ΣΕ ΕΙΔΑ

Σε είδα στο λεωφορείο 550 να το παίρνεις από μια στάση κάπου πριν το Ψυχικό κατά τις 5 και. Ήταν μια μέρα Ιουλίου πριν τις ζέστες, φορούσες ρούχα εργασίας, πουκάμισο και μακρύ παντελόνι. Είδα όμως το πολύ όμορφο τατουάζ στο δεξί χέρι ανάμεσα από αγκώνα και καρπό, με μια περίεργη γάτα, και είπα από μέσα μου «Ουάου, πολύ όμορφη, να της μιλήσω» αλλά κιότεψα. Κατέβηκες στους Αμπελόκηπους και από τότε δεν σε είδα ξανά ποτέ.

Μου έφερες φυσικό χυμό και πραγματικά το χαμόγελό σου ήταν το πιο ευγενέστατο χαμόγελο σε μια κοινωνία μηδενιστική και με έλλειψη ενσυναίσθησης.

Δουλεύεις στον Σκλαβενίτη στην Καλλιθέα και σε λένε Γεωργία. Έχεις ένα υπέροχο χαμόγελο, σ' το έχω πει. Σήμερα ήσουν κάπως λυπημένη και ολιγομίλητη. Κρίμα να στεναχωρεί κάποιος τέτοιο χαμόγελο. Μακάρι να το δεις.

Βγήκες από casa di carne. Έστειλες φιλάκι και χαμογέλασες στη σκυλίτσα μου. Νομίζω πως το χαμόγελό σου πήρε ξώφαλτσα και μένα. Φορούσα λαδί Τ-σερτ, φορούσες μακρύ χυτό φόρεμα που διέγραφε διακριτικά τις καμπύλες σου. Είσαι υπέροχη. Μακάρι να το έβλεπες

Στεκόμουν στην κουζίνα μου και έπλενες τα μπουκάλια, για το παιδί μας. Τελικά τι αποφάσισες;

Σε είδα στο μετρό Θεσσαλονίκης, από Νέα Ελβετία προς Αγία Σοφία. Εγώ μπήκα στη στάση Βούλγαρη, εσύ ήσουν ήδη μέσα. Φορούσες μαύρο τζόκεϊ, μαύρο τζιν, μαύρη backpack με κούμπωμα τύπου σάκου και είχες τατουάζ στο δεξί μπράτσο — μια Polaroid με τα χρώματα της ίριδας. Στεκόμασταν διαγώνια στις θέσεις ορθίων. Κατεβήκαμε μαζί στην Αγία Σοφία και στις κυλιόμενες σκάλες ήμουν από πίσω σου. Ίσως να μην κατάλαβες τίποτα, αλλά αν τύχει και το διαβάσεις… θα ήθελα να σε ξαναδώ.

Στην Άρεως (Τρίπολη), ήθελες να νιώσεις άνθρωπος, άνοιξες το κρασί σου ενώ οι τελευταίες αχτίδες της ημέρας άγγιζαν τα σκούρα κατσαρά μαλλιά σου και το πράσινο βλέμμα σου αιχμαλώτιζε το δικό μου. Σύντομα τα δύο πιτσιρίκια σου έσκασαν με βελόνα το όμορφο σύννεφό σου καθώς δεν σε άφησαν ούτε το τσιγάρο σου να απολαύσεις. Σύντομα όλα ξαναγύρισαν στην πραγματικότητα.

Στο Public στις 8 και 30 και ψωνίζατε τετράδια για το σχολείο. Το ίδιο έκανα κι εγώ. Εσύ όμορφη, ξανθιά, γαλανά μάτια, με άσπρη μπλούζα και μαύρο κολάν. Δεν σου μίλησα. Δεν το θεώρησα σωστό εκείνη τη στιγμή. Ελπίζω να το δεις.

Ήσουν στο δρομολόγιο των 6.30 από Λαύριο - Τζια με μια μεγάλη παρέα. Κοιταζόμασταν αλλά δεν γινόταν να μιλήσουμε. Είσαι ξανθιά με υπέροχα μάτια.

Περίμενες να μπεις σε δωμάτιο. Ήμουν κοινωνική. Σου είπα ότι περιμένουμε κι εμείς και θα αργήσεις να μπεις. Σε είδα μετά στο ασανσέρ που έφευγες. Μου είπες το όνομά σου κι εγώ το δικό μου. Σε ρώτησα με τι ασχολείσαι. Χαιρετηθήκαμε και έφυγες. Φορούσα μια πετσέτα και κυκλοφορούσα στον διάδρομο. Μάλλον με πέρασες για τρελή. Και μάλλον είμαι. Θέλω να σε ξαναδώ.