Καθημερινότητα στην πόλη, φλερτ παντού, φλογερές εξομολογήσεις, σέξι λογάκια, ερωτικές ιστορίες, μεγάλες αγάπες
Καθόσουν κάπου πίσω μου ή μάλλον κάθησα κάπου μπροστά σου, έμεινα στη συζήτηση, είχα πολλά να σε ρωτήσω.
Παρασκευή 10/11, πτήση Αλεξανδρούπολη - Αθήνα, στάθηκα δίπλα σου στο λεωφορείο του αεροδρομίου για το τέρμιναλ. Πολύ ψηλός, μούσια, ανακατεμένα μαλλιά καστανά, σκούρο τζιν, αθλητικά, κοιταχτήκαμε μια-δυο φορές, είχες γλυκά καστανά μάτια... Μακάρι να το δεις! 🤞
Σε είδα και σκάλωσα! Μπήκαμε στο ίδιο βαγόνι της μπλε γραμμής προς Δημοτικό Θέατρο από τη στάση του μετρό Συντάγματος Πέμπτη 09/11 και περίπου ώρα 5 και 30 το απόγευμα. Φορούσες γαλάζιο πουκάμισο Vans μαύρα και smart watch ίσως της Apple με χακί πράσινο καουτσούκ λουράκι, επίσης στη μέση φορούσες ζακέτα μαύρη που είχε γράμματα με τη λέξη Brand νομίζω. Κατέβηκες Αιγάλεω. Νομίζω είχες και σακίδιο πλάτης μαζί σου. Όπως μπήκαμε στον συρμό, εγώ κάθισα σε μια άδεια θέση κι εσύ ήρθες και έκατσες στο σημείο που ενώνουν τα βαγόνια (ήταν ο παλιός συρμός που είναι χωρισμένα τα βαγόνια), σε κοιτούσα αρκετά αλλά δεν βρήκα ποτέ το θάρρος σε αυτά τα λίγα λεπτά της διαδρομής να σου μιλήσω. Μακάρι να το δεις, καλύτερο σενάριο είναι να σε ξαναδώ...
Για να το βγάλω από μέσα μου... Η ιστορία έμοιαζε για άλλον έναν βαρετό έλεγχο. Μόνο που η δεσποινίς που έφερε τα λογιστικά βιβλία ήταν εξαιρετική. Και ευτυχώς που τα βιβλία ήταν λίγο μπάχαλο. Έκανες μεγάλη προσπάθεια να με προσεγγίσεις, δυστυχώς δε γίνεται. Εγώ 39, εσύ 26. Καλή επιτυχία στο μεταπτυχιακό σου και ίσως στο μέλλον ξαναβρεθούμε.
Τεχνικός στις τηλεπικοινωνίες. Ήρθα να ελέγξω τη γραμμή σου. Σε πήρα τηλ. Μου άνοιξες. Βγήκε πρώτα το σκυλάκι σου... Και ακολούθησες εσύ! Σε είδα και «έμεινα». Αλλά δεν μπόρεσα να σου μιλήσω και να σε πλησιάσω. Εκείνη τη στιγμή ήρθε και ο μπαμπάς σου. Είτε δεις αυτό το μήνυμα είτε δεν το δεις, πλέον ξέρω πού μένεις... Και θα σε συναντήσω!
Ήσουν σε καφέ στο Αιγάλεω, το πρωί, μπήκα σε ένα λευκό fiat, σου έκλεισα το μάτι, το έκλεισες και εσύ και χαμογέλασες.
Σέρβιρα εσένα και την παρέα σου λίγο πριν φύγεις με το καράβι από Σύρο. Μου έκανες το πιο όμορφο σχόλιο για τις φακίδες μου και ζήτησες πολύ διακριτικά το τηλέφωνό μου. Ήμουν χαζή και δεν κράτησα το δικό σου. Το μόνο που ξέρω για σένα είναι ότι σε λένε Αντώνη και με έκανες να πιστέψω ότι οι άνθρωποι ξέρουν ακόμα να επικοινωνούν.
Απόγευμα Κυριακής 05/11, στο Μετρό Αλίμου, μπήκαμε στο ίδιο βαγόνι στο συρμό προς Αθήνα. Κοιταχτήκαμε αρκετές φορές αλλά δεν ήρθα να σου μιλήσω γιατί ήσουν με τη μητέρα σου και τον αδερφό σου και δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση. Εσύ με μπεζ πουά φόρεμα και nude πέδιλα κι εγώ με σιέλ πουκάμισο και τζιν. Έχω πάθει πλάκα με τα μάτια σου και το χαμόγελό σου! Θέλω να σε ξαναδώ…
Καθημερινότητα στην πόλη, φλερτ παντού, φλογερές εξομολογήσεις, σέξι λογάκια, ερωτικές ιστορίες, μεγάλες αγάπες
21°
