17 βιβλία ελληνικής λογοτεχνίας για το καλοκαίρι 2023

Θοδωρής Παπαθεοδώρου, Νήσος Θέρος, εκδόσεις Ψυχογιός
«Μόνο μη μου ζητήσετε να λύσω το πρόβλημα της ατεκνίας», τους το ξέκοψε ο καπετάν Διαμαντής. «Το σπέρμα μου κουβαλάει πιο πολύ ιώδιο κι από τραυματιοφορέα. Το πιθανότερο είναι να γεμίσω το νησί γοργόνες…» Τι στα αλήθεια γίνεται εδώ και ποιο είναι αυτό το μέρος; Μια Χώρα πιο λευκή κι από νεκροταφείο Εσκιμώων, μια μαύρη γάτα που περιπολεί στ’ ασβεστωμένα σοκάκια, μια άδεια εκκλησία κι ένα φισκαρισμένο μπορντέλο. Μια καραβιά εξαφανισμένοι τουρίστες, ένας σταυρός βυθισμένος στον πάτο του λιμανιού, τρεις γαβάθες θανατερό τζατζίκι, μια κλεμμένη σωβρακοφανέλα αγροφυλακής, ένα δοχείο νυκτός γεμάτο παθιασμένα δάκρυα, ένας απελπισμένος έρωτας και μια διαολεμένη ναυτική βεντέτα. Από τον εκδοτικό οίκο λένε πως αυτό είναι το πιο κεφάτο, το πιο φευγάτο μυθιστόρημα που θα διαβάσετε αυτό το καλοκαίρι. Δεν μένει παρά να το διαπιστώσετε ιδίοις…

Μαργαρίτα Κοντού, Περιστέρια από πέτρα, εκδόσεις Βακχικόν
Ένας νέος με τραγιάσκα, ο κύριος Χ, μια καρέκλα, ένα καναρίνι και… περιστέρια από πέτρα ξεπηδούν στις σελίδες των διηγημάτων της συγγραφέως, η οποία αναδύει μέσα από τη γραφή της ήρωες καθημερινούς. Μικρές φόρμες, ιστορίες μπονσάι που ταξιδεύουν στους χαρακτήρες των ανθρώπων και το ίαμά τους, μπερδεύοντας το πραγματικό με το φανταστικό και το σουρεαλιστικό. Ιστορίες που ξεδιπλώνονται, παλεύουν με τους αθέατους δαίμονες του φόβου και της αγάπης, ενώ παράλληλα αναζητούν τα ποθητά μονοπάτια της δικαίωσης και της λύτρωσης.

Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Ήλιος με ξιφολόγχες, εκδόσεις Πατάκη
Μεσοπόλεμος, πρώτο εξάμηνο του 1931. Ο ταγματάρχης Γόρδιος Κλήμεντος, επικεφαλής της αντικατασκοπίας στη Θεσσαλονίκη, αναλαμβάνει να «ενοποιήσει τις πεποιθήσεις» στη γοητευτική πόλη που σπαράσσεται από συγκρούσεις: εθνικιστές εναντίον αριστερών και Εβραίων, βενιζελικοί κατά βασιλικών, τροτσκιστές κατά κομμουνιστών, 140.000 πρόσφυγες, κομιτατζήδες, παρακρατικοί, πράκτορες ξένων δυνάμεων, απεργίες και δολοφονίες. Όλοι εναντίον όλων. Ο ταγματάρχης, που υποφέρει και από ένα ανεξέλεγκτο ερωτικό πάθος, προσπαθεί να κρατήσει τις αρχές του στον απελπισμένο αγώνα του να ελέγξει τη δυναμική των γεγονότων, που ωστόσο καταλήγουν, τον Ιούνιο του ’31, στην πρώτη μεγάλη επίθεση κατά των Ισραηλιτών στην Ευρώπη του 20ού αιώνα: στο πογκρόμ και στον εμπρησμό του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ.

Γιώργος Δομιανός, Εγώ θα σου μάθω πουλάκι μου, Κάπα Εκδοτική
Στο  βιβλίο-ποιητική ενότητα «Εγώ θα σου μάθω πουλάκι μου», ο Γιώργος Δομιανός χαρτογραφεί με σπαρακτική αμεσότητα έναν έρωτα σε πρώτο πρόσωπο και με διαρκή απεύθυνση στο Εσύ, αποτυπώνοντας την ερωτική απουσία με τόση τεταμένη ακρίβεια και γλαφυρή μελαγχολία, που μετατρέπεται σε αγωνιώδη ορισμό της ύπαρξης. Ποιος είναι ο ορισμός της μοναξιάς; Εξασκείται κανείς στην απουσία; Με πόσους πάταγους το λεπτό χτυπά μία καρδιά; Είναι ο έρωτας πολυτέλεια για τον Έλληνα φορολογούμενο; Πώς φτάνει κανείς στον Θεό μέσω της ερωτικής εγκατάλειψης; Δίχως περιστροφές κι ανερυθρίαστα, το ποιητικό υποκείμενο δηλώνει πως ο έρωτάς του, ο έρωτας εν γένει, ξαναγράφει την Ιστορία, επανανοηματοδοτεί τις Τέχνες, εμπλουτίζει τα φτωχά ελληνικά του, διαμορφώνοντας το συντακτικό της σάρκας, οδηγεί στην επανάχαραξη των συνόρων του κόσμου όπως τον ήξερε, αλλάζει τον τρόπο που αναπνέουν οι άνθρωποι, εναρμονίζοντας τον ρυθμό τους στα βήματα του άλλου.

Συλλογικό, Η φωνή της, εκδόσεις Καστανιώτη
Πενήντα τρεις γυναίκες συγγραφείς της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας ενώνουν τις φωνές τους σε μία Φωνή, θέλοντας να μιλήσουν για την πραγματικότητα της έμφυλης βίας, ορατής και αόρατης, για τις δομές της έμφυλης κυριαρχίας στην πολυπλοκότητά τους, για τα βιώματα της καταπίεσης αλλά και του αγώνα για ενδυνάμωση, χειραφέτηση, αληθινή συντροφικότητα και αλληλεγγύη.Τα διηγήματά τους συγκλονίζουν, καθώς αφηγούνται ιστορίες βίας και αντίστασης ταξιδεύοντας από τα πιο απόμακρα χωριά ως τις μεγαλουπόλεις, από την Ευρώπη ως τα βάθη της Αφρικής και τη Λατινική Αμερική. Με τον νου πάντοτε στις πρωτοπόρες Ελληνίδες συγγραφείς που ξεχάστηκαν από την επίσημη Ιστορία, οι συγγραφείς του βιβλίου, ζώντας κι αυτές την πραγματικότητα της έμφυλης βίας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο ένα ή στο άλλο πεδίο της καθημερινής ζωής, θέλησαν να δυναμώσουν τη φωνή των γυναικών και να ακουστεί η αλήθεια τους. Οι συγγραφείς του τόμου είναι μέλη του Δικτύου γυναικών συγγραφέων κατά της έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών «η φωνή της». Τα έσοδα από τα δικαιώματα του βιβλίου θα δοθούν στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας.

Σοφία Βόικου, Η ερωμένη του πατέρα, εκδόσεις Ψυχογιός
Δυο γυναίκες, δυο μουσικές, δυο χώρες, ένας άντρας. Την άνοιξη του 1999, την ώρα που το Βελιγράδι φλέγεται από τις βόμβες των Αμερικανών και των συμμάχων τους, ο πολεμικός ανταποκριτής Νέστορας Μπενέτος γνωρίζει τη Λίλα. Τη Λίλα, που έχει ζωγραφίσει έναν στόχο στο στήθος της και ξεσηκώνει με τους ήχους της μουσικής της τα πλήθη. Πίσω στη Θεσσαλονίκη, τον περιμένουν οι δυο κόρες του και η γυναίκα του, η διάσημη τσελίστρια Ελισάβετ Λευκαδία. Ο δρόμος όμως φαντάζει δίχως επιστροφή. Χρόνια αργότερα, την ημέρα της κηδείας της Ελισάβετ, η Άρια ανακαλύπτει τα γεμάτα πάθος γράμματα της ερωμένης του πατέρα της. Θέλει πάση θυσία να γνωρίσει τη γυναίκα που οδήγησε τη μητέρα της στην ψυχική κατάρρευση. Πώς μπορεί όμως ν’ αντισταθεί στη σαγήνη της ερωμένης χωρίς να προδώσει τη μνήμη της μητέρας; Ένα μυθιστόρημα για τις ανθρώπινες σχέσεις, τον έρωτα, τη μητρική αγκαλιά, την ανθρώπινη υπέρβαση και το ερώτημα εάν η αγάπη μοιράζεται στα τρία.

Έλενα Αντωνίου, Της Καρδιάς το Πεπρωμένο, εκδόσεις Bell
Μια περιπλάνηση που ξεκινά από τη Σιένα και οδηγεί ως το Μπουένος Άιρες, μια γυναίκα που αναζητεί το παρελθόν και την οδηγεί το πεπρωμένο της, ένας άνδρας αφοσιωμένος στο καθήκον και χαμένος στις πληγές του. Η Σιένα Μιχαήλ είναι ένα από τα πιο ακριβοπληρωμένα μοντέλα γαμήλιας μόδας. Ένα μυστικό την αναγκάζει να κρατά την καρδιά της κλειδωμένη και να παραμένει απρόσβλητη σε συναισθήματα, καθώς, αν αποκαλυφθεί, θα καταστραφεί η καριέρα και η ζωή της. Αναζητά την αλήθεια για το παρελθόν της, αφού αυτό καθορίζει το πεπρωμένο της. Ο Αργεντινός επιχειρηματίας Σεμπαστιάν Μοντέρο είναι ο πιο περιζήτητος εργένης στο Μπουένος Άιρες. Και, μετά τον τραγικό χαμό του αδελφού του, είναι και ο μοναδικός συνεχιστής του ονόματος της αριστοκρατικής οικογένειάς του, που τον υποχρεώνει να υποταχθεί στο θέλημά της και να της χαρίσει τον πολυπόθητο κληρονόμο. Ο έρωτας της μυστηριώδους Σιένα με τον απόμακρο και σκληρό Σεμπαστιάν θα προκαλέσει θύελλα και θα ξεσηκώσει αντιδράσεις, ιδίως όταν αποκαλύπτεται το παρελθόν της Σιένα και ο κόσμος γύρω της γκρεμίζεται. Ο Σεμπαστιάν καλείται να διαλέξει ανάμεσα στην αγάπη και το καθήκον, αλλά το πεπρωμένο της καρδιάς είναι εκείνο που θα έχει τον τελευταίο λόγο.

Νάσος Καραστάθης, Μέρες ντυμένες αντίο, εκδόσεις Key Books
Από το δελτίο τύπου του βιβλίου: «Οι ήρωες στις ιστορίες αυτές έρχονται αντιμέτωποι με το θάνατο και καίγονται όπως οι πεταλούδες στο φως το δυνατό. Άλλες όμως φορές καταφέρνουν και περνούν απέναντι, γεμάτοι σοφία, αγάπη και μια γλύκα στα ψιχαλισμένα μάτια τους. Απλώνουν τα χέρια τους προσπαθώντας από κάπου να κρατηθούν. Αγκαλιάζουν τον έρωτα, έστω αν τις περισσότερες φορές είναι αδιέξοδος, απέλπιδος. Πασπαλίζονται με τη σκόνη του τη χρυσή και κινούν ενάντια στη φθορά, στις συμβάσεις και στα πρέπει. Αν τους συναντήσουμε το δείλι, εύκολα τους ξεχωρίζουμε από ένα παράξενο χαμόγελο, ένα ιδιαίτερο φως. Φορτωμένοι αντίο, θρυμματισμένοι, διπλώνουν και ξαναδιπλώνουν τα λευκά τους μαντίλια, πονούν, μα συνεχίζουν να πορεύονται μοναδικά όμορφοι, κολλώντας τις ρωγμές τους με την κόλλα τη χρυσή. Στη συλλογή διηγημάτων “Μέρες ντυμένες αντίο”, ο πρωτοεμφανιζόμενος Νάσος Καραστάθης υφαίνει ένα μοναδικό ψηφιδωτό χαρακτήρων και καταστάσεων, σε τόπους ξεχασμένους μα και ταυτόχρονα βαθιά εγγεγραμμένους στη συλλογική μνήμη. Ο έρωτας συναντά την απώλεια, και οι ήρωες των ιστοριών του μετεωρίζονται ανάμεσα στο ανυποχώρητο καθήκον και τη μύχια επιθυμία».

Χρήστος Χωμενίδης, Η δίκη Σουάρεφ, εκδόσεις Πατάκη
Δημοσθένης Καραμπαλίκης: ο εμβληματικότερος εν ζωή ποινικολόγος, πρωταγωνιστής στις πιο πολύκροτες δίκες του τελευταίου μισού αιώνα. Σεραφείμ-Μάκης Σακκάς: ο διευθυντής του γραφείου «Καραμπαλίκης και Συνεργάτες». Ευφυής, εργατικός, λεβέντης. Με ένα, όμως, σωματικό ελάττωμα που –κι ας το κρύβει όσο μπορεί– τον περιορίζει, του πικραίνει τη ζωή. Ο κόσμος της μαχόμενης δικηγορίας: ο κύριος Φωτιάδης, εκκεντρική διάνοια, ο Χάρης Τσετίνης, λαγωνικό των δικαστηρίων, η Κωνσταντία Γιάννου, πανέμορφη, κόρη χρεοκοπημένου βιομήχανου. Περισσότεροι δικηγόροι: ο Σόλων Λούσκος, με το απωθημένο ακαδημαϊκής καριέρας και τις ανομολόγητες πολιτικές φιλοδοξίες, ο Ευθύμης Βογιατζής, σκοτεινός τύπος, ύαινα σωστή, η Παναγιώτα Αϊβάλη, «κυρία του κυρίου» και κληρονόμος του γραφείου. Ένα απόγευμα εμφανίζεται στο γραφείο ο μεγαλέμπορος μουσικών οργάνων Εδμόνδος Σουάρεφ. Ζητάει ακρόαση από τον Καραμπαλίκη. Μιλάει με τον Μάκη Σακκά. Αποκαλύπτει ότι το 1983 δολοφόνησε έναν άνθρωπο. Ζητάει να παραδοθεί στη δικαιοσύνη. «Αδύνατον να δικασθείτε» απαντάει ο Μάκης. «Όλα τα εγκλήματα στην Ελλάδα παραγράφονται με την παρέλευση είκοσι ετών...». «Θα δικαστώ. Θα με δικάσετε εσείς!» επιμένει ο Σουάρεφ, και να ακόμα ένα από τα πιο συζητημένα βιβλία του φετινού καλοκαιριού.

Ευαγγελία Ευσταθίου, Άγριο Χάραμα, εκδόσεις Μίνωας
Η Κέντρα Κάμαλ, ψυχολόγος της Ελληνικής Αστυνομίας, δε θα άντεχε να χάσει τη Μάιρα, τη μικρή της αδερφή, μαζί με την οποία κατάφεραν να σπάσουν τα δεσμά της σκληρής τους μοίρας. Η εξαφάνιση της Μάιρα σηματοδοτεί την επανεμφάνιση του πιο διαβόητου μανιακού δολοφόνου και παράλληλα την κορύφωση ενός πολέμου μέσα στους αιώνες μεταξύ ανθρώπων ιδιαίτερων, σχεδόν μυθικών, προορισμένων να αλληλοεξοντώνονται στην αέναη αναμέτρηση του Καλού και του Κακού. Ο Ντάνιελ Κριεζής, ο άντρας με το σημάδι του δράκου στον κρόταφο, ξέρει πως ήρθε η ώρα να εκπληρώσει τον δικό του προορισμό, αφανίζοντας, όπως κάθε Τιμωρός σαν αυτόν, έναν Έκπτωτο, σαν τον δολοφόνο. Και, για να το πετύχει, πρέπει να γίνει ένα με το σκοτάδι του εχθρού του. Στον αγώνα αυτό η δύναμη και συνάμα η αχίλλειος πτέρνα του θα είναι η Κέντρα, η γυναίκα που η ψυχή του αναγνώριζε ως το άλλο του μισό στο πέρασμα των αιώνων. Με φόντο τα επιβλητικά τοπία της Σκοτίας, οι δυο τους θα πολεμήσουν ξέροντας πως ο θάνατος, όπως πάντα στο παρελθόν, θα είναι το τέλος τους και ταυτόχρονα η αρχή τους.

Λένα Μαντά, Το μωρό της σοφίτας, εκδόσεις Ψυχογιός
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Μια ιστορία θέλω να σου πω, χωρίς ήρωες αλλά με πολλά θύματα. Χωρίς όπλα αλλά με καθημερινές μάχες. Χωρίς νίκες αλλά με δυνατούς νικητές. Μια ιστορία θέλω να σου πω για την ελπίδα. Εσύ που κρατάς στα χέρια σου τούτο το γραπτό, άκουσες ποτέ για τα “μωρά της σοφίτας”; Σου πέρασε από το μυαλό πόσες ψυχές δεν είδαν ποτέ το φως του ήλιου, ενώ έτρεχαν να το ανταμώσουν γλιστρώντας από τα σπλάχνα της μάνας τους; Ανίδεος είσαι, αναγνώστη, για τα μικρά και μεγάλα δράματα μιας κοινωνίας που έκρυβε, όπως η γάτα τις ακαθαρσίες της, ολισθήματα, αμαρτίες, ακόμη και ακολασίες, όπου μπορούσε. Σε υπόγεια, σε σοφίτες, και κάτω από το χώμα καμιά φορά. Βρέθηκαν πολλά τέτοια μωρά, έπειτα από χρόνια, όταν τα παλιά αρχοντικά ήρθε η ώρα τους να γίνουν πολυκατοικίες. Οι συνθήκες υγρασίας φαίνεται ότι έπαιξαν ρόλο ώστε να μετατραπούν σε μικροσκοπικές μούμιες που σόκαραν όσους τα ανακάλυψαν. Τα μωρά της σοφίτας. Εγώ δε βρίσκομαι ανάμεσά τους όμως… Είμαι ένα μωρό της σοφίτας αλλά εγώ έζησα. Και μεγάλωσα… Για να γράψω την ιστορία μου…».

Δημήτρης Παπαδημητρίου, 25η ώρα, εκδόσεις Βακχικόν
Ένας δρομέας, ένας διευθυντής κλινικής, μία νοσηλεύτρια, ένας οπαδός, δύο ηλικιωμένοι, ένας καθηγητής, ένας γιατρός και μία εργαζόμενη γυναίκα βιώνουν σε οκτώ διαφορετικές ιστορίες τον χρόνο και τις διακυμάνσεις του με τον δικό τους τρόπο, μέσα από τη δική τους διάσταση, μέσα από τον δικό τους ιδιαίτερο κόσμο. Αγωνιούν, συγκρούονται, θυμούνται, ξαναζούν, αισθάνονται, φοβούνται και ελπίζουν ξανά μέσα από τις δικές τους μικρές και μοναδικές ιστορίες. Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου εμπνέεται από αληθινές ιστορίες και γεγονότα που συνέβησαν κατά την περίοδο της πανδημίας του Covid-19 στη χώρα μας και στη γειτονική Ιταλία, και προσφέρει στον αναγνώστη μια συλλογή διηγημάτων με κύρια διάσταση τον χρόνο και τη σχέση που ανέπτυξαν με αυτόν οι ήρωές του. Το αν και με ποιους από αυτούς θα ταυτιστούμε, θα συγκινηθούμε και θα… αναμετρηθούμε επαφίεται στον τρόπο που ζήσαμε όλοι τις μικρές και μεγαλύτερες «ρωγμές» του χρόνου κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Νάγια Δαλακούρα, Ο χορός του αετού, εκδόσεις Κλειδάριθμος
«Χαϊντού Ξάνθης, 1926, Τσελιγκάτα Σαρακατσάνων: Έφτασε στο κονάκι κρατώντας κάτω από τη μασχάλη την Οδύσσεια. Τους ανακοίνωσε πως είναι ο δάσκαλος και ζήτησε να δει το σχολείο. Δεν γνώριζε ακόμη πως εκείνοι οι ποιμένες είχαν υιοθετήσει τη βραδύτητα των δέντρων και η ηρεμία της φυλλωσιάς ήταν αποτυπωμένη στο βλέμμα τους. Πως ήταν φίλοι με τους αετούς. Και πως δίκαια τους θεωρούσαν ορεινούς βασιλιάδες». Μερικά χρόνια μετά, στην Ελατιά της Δράμας, 1941: Η ζωή του δασκάλου ορίζεται από τον αγώνα για το ιδανικό της ελευθερίας. Η φλόγα που καίει μέσα του τον οδηγεί απροσδόκητα ξανά στους Σαρακατσάνους. Αυτή τη φορά ακολουθεί το αρχέγονο πνεύμα τους, τη μυρωδιά της οξιάς και τα κεντίδια στη φούστα μιας γυναίκας που γνωρίζει από παλιά. Τα βουνά, που μέχρι τότε φιλοξενούν τους άνισους αγώνες του ενάντια στον κατακτητή,  θα κρύψουν στο εξής τα πάθη του και έναν απαγορευμένο έρωτα. Η συγγραφέας στο έργο της κάνει εμβριθή μελέτη στην ιστορία της εποχής μέσα από ιστορικές πηγές και οικογενειακά αρχεία και μας μεταφέρει με τη γραφή της να γνωρίσουμε το νομαδικό πνεύμα της κοινωνίας των Σαρακατσάνων.

Αύγουστος Κορτώ, Τσιτσιμπού, η μάγισσα της πίστας, εκδόσεις Πατάκη
Γέρασε η Τσιτσιμπού, η θρυλική ρεμπέτισσα, η φωνή που γέμιζε κέντρα, και ράγιζε ποτήρια και καρδιές, κι αναρωτιέται αν έμεινε κανείς να τη θυμάται. Κι έτσι, οπλισμένη μ’ ένα κασετοφωνάκι, αρχινά να λέει την ιστορία της, για να ξορκίσει τη λήθη. Θυμάται τη φρίκη της Κατοχής, την ορφάνια, την αδέσποτη καλοσύνη, τη μέρα που το σπάνιο λαρύγγι της φανερώθηκε σαν θαύμα, το αναπάντεχο σουξέ του Τσιτσάνη, που της άνοιξε την πόρτα της δόξας. Κι έπειτα. Έρωτες που έσβησαν σαν τα φώτα της πίστας το χάραμα, φίλοι που χάθηκαν στην ομίχλη του χρόνου. Μα η Τσιτσιμπού δεν το βάζει κάτω: η τρυφερότητα παραμονεύει παντού. Τα όνειρα δεν γερνάνε. Ένας σύγχρονος μύθος για μια μυθική τραγουδίστρια, μια φωνή γεννημένη από πόνο και σεβντά, μια φωνή ζωής και θανάτου, και για το μαγικό της πέρασμα μέσα απ’ την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. 

Γιάννης Καλπούζος, Καλντερίμι, εκδόσεις Ψυχογιός
Δύο άγνωστοι απειλούν με μαχαίρι και πιστόλι τον Παράσχο. Έχουν απαγάγει την κόρη του και απαιτούν ο γιος του να ελευθερώσει τον κομιτατζή Ασάν Τάνο. Σε παράλληλο χρόνο ο παππούς Αντίπας ζει με την ανάμνηση της αινιγματικής Ρωξάνης. Το κυνήγι της ευτυχίας, το λίγο που γεμίζει μια ζωή, η μεταμόρφωση μιας πόλης, τα όνειρα και οι ψευδαισθήσεις τριών γενιών, που πορεύονται όπως καθορίζουν τα βήματά τους οι γυναίκες – σύζυγοι, ερωμένες, μητέρες, κόρες, αδελφές… Κι όλα έχουν ως φόντο τη βαβυλωνία φυλών και γλωσσών κι εν γένει τη συνταρακτική ιστορία της Θεσσαλονίκης από τα τέλη του 19ου αιώνα έως τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού, με τις μνήμες να συμπληρώνουν κύκλο ενενήντα εννέα χρόνων. Οι ήρωες σμίγουν με νταήδες, τυχοδιώκτες και αδελφικούς φίλους, ενώ στο προσκήνιο εναλλάσσονται συμμορίες, χοροεσπερίδες, καφέ σαντάν, χαμαιτυπεία, πόρνες, κατάσκοποι, βομβιστικές επιθέσεις, πυρκαγιές… Πότε βλέπουν τ’ αστέρια να σπιθίζουν, πότε τραντάζονται στο καλντερίμι της ζωής και πότε φλέγονται στο καμίνι της εκδίκησης, της προδοσίας, των ηθών, της απώλειας, του μίσους, του εθνικισμού, του χρήματος, μα και στον ξέφρενο χορό του έρωτα.

Γιώργος Δομιανός, Τρυφερούλης Νεκροτόμος {Μικρή σπουδή στις μικρές αποστάσεις} – δεύτερη έκδοση αναθεωρημένη, Κάπα Εκδοτική
«Ο πυγμάχος θέλει να χαϊδέψει, μα δεν υπάρχει κανείς να του βγάλει τα γάντια» λέει ο τρυφερούλης νεκροτόμος που δεν έβγαλε Ιατρική, μα έχει αποστηθίσει σώμα. Δεν αγάπησε άλλωστε ποτέ το διάβασμα. Πάντοτε χάιδευε παρά διάβαζε. Έτσι, έμαθε να λέει την αφή, όπως λένε άλλοι τον καφέ και τα χαρτιά. Ούτε τους αστερισμούς μελετά ο τρυφερούλης νεκροτόμος, μα όποτε σχολάει από τα μπαρ που ξενυχτάν οι πικραμένες καρδιές, σηκώνει μ` αγωνία το βλέμμα του αναζητώντας το άστρο που καταργεί το εγώ και ρηματοποιεί το μαζί. Και το ακολουθεί, μάγος μαζί και μαγεμένος. Ο τρυφερούλης νεκροτόμος τιμά τη μνήμη του έρωτα όχι τη μέρα του αγίου βαλεντίνου μα τη νύχτα του αγίου βαρθολομαίου, γιατί ξέρει τον έρωτα, ξέρει και το θάνατό του. Άραγε γι’ αυτό επιμένει να γράφει το κρεββάτι με δύο βήτα; Ένα του βαλεντίνου κι ένα του βαρθολομαίου;

Θοδωρής Χονδρόγιαννος, Στη χώρα του Χωσέ, εκδόσεις Key Books
«Κατάταξη στη Θ(λ)ήβα. Μετάθεση στη Χίο. Κι έπειτα αποστολή στις Οινούσσες. Στην ανατολική πινέζα του χάρτη. Μια ανάσα απ’ την ελληνοτουρκική μεθόριο. Σε θέσεις μάχης. Με γεμάτα όπλα. Έτοιμοι -και καλά- να σκοτωθούμε». Το ταξίδι «Στη χώρα του Χωσέ» αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τις κωμικοτραγικές περιπέτειες ενός στρατιώτη που πασχίζει να επιβιώσει απ’ τα ατελείωτα χωσέ και ζόρια του φανταρικού: το μάντρωμα, τη στέρηση της σάρκας, το γερμανικό, την αϋπνία, τους στρατόκαυλους αξιωματικούς, τη μοναξιά ενός νεκρού πολίτη που στωικά καρτερεί τη νεκρανάστασή του. Κατά τις περιπλανήσεις του σε μονάδες σύγχρονων ανεπιθυμήτων, ο χακί ήρωας στηλιτεύει και τα κακώς κείμενα του στρατού: τη βυσματοκρατία, τα τρελόχαρτα, την κακή εκπαίδευση, την ομοφοβία, τον σεξισμό, την έχθρα απέναντι σε ό,τι αποσκιρτά απ’ το συντηρητικό τοτέμ του λευκού στρέιτ χριστιανού ορθόδοξου Έλληνα. Για όσες κι όσους, εντός και εκτός παραλλαγής, πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το πώς ο στρατός θα σταματήσει να τρώει τα παιδιά του.