Ο αστυνόμος Βελλής δεν το βάζει κάτω. Παρά το ανεξιχνίαστο έγκλημα, που κάθε άλλο παρά αυτοκτονία δείχνει, όπως κατάφεραν να το μεθοδεύσουν οι δράστες, εκείνος δεν στέλνει την υπόθεση στο αρχείο. Και χρόνια μετά θα καταφέρει να την εξιχνιάσει. Ένας δολοφονημένος συλλέκτης, μια συλλογή γραμματοσήμων μεγάλης αξίας, φόνος με το καλημέρα της έναρξης του βιβλίου, από ντουέτο εγκληματιών, κι ορίστε ένα μυθιστόρημα που το who done it απασχολεί μόνο τον αστυνόμο.
Γιατί, μάλλον, ο συγγραφέας Παναγιώτης Πετράκης χρησιμοποιεί το αθώο αίμα σαν μια αφορμή για να παραδώσει ένα αστυνομικό ως προς τη δομή μυθιστόρημα, που άνετα όμως θα μπορούσε η βιβλιοκριτική να το θεωρήσει και ως ένα ισχυρό δοκίμιο για την κρίση που μαστίζει την Ελλάδα. Κι όχι μόνο την οικονομική της τελευταίας δεκαετίας, αλλά τη συνολική: εκείνη δηλαδή την «αόρατη» στα χρόνια της ευδαιμονίας απορρύθμιση της κοινωνίας, που έκανε πως δεν έβλεπε. Ή την έβλεπε να έρχεται, μα ήταν πολύ απασχολημένη για να γλεντάει.
Όλα δεν συνηγορούσαν στο γλέντι; Στην κατανάλωση, στον υπέρμετρο δανεισμό, στη συλλογική εθνική ηδονοθηρία; Ο Διονύσης, η Φαίη, η Μυρτώ, ο Αριστείδης, η Μελίνα, ο Φώτης είναι μερικοί από τους ήρωες του Πετράκη, που σε θέσεις κλειδιά, ο καθένας από την πλευρά του, άλλος λίγο, άλλος πολύ, άλλος καθόλου ή μετρημένα, βιώνουν σαν παρέα όλη εκείνη την παροξυσμική κατάσταση του χρηματιστηρίου που «πετούσε». Του ανεξέλεγκτου δανεισμού των επιχειρήσεων, τις τράπεζες που επέτειναν το «γλέντι». Σε αυτή την Αθήνα κινείται και ζει αυτή η παρέα που την ενώνουν τα μαθητικά και τα φοιτητικά χρόνια.
Διαφημιστές, δικηγόροι, εργολάβοι πολυκατοικιών, καθηγητές στην εκπαίδευση, μάνατζερ, μαζί και τα παιδιά τους. Που μεγαλώνουν κρατώντας ατόφια τη φιλική τους σχέση. Ο δεσμός τους είναι στέρεος αναμεταξύ τους: στα εξοχικά ή σε καφέ του Κολωνακίου, σε εστιατόρια και βεγγέρες, παραμένουν ενωμένοι. Παρατηρητές ενός κόσμου, μιας πόλης και μιας χώρας που ζει στο «μάξιμουμ» πριν την πορεία για το μίνιμουμ».
Η παρέα των ηρώων του Πετράκη, καθώς η οικονομική κρίση, οι διαδηλώσεις, οι αγανακτισμένοι και οι θεωρίες συνωμοσίας αλλά και «επανάστασης» διαλύουν και αποσαρθρώνουν τον κοινωνικοπολιτικό ιστό, είναι αδύνατον να μείνει αλώβητη. Και να η ευκαιρία για τον συγγραφέα, καθηγητή Οικονομικών στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, να ξεδιπλώσει μια πολυσχιδή, αμφίσημη και πέρα για πέρα ρεαλιστική ιστορία περί του τι μας συνέβη. Γιατί η παρέα των ηρώων του, που άθελά της, χωρίς να ξέρει, πλην ενός τους, πως σχετίζεται με τη δολοφονία του συλλέκτη γραμματοσήμων, είναι μια σμίκρυνση της ελληνικής κοινωνίας.
Παρακολουθώντας την πορεία και την αντίδραση του κάθε μέλους της, ο Πετράκης παραδίδει μια μυθιστορία όπου η ευτυχία, η συντροφικότητα, η ευτυχία ξαφνικά χάνονται. Τη θέση τους παίρνει η απώλεια, η δυστυχία, το τυχαίο και το έγκλημα. Απολαυστικοί διάλογοι και στοχασμοί, χωρίς καμιά ηθικοπλαστική ή διδακτική του δακτύλου που σηκωμένα υποδεικνύει ή λαϊκίζει, κάθε άλλο. Ο Πετράκης κατέχει και την ανάλυση μα και το εξαιρετικό της συμπύκνωσης των ιδεών. Που από το αρχαίο δράμα έως την πτώση των Δίδυμων Πύργων, τη χρεοκοπία της Αργεντινής και τους νεκρούς της Μαρφίν ή τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, μπορεί άνετα να συμπλέκει το εθνικό με το παγκόσμιο. Την αρχαιοελληνική έννοια της ύβρεως με την α λα γκρεκ οικονομία «ο γιος του πάντα όλα». Σχέσεις που κουρελιάζουν, δουλειές που βουλιάζουν, άνθρωποι που άλλοι πήραν τα μέτρα τους και άλλοι όχι, έτσι όπως παλεύουν να επιβιώσουν πλέον σε μια χώρα καρυδότσουφλο.
Μια μεταφυσική και υπαρξιακή περιπέτεια για την περίφημη «μεσαία» τάξη, που καταγράφει δεκαέξι χρόνια, μέσω δύο παράλληλων κόσμων: ο ένας είναι του αστυνόμου Βελλή που προσπαθεί να εξιχνιάσει το έγκλημα. Κι ο άλλος αυτής της περίφημης παρέας που επικοινωνώντας υποδόρια και με τα δύο εγκλήματα, το εθνικό συλλογικό και το αστυνομικό της πλοκής, ψάχνει να βρει την ανακούφιση, τη λύτρωση και την επιβίωση στην Ελλάδα των νέων παραμέτρων. Καλογραμμένο και συναρπαστικό, είναι το πρώτο μυθιστόρημα του καθηγητή Παναγιώτη Πετράκη.
18°
