Ένα σημείωμα για την «Κρεμμυδαποθήκη» της Κατερίνας Λιάτζουρα
Η νέα της ποιητική συλλογή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν
Παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής της Κατερίνας Λιάτζουρα, «Κρεμμυδαποθήκη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Του Απόστολου Θηβαίου
Κάθε εποχή διαθέτει μια ορμή γενετήσια. Φτιάχνει τα σύμβολά της από τα διαθέσιμα υλικά, τα αποθεώνει και έπειτα στους σπαραγμούς δίνεται. Κάθε εποχή διαθέτει χνάρια μιας σημειολογίας που έχει εκλείψει. Μια ΕΒΓΑ, το αναμμένο νέον μες στην ατέρμονη νύχτα, σινιάλα καπνού και αμερικάνικα ονόματα. Κάθε εποχή διαθέτει τις αναμνήσεις και την έντασή της. Με αυτά ξεσταχιάζει ώσπου να συντριβεί από καινούρια τραγούδια, ώσπου να βγει κάποιος και με μια πρόζα σαν του Θωμά Γκόρπα να ανάψει όλα τα υπόγεια φώτα μιας ντάπιας. Κάθε εποχή διαθέτει την πόζα της. Όμως στον καθρέφτη πληγώνεται πολύ και βρίσκει παρηγοριά μονάχα σε στιχάκια και πρόζες και άλλες βρώμικες συναλλαγές. Εκεί στο πουθενά ενός γεροντικού καλοκαιριού συνθλίβεται από τα χρόνια. Και απομένει στους ποιητές που ως γνωστόν, με θάρρος παραβιάζουν παλιές αποθήκες και σβησμένες φωτιές. Τίποτε δεν ανακαλύπτουν, τίποτε καινούριο, μονάχα την όψη του παλιού που τρεμοπαίζει μες στα μάτια τους. Θα πεις, προφητείες της σοφίτας, τι τα θες, δεν είναι καιρός για βιβλία ποιητικά και άλλα τέτοια. Ωστόσο κάποιος είπε, λυπηθείτε εμάς που εξερευνούμε τα σύνορα του φανταστικού και κάπως έτσι δικαιώθηκαν γενιές ολάκερες των ποιητών. Στο όνομα ενός ποιήματος, μιας αποθήκης με άγρια, αρπαχτικά υλικά που δημιουργοί, όπως η Κατερίνα Λιάτζουρα δεν διστάζουν να παραβιάσουν. Τα ιερατικά κεφάλια που άλλοτε σήμαιναν τόσα απόψε κοιμούνται, κολλαρισμένα μανεκέν του καιρού τους, αχνές σημασίες πια. Στους πέτρινους δρόμους, ξέρουν οι δημιουργοί πως τους προσμένουν σεισμοί, ωστόσο βαδίζουν όπως τα ηφαίστεια. Και ας φοβούνται.
Διότι δεν είναι μονάχα το θάρρος και το θαυμαστό που κοιμάται κάτω από στρώματα ζωής. Πρόκειται για τον φόβο εμπρός στο πτώμα της συντροφικότητας, το φάσμα της μοναξιάς, το ιδιώνυμο που χαρακτηρίζει την θεματολογία της Κρεμμυδαποθήκης των εκδόσεων Βακχικόν. Πρόκειται για την εξωτική πλατεία Φριζή, θέατρο ενός χώρου ιδιωτικού, ενός αποσπάσματος που φιλοδοξεί στο ολόκληρο και το συλλογικό. Για την πλατεία Φριζή που αναμετράται μες τους εραστές της. Γενναίους εφήβους με ολόλευκα μαλλιά που κυμαίνονται από το χθες ως την βαθιά νοσταλγία. Εραστές ξοδεμένους, άνδρες ζωγραφισμένους με όλα τα υλικά τους, με τις αδυναμίες και τις εκδοχές τους. Η Κατερίνα, μισή ποιήτρια, μισή εμπειρία μες στο θρυλικό ανεμολόγιο μιας μικρής ηπείρου σημαδεύει με επαναλαμβανόμενες ζωγραφιές τα χρόνια και τα σώματα. Φορά το παλιό της δέρμα, πίνει σκουριά από το ποτό του Γιάννη Βαρβέρη, συλλέγει τις εικόνες της όπως ένας συγγραφέας διαλέγει τους διαλόγους του. Εικονογραφίες και πνεύματα που η Κατερίνα τους δίνει το δικαίωμα να υπάρχουν. Η συγκυρία της ζωής, έπειτα από χρόνια, δοσμένη με τους θεατρικούς μονολόγους της που διεκδικούν το οργανικό για να ολοκληρωθούν. Το αστείο που έσπασε , η αρχαία αθωότητα, τα χρόνια που απουσιάζουν, τα τραγούδια που προσπαθούν. Με όλα τα κλειδιά του ρυθμίζεται αυτός ο κόσμος μες στην μικρή ελεγεία της Κατερίνας Λιάτζουρα που επανέρχεται εκδοτικά, με ένα πλούσιο βιογραφικό, μέσω των εκδόσεων Βακχικόν.
Κάποιος είπε, σκηνογραφία είναι κάτι που δεν είδε ποτέ ο ηθοποιός, που δεν οραματίστηκε ποτέ ο σκηνοθέτης. Και με αυτόν τον ορισμό που απόψε ταιριάζει στα ποιήματα της Κατερίνας Λιάτζουρα ετούτο το σημείωμα χαιρετίζει την καινούρια έκδοση του ανοιξιάτικου, γεμάτο νέους τίτλους, Βακχικόν. Στην πλατεία Φριζή υπάρχει κάτι που λείπει σήμερα από τον αναγνώστη της ποίησης.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μια Θεσσαλονικιά ποιήτρια του Μεσοπολέμου έρχεται πάλι στο προσκήνιο
Συνέντευξη με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη με αφορμή την αυτοβιογραφία του «Στον ίδιο δρόμο»
Η σημασία αυτού του συστήματος ανισότητας, η καταχρηστική χρήση του όρου και το ζοφερό μας μέλλον
Ξεφυλλίζουμε νέα βιβλία και προτείνουμε ιδέες και τίτλους για τις γιορτές των Χριστουγέννων
Οι δυσκολίες μιας οικογένειας μεταναστών στην Αμερική, ένας ύμνος στην αγάπη
Τα λόγια τα λέμε, αλλά πόσες φορές τα εννοούμε; Πολλές φορές άλλα σκεφτόμαστε, άλλα θέλουμε, άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε
Ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας παιδικών βιβλίων Μάριος Μάζαρης εξηγεί γιατί είναι σημαντικό να διαβάζουμε βιβλία στα παιδιά μας
Στο «Θέλω» της Τζίλιαν Άντερσον θα βρείτε μερικές από τις απαντήσεις
Η συγγραφή στο εξωτερικό είναι επάγγελμα και όχι πάρεργο
Ο συγγραφέας μάς εξηγεί όσα χρειάζεται να ξέρουμε για το νέο βιβλίο του «Πάντα η Αλεξάνδρεια», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο
«Οι βιβλιοπώλες σώζουν ζωές. Τελεία και παύλα», δήλωσε μέσω του εκδότη του
Το τελευταίο της βιβλίο, που το υλικό του το δούλευε καθ’ ομολογίαν της για δέκα χρόνια, επιχειρεί ένα είδος λογοτεχνικής ταχυδακτυλουργίας
Κάτι μικρό, αλλά πανέμορφο, πριν τη νέα του ταινία Bugonia
Το Men in Love ξαναπιάνει την ιστορία της διαβόητης παρέας αμέσως μετά το τέλος του καλτ βιβλίου του 1993
O 76χρονος Αμερικανός συγγραφέας έχει αφήσει τη σειρά βιβλίων ημιτελή από το 2011
Μια συζήτηση για το βιβλίο του «Μύθοι, παρεξηγήσεις και άβολες αλήθειες της Ελληνικής Ιστορίας» (εκδόσεις Κέδρος)
Αποσπάσματα από το βιβλίο Έρωτας και Ασθένεια του David Morris
Σε μια περίοδο όπου η Γερμανία και η ΕΕ χρειάζονταν διαχειριστές, όχι ηγέτες, η κ. Μέρκελ ήταν ό,τι έπρεπε
Η ελληνική κρίση καταλαμβάνει 37 μόνο σελίδες από τις 730 των απομνημονευμάτων της
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.