Μετεωρίτης: Το βιβλιοπωλείο του παριζιάνου Μπεν Ντουραντέν στον πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη στην Κυψέλη
Στο τέλος του Μικρού Πρίγκιπα, µένουµε µε την απορία του αν ο πρίγκιπας επέστρεψε σπίτι του, στον αστεροειδή Β 612, ή αν έµεινε εδώ, µαζί µας. Γι’ αυτό ο αφηγητής µας παρακαλεί να επικοινωνήσουµε αµέσως µαζί του αν εντοπίσουµε ένα µικρό αγόρι µε χρυσές µπούκλες που δεν του πολυαρέσουν οι ερωτήσεις. Δεν είµαι σίγουρος, αλλά νοµίζω κάτι βρήκα… Βέβαια, το αγόρι έγινε πλέον άντρας, οι µπούκλες του σκούρυναν, όµως ακόµη αρνείται να χωρέσει στα κουτάκια των ερωτήσεών µας. Τελικά, επέλεξε να παραµείνει στη Γη – αλλά υπό όρους: θα κατοικεί πάλι σε δικό του ουράνιο σώµα, τον Μετεωρίτη, και θα ζει ανάµεσα σε βιβλία.
Πρόσωπα Τον λένε Μπεν Ντουραντέν, Μπενουά, Βενέδικτο, όπως θέλεις… Είναι Παριζιάνος και µιλάει ελληνικά µε τη γνωστή ακαταµάχητη προφορά. Θα συναντήσεις πάντα τον ίδιο στον Μετεωρίτη γιατί δεν θέλει να προσλάβει υπαλλήλους. «Δεν µπορώ να είµαι αφεντικό, δεν το θέλω», τονίζει µε απέχθεια για τη λέξη και το σύστηµα που προϋποθέτει. Σχεδόν πάντα, γιατί σχεδιάζει κάθε τρεις µήνες να παραχωρεί το βιβλιοπωλείο για µία εβδοµάδα σ’ έναν συγγραφέα και αυτός να πηγαίνει στα βουνά. Ναι, είναι ορειβάτης. Έχει το ψιλόλιγνο σώµα που βεντουζώνεται στα βράχια σαν κισσός, το βιοµετρικό τζάκετ που αντέχει όλα τα ξεσπάσµατα της φύσης και τα προµηθεϊκά µάτια βαµµένα µε το µπλε και λευκό κατακτηµένων κορυφών.
Γιατί Ελλάδα; «Υπάρχει έρωτας κάπου στην ιστορία… το ερώτηµα είναι γιατί έµεινα, ενώ ήταν τόσο εύκολο να ξαναφύγω. Όταν ήρθα στην Αθήνα, ήµουν wow, ένιωσα ότι είναι η πόλη µου, ενώ το Παρίσι δεν είναι». Γιατί βιβλιοπωλείο; Για τον Μπεν η δηµιουργία ενός βιβλιοπωλείου είναι πράξη πολιτική: «Η λογοτεχνία είναι το πιο φανταστικό εργαλείο για να φτιάξουµε κάτι, να διατηρήσουµε τις υποκειµενικότητες ενάντια σ’ ένα µοντερνισµό που θέλει να σβήσει το αλάτι της ζωής. Τα βιβλιοπωλεία είναι εργαλεία µυθοπλασίας. Κάποιοι λένε πως δεν είµαστε αρκετά πολιτικοί. Αν αυτό δεν είναι πολιτικό (δείχνει τα ράφια µε τα βιβλία), τότε τι είναι – εγώ δεν είµαι ο τύπος που βάζει Το Κεφάλαιο στη βιτρίνα». Πρωτίστως όµως το βιβλιοπωλείο είναι πράξη υπαρξιακή: «Στη ζωή δεν ξέρουµε τί-πο-τα. Τα βιβλία είναι ένας τρόπος να ταξιδέψουµε στα σκοτεινά, είναι για το κάτι παραπάνω. Οικογένεια… δουλειά… όλ’ αυτά καλά, αλλά γυρνάς σπίτι και θέλεις κάτι παραπάνω από τη ζωή» (κάνει snap τα δάχτυλά του σαν να ψάχνει τη λέξη, αλλά φυσικά δεν υπάρχει λέξη γι’ αυτό το «κάτι»). Γιατί Μετεωρίτης; «Αρχικά, ήθελα ένα όνοµα για Έλληνες και ξένους (meteor, meteorite). Δεύτερον, το ήθελα λίγο προκλητικό, όχι π.χ. Ο Φάρος! Επίσης, ξέρεις, ο µετεωρίτης έχει την αίσθηση του µυστηρίου, της άγνωστης προέλευσης που ξαφνικά µας χτυπά κατακέφαλα, όπως µας κάνει το βιβλίο. Από πού έρχονται τα βιβλία; Τι είναι; Λευκό χαρτί µε µελάνι... το διαβάζω και µπαµ, µε χτυπάει. Τι είναι λοιπόν αυτό; Είναι η πιο σπουδαία ανθρώπινη εφεύρεση! Α, ήθελα και να αρέσει στα παιδιά!»
Βιβλία Αφού προσπεράσω έναν ταυροµάχο κρεµασµένο στον τοίχο αριστερά µου, νιώθω να µε καλεί το βάθος του χώρου. Συναντώ εκεί ένα ράφι αφιερωµένο στον Ρίτσο. Μήπως ήρθε η ώρα να διαβάσω ποίηση; Μαθαίνω πως τα βιβλία προέρχονται από την προσωπική συλλογή µιας επιµελήτριας εκδόσεων που συνεργαζόταν στενά µε τον ποιητή. Ζήτησα από τον Μπεν να µου προτείνει βιβλίο του Ρίτσου. «Ααα, πρέπει να το νιώσεις και να διαλέξεις εσύ», µου λέει αραδιάζοντας µπροστά µου έναν µπουφέ ποιηµάτων («Φαίδρα», «Η γέφυρα», «Χειµωνιάτικη λιακάδα»). Εκτός από ποίηση, ο Μετεωρίτης έχει καινούργια και παλαιά βιβλία σε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά και κουρδικά! Το πορτραίτο του ταυροµάχου δεν ήταν τυχαίο, καθώς ο Μετεωρίτης είναι και γκαλερί. Στον άλλο τοίχο κρέµονται κάδρα µε αποξηραµένα λουλούδια που µάζεψε ο Μπεν από ταξίδι του στις σεισµόπληκτες περιοχές του Κουρδιστάν (τα έσοδα των έργων θα διατεθούν υπέρ των πληγέντων).
Τοποθεσία Τον ρωτάω ποιο είναι το αγαπηµένο του µέρος για διάβασµα εδώ κοντά. «Είσαι τρελός που θα σου πω; Αν σου πω θα έρθουν όλοι και γω θέλω η µπίρα µου να έρχεται γρήγορα!» Ας είναι. Το δικό µου αγαπηµένο µέρος είναι φύση και παγκάκι. Στα 15΄ µε τα πόδια είναι το Πεδίον του Άρεως. Εκεί προτείνω να περάσεις από το Μνηµείο του Ιερού Λόχου. Όχι τόσο για το µνηµείο όσο για τις τροµερές µάχες που ξετυλίγονται γύρω: κάθε παγκάκι και ένα σκακιστικό ντέρµπι. Για πιο ησυχία και τροπική ατµόσφαιρα, κάθισε κατά µήκος της υδάτινης διαδροµής. Τέλος, ολοκλήρωσε τη βόλτα σου στην περιοχή µε µία στάση στο µπαρ Έπρεπε. Εκεί προτίµησε τις ξύλινες πεζούλες και µην ξεχάσεις να παραγγείλεις τους αγαπηµένους µου ψητούς γίγαντες.
8°
