ΣΕ ΕΙΔΑ

Ήταν περίπου 9:30 το πρωί, στην οδό Μεσολογγίου στον Άλιμο (Καλαμάκι). Φορούσες αθλητικά ρούχα και οδηγούσες ένα κιτρινο-μαύρο Smart. Προσπαθούσες να παρκάρεις και (ψάχνοντας αφορμή να σου μιλήσω!) πετάχτηκα να σε «βοηθήσω». «Στρίψε όλο δεξιά και άσ' το να κυλήσει λίγο πίσω». Μου χάρισες ένα τεράστιο, φωτεινό χαμόγελο και με ευχαρίστησες. Σου είπα «καλή συνέχεια» και έφυγα ο χαζός. Φορούσα καρό πουκάμισο και βερμούδα. Αν τύχει και το δεις... Θα ήθελα πολύ να τα ξαναπούμε - αυτή τη φορά χωρίς πρόφαση :)

Περπατούσα επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και σε είδα να βγαίνεις από το περιπολικό μάλλον για να πάρεις κάτι από το περίπτερο. Σκάλωσα με το τόσο έντονο βλέμμα σου. Σε είδα γύρω στις 10 το βράδυ.

Χθες Τρίτη κατά τις δωδεκάμιση. Περιμέναμε στην ουρά. Σου έδωσα τη σειρά μου όταν επέστρεψες. Πριν φύγεις με άγγιξες στην πλάτη και με ευχαρίστησες. Δεν μπόρεσα να γυρίσω εκείνη τη στιγμή μέσα στον χαμό και σου πέταξα ένα «να 'σαι καλά». Νομίζω κρατούσες λευκό κράνος. Θα πάω πάλι αύριο την ίδια ώρα.

Μου είπες την επική ατάκα που δεν περίμενα ποτέ, κόλλησα και σε ψάχνω αλλά δεν βρίσκω τίποτα. Ξέρεις εσύ!

Καθόμασταν σε απέναντι τραπέζια, ήσουν με δυο φίλους σου. Εγώ με την παρέα μου. Είχε πάει αργά και φύγαμε, λάκισα και δεν μίλησα.

Σε κοιτούσα επίμονα στο κατάστρωμα του πλοίου για Αίγινα, σου είπα για τα καταπληκτικά Vans που φορούσες. Σε έχασα μετά, στείλε εδώ.

Δευτέρα απογευματάκι γύρω στις 7μιση στη Φάμπρικα. Εσύ εκεί παρέα με 2-3 φίλες σου για μια βιβλιοπαρουσίαση. Εγώ τυχαία εκεί, μετά από επαγγελματικό ραντεβού στην περιοχή με μια φίλη για την μπύρα μας. Η αλήθεια είναι πως σε είδα και σάστισα. Ένα ζωντανό άγαλμα. Λευκή επιδερμίδα με έντονο και καθαρό βλέμμα, φορούσες μια μακριά τζιν φούστα. Εγώ πάλι, κάπου πίσω σου, διαγώνια και δεξιά από το σημείο που καθόσουν, μέσα στα μαύρα μου. Πόσες άραγε είναι οι πιθανότητες να σε φτάσει αυτό το μήνυμά μου; Θα σε αναγνώριζα ξανά και ξανά μέσα σε χιλιάδες κόσμου. Είναι σίγουρο αυτό. Πόσο θα ήθελα να είχα τη δυνατότητα να σε ξαναδώ και να μιλήσουμε αυτή τη φορά. Το αφήνω στην τύχη του.

Σε είδα στο Meet Market Κυριακή πρωί, φορούσες πράσινη μέντα μπλούζα και εγώ λεοπάρ φούστα. Ήσουν με φίλους και ένα κοριτσάκι, ήμουν με μια φίλη μου. Ζήτησε ο φίλος σου να ακουμπήσει δίπλα μου τα πράγματά του, ήταν η ευκαιρία μας να μιλήσουμε, αλλά ντράπηκα! Μιλούσαμε και οι δύο για ταξίδια! Καρμικό! Περιμένω μνμ...❤️

Μελαχρινή, άκουγες μουσική. Καθόμασταν απέναντι σχεδόν. Όταν κατέβηκες, έπεσες επάνω στην κυρία που ήταν πλάι σου. Ζήτησες συγγνώμη. Κατέβηκες δύο στάσεις πριν το τέρμα Άνω Γαλάτσι. Μου άρεσες.

Σταθμό Νερατζιώτισσα, σε ρώτησα αν πάει αεροδρόμιο και χαμογέλασα. Ναι, μου είπες, διάβαζες ένα βιβλίο και, όταν κατέβηκα, κοιταχτήκαμε. Και μου χαμογέλασες μέχρι να φύγει το τρένο.