ΣΕ ΕΙΔΑ

Κι εμένα μου αρέσει να γυρνάω με τον άνθρωπό μου εκεί που γνωριστήκαμε και να λέμε «θυμάσαι αυτό το μέρος; Είναι το μέρος μας». Όπως κι εσύ, τα προτιμώ πολύ περισσότερο από τις απρόσωπες επικοινωνίες μέσω των social. Ήμουν έτοιμος να σου το πω, αλλά ένα απρόσμενο και ιδιαίτερο τηλεφώνημα διέκοψε τα πάντα. Ήλπιζα να σε ξαναπετύχω κάποια άλλη Πέμπτη την ίδια ώρα, στο ίδιο μέρος, αλλά δεν συνέβη... Εκτός από Πέμπτη, ήταν και 7 του μήνα. 7 θα είναι την Κυριακή. Θα είμαι πάλι εκεί. Ελπίζω να σε δω ξανά, να απολαμβάνεις το ρόφημά σου. Αυτή τη φορά δε θα αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη, ό,τι και να προσπαθήσει να μας διακόψει...

Ήσουν συνοδηγός σε σχολικό με δύο διάσημα ζωάκια. Έχεις το πιο απίστευτο χαμόγελο που έχω δει! Κρίμα που ήμασταν «Διαγώνια» σε απόσταση και δεν κατάφερα να σου πιάσω κουβέντα… Το μόνο που κατάφερα ήταν να σε χαζεύω σαν τουρίστας σε ξένη χώρα!

Έχω εξαντλήσει κάθε άλλο τρόπο να σε ψάξω οπότε να 'μαι. Σε λένε Νίκο και σε γνώρισα στο καταφύγιο στο βουνό, λέγαμε για τις μακαρονάδες αλλά δεν ήρθες ποτέ να τη μοιραστούμε. Μου έδωσες όταν έφευγα έναν ηλεκτρολύτη σου. Ντρέπομαι λίγο αλλά θα γελούσες αν ήξερες τους άλλους τρόπους που σε ψάχνω.

Σου άρεσα όντως ή μου φάνηκε; Ξανθιά, μαύρο μαγιό... θα καταλάβεις.

Πες μας περισσότερες λεπτομέρειες!😛 Μαύρο παντελόνι φοράω συνέχεια! Άσε που και το μπλε είναι το αγαπημένο μου χρωμα.😛 Μαλλιά; Μάτια;

Σε είδα (την Τετάρτη 3/9) στο κέντρο των Ιωαννίνων στην κεντρική πλατεία. Διασχίσαμε τη διάβαση και, μόλις περάσαμε απέναντι, σου είπα «τέλεια μπλούζα και με ωραίο μήνυμα»... Έγραφε «Brake my bed, not my heart». Αν το δεις στείλε, πανέμορφη... ❤️

Σε είδα, σταμάτησα και ξανασταμάτησα να σε κοιτάξω όπως και εσύ!

Φορούσες μαύρο παντελόνι με μπλε μπλούζα νομίζω, με το που έστριψες στον πεζόδρομο με ξανακοίταξες. Ψιλοκόλλησα, θα ήθελα πολύ να σε γνωρίσω!

Σε είδα σε πτήση Αθήνα - Αμβούργο, η πιο γλυκιά και ευγενική αεροσυνοδός στον κόσμο με ένα απίστευτα ρομαντικό χαμόγελο, σε κοίταξα αρκετές φορές και πιστεύω αρκετά φανερά και ίσως αδιάκριτα. Μάλλον δεσμευμένη, σου ζητώ συγγνώμη για την αδιακρισία μου...

Ήσουν μέσα σε ένα λευκό Dacia Sandero. Περίμενες να ανάψει πράσινο. Εγώ, όρθια στο φανάρι, να περάσω απέναντι στον Γρηγόρη. Φορούσα καφέ φόρεμα και είχα πιασμένα τα μαλλιά μου. Κοιταζόμασταν τόσο έντονα, που ήθελα να σταματήσεις πιο κάτω και να μιλήσουμε. Κάνε κάτι από δω!!! Please!!!