθείς. Aν κι ήσουν χλωμή, ξενυχτισμένη, Θεέ μου, είχες μια λάμψη μαγική…

Ήμασταν στα διόδια της Ελευσίνας το Σάββατο στις 21/6 το απόγευμα σταματημένοι αναμένοντας να περάσουμε σε διαφορετικές λωρίδες, αλήλοκοιταχθήκαμε, μου χαμογέλασες και μόνο τα ονόματά μας προλάβαμε να ανταλλάξουμε από απόσταση. Σε λένε Μόνικα και είμαι ο Μάνος.

Εσύ ο ψηλός που σε ξέρω από παιδί, που κάποτε μιλάγαμε από το mail, θα σε νιώθω πάντα φιλαράκι μου. Είσαι το μόνο άτομο που με έχει αποδεχτεί όπως είμαι όταν όλοι μια ζωή με κάνουν πέρα. Σε ευχαριστώ. Τότε που μιλάγαμε από εδώ από το νετ, τραβήχτηκα τότε γιατί δεν ήθελα να ενοχλώ. Σε είχα κουράσει εκείνο τον καιρό που είχαμε επικοινωνία και σου είπα από διακριτικότητα θα απομακρυνθώ ένα διάστημα. Αν θες, τα λέμε πάλι. Ξέρω, κι εσύ με συμπαθείς και θες να μιλάμε και εγώ έχω ανάγκη ένα φιλαράκι να μιλάω.

Περπατούσες με τα κλειδιά στο χέρι. Κατέβασα το παράθυρο να σε ρωτήσω αν ξεπαρκάρεις και με πρόλαβες να μου πεις από πού... Περίμενες να κάνω τον κύκλο και να έρθω για τη θέση (στη Σωκράτους) και έφυγες κορνάροντας! Έπαθα πλάκα μαζί σου! Δεν πρόλαβα να σε ευχαριστήσω και να σε γνωρίσω!!! P.S. Υπέρχο tattoo στο χέρι.

Σε είδα στο θερινό στην ταινία Βλέπω τον Θάνατό σου. Ήσουν με φίλους (ο ένας καραφλός, που στον λαιμό είχε ένα ιαπωνικό τατουάζ μάσκα σαν τον διάολο) και εγώ με μια φίλη μου. Φορούσες μια πολύ ανοιχτή πράσινη μπλούζα Dickies. Μιλήσαμε πριν μπούμε για το πόσο με γλέντησε ο τύπος με τα εισιτήρια και δεν πρόλαβα να ανάψω τσιγάρο. Σε κοιτούσα και με κοιτούσες όλη την ώρα, ίσως να σε λένε και Αντώνη Υ.Γ είναι η τελευταία μου ελπίδα το Σε είδα.

Μετά τις 22.00 πίσω απ' την ηχοληψία, στο άνοιγμα. Ξανθιά, μαύρο μακρύ φόρεμα, ειλικρινές βλέμμα. Ήσουν σε παρέα, όπου ένα ζευγάρι είχε μεγάλη διαφορά ύψους, υπέρ της κοπέλας. Φορούσα μπλε μπλούζα κι ήμουν κι εγώ με μεγάλη παρέα. Κοιταχτήκαμε αρκετές φορές και έπρεπε να σου μιλήσω στο τέλος της συναυλίας. Αν το δεις...

Ήσουν στον Ερυθρό Σταυρό με χτυπημένο και δεμένο χέρι και πάρα πολύ όμορφη και γλυκιά. Εγώ είμαι αυτός που κάναμε μαζί το tour του νοσοκομείου. Τα είπαμε για λίγο, αλλά έφυγες ξαφνικά και θέλω πολύ να σε ξαναδώ.