ΣΕ ΕΙΔΑ

Σε είδα στο μετρό Θεσσαλονίκης περίπου 21.20. Με ρώτησες αν βολεύει να κατέβεις Μαρτίου ή Νέα Ελβετία για πιο κοντά. Ενώ κατέβαινα Μαρτίου, σε έστειλα Νέα Ελβετία. Είμαι ηλίθια. Μου άρεσες πάρα πολύ αλλά κοιμόμουν όρθια, ελπίζω να το δεις <3

Σε λένε Στέφανο, δουλεύεις speaker στο Basketaki, βρίσκεσαι κυρίως στο γηπεδάκι στις Αχαρνές. Να ξέρεις, είσαι ό,τι πιο ωραίο έχω δει τελευταία ♥️

Ήμουν με ένα φιατάκι κόκκινο κι εσύ οδηγούσες μηχανή! Με άφησες να περάσω ένα δρόμο στην Καλλιθέα και μετά για αρκετή ώρα οδηγούσαμε μαζί στην εθνική. Μέχρι που πάτησες γκάζι και χάθηκες. Είμαι πολύ περίεργη τι κρύβεται κάτω από το κράνος σου, ευγενικέ μηχανόβιε.

Σε είδα. Στα πρόσωπα των περαστικών. Κι αναζητούσα με μανία εκείνο το θαλασσί των ματιών σου σε ξένα μάτια. Μα κανένα δεν έμοιαζε σαν το δικό σου. Κανένα δεν με έπνιγε όπως το δικό σου. Και νόμισα πως σε είδα. Αλλά δεν ήσουν εσύ. Ήταν κάποιος που σου έμοιαζε. Και σε θυμήθηκα ξανά. Όταν άκουσα μια μελωδία μελαγχολική που συνήθιζες να μου τραγουδάς τ' απογεύματα του Αυγούστου. Μα τώρα είναι Σεπτέμβρης, κι εσύ δεν είσαι πια εδώ.

Δουλεύεις στο σούπερ μάρκετ Γαλαξίας στην Ηλιούπολη. Άκουσα να σε φωνάζουν Ειρήνη. Να ξέρεις ότι το χαμόγελό σου και τα μάτια σου μου έκαναν μεγάλη ζημιά. Δεν τολμώ όμως να σου μιλήσω μόνο και μόνο επειδή είναι ο χώρος εργασίας σου. Να το δεις, αποκλείεται… Αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Σε είδα στα IKEA Θεσσαλονίκης, μελαχρινός με πολύ ωραίο στυλ, συναντηθήκαμε στο stand με τις κούπες. Προχώρησες αλλά ξαναγύρισες αμέσως και χάζευες για ώρα… εσύ τις κούπες και εγώ εσένα… Αν το δεις, θέλω να σε ξαναδώ.

Douleveis sto 180West Athens roof top sto koukaki, se lene Georgia. Eisai ena yperoho plasma gemato lampsi kai oloi se thafmazoun, opos kai ego .. alla eisai stenahorimeni kai oligomiliti, den gelas pleon katholou! Elpizo na gineis eytihismeni syntoma pali ... na doume tin lampsi kai to hamogelo sou ksana kai ksana. Se thelo...

Σε είδα στο λεωφορείο 550 να το παίρνεις από μια στάση κάπου πριν το Ψυχικό κατά τις 5 και. Ήταν μια μέρα Ιουλίου πριν τις ζέστες, φορούσες ρούχα εργασίας, πουκάμισο και μακρύ παντελόνι. Είδα όμως το πολύ όμορφο τατουάζ στο δεξί χέρι ανάμεσα από αγκώνα και καρπό, με μια περίεργη γάτα, και είπα από μέσα μου «Ουάου, πολύ όμορφη, να της μιλήσω» αλλά κιότεψα. Κατέβηκες στους Αμπελόκηπους και από τότε δεν σε είδα ξανά ποτέ.

Μου έφερες φυσικό χυμό και πραγματικά το χαμόγελό σου ήταν το πιο ευγενέστατο χαμόγελο σε μια κοινωνία μηδενιστική και με έλλειψη ενσυναίσθησης.

Δουλεύεις στον Σκλαβενίτη στην Καλλιθέα και σε λένε Γεωργία. Έχεις ένα υπέροχο χαμόγελο, σ' το έχω πει. Σήμερα ήσουν κάπως λυπημένη και ολιγομίλητη. Κρίμα να στεναχωρεί κάποιος τέτοιο χαμόγελο. Μακάρι να το δεις.