Το ονοματεπώνυμο του συγγραφέα σχηματίζεται από το επώνυμο δύο ανθρώπων. Του Σεμπάστιαν Φίτσεκ με βιογραφικό πλούσιο σε μπεστελερίστικα ψυχολογικά θρίλερ και του Μίχαελ Τσόκος, του πιο γνωστού ιατροδικαστή της Γερμανίας με δική του ιατροδικαστική εκπομπή στο National Geographic.
Το εύρημα σαν εύγευστο δόλωμα πιάνει στo αγκίστρι της αγωνίας τον αναγνώστη. Στη διάρκεια μιας νεκροψίας ο ιατροδικαστής Χέρτσφελντ ανακαλύπτει στο πτώμα μια κάψουλα με τον αριθμό τηλεφώνου της κόρης του. Στην άλλη άκρη του τηλεφώνου η αγχωμένη φωνή της τον πληροφορεί πως έχει πέσει θύμα απαγωγής. Ο Χέρτσφελντ θα υποχρεωθεί να παίξει ένα «παιχνίδι θησαυρού» με τρόπαιο την απελευθέρωσή της. Το δεύτερο στοιχείο βρίσκεται πάλι σ’ ένα πτώμα – θα το ανακαλύψει μια σχεδιάστρια κόμικ, η Λίντα, που κρύβεται από τον παράφρονα πρώην εραστή της. Λεπτομέρεια που προσθέτει στο σασπένς: Αυτό βρίσκεται στο νησί Χέλγκολαντ, απομονωμένο από την υπόλοιπη χώρα λόγω τυφώνα. Η τελευταία θα «υποχρεωθεί» ακολουθώντας τηλεφωνικές οδηγίες να προβεί σε νεκροψία...
Αν και πολλές φορές έχεις την εντύπωση πως οι συγγραφείς παίζουν με το αναληθοφανές καταλήγεις να παρασύρεσαι από τη θριλερική ατμόσφαιρα και τρως τα νύχια σου ενώ η λογική σου φωνάζει στην… ηρωίδα «τι θέλεις και μπαίνεις στο σκοτεινό υπόγειο;» Το θέμα είναι πως το βιβλίο εγείρει και θέματα αυτοδικίας κάνοντας κριτική στο γερμανικό σύστημα δικαιοσύνης, που επιτρέπει σε μια δικαστίνα να απελευθερώνει ένα δολοφόνο-βιαστή για υποκειμενικούς λόγους, ενώ θέτει σε αμφισβήτηση του πόσο η επαγγελματική ηθική πρέπει να υπερκεράσει την προσωπική θέση δικαίου. (μτφ. Χρύσας Μπανιά)
18°
