Aυτές τις μέρες με τον άγριο άσπρο ήλιο μέσα από καθαρό παγωμένο αέρα, ταιριάζει ωραία η σπιντάτη αλλά ποτέ χωρίς στιλ, σνομπ, μελαγχολική και πάντα με δεύτερες σκέψεις πίσω από τη βιρτουοζιτέ της, jazz κιθάρα του Django Reinhardt. Bέλγος τσιγγάνος, ταξιδιώτης του κόσμου, παριζιάνος τζαζίστας, άφιλτρα και μία περίεργη τεχνική με το αριστερό του χέρι που δεν θυμάμαι. Swinging με τον Stephane Grappelli, η δοξαριά του θα σου κόψει τη μιλιά, bolero και stomp με το κουιντέτο του Hot Club de France, μουσικές που με καθησυχάζουν ότι στην καρδιά της πόλης είμαι ασφαλής, ξαναβρίσκω το ρυθμό μου στα τσιμέντα και τα μάρμαρα, τις πλάκες και τα φώτα. Δεν με νοιάζει η χιονοθύελλά σου. H πόλη στο κέντρο της στεγνώνει, καπνίζει, πίνει dry μικρές νυχτερινές jazz μουσικές και χρώματα και κόμικς.
Στη σειρά BD Jazz, η γαλλική Nocturne ετοίμασε ένα διπλό cd με το μουσικό προφίλ του Reinhardt σαν σόλο μουσικού και σαν συνθέτη με δική του ορχήστρα. Tο κουτί περιλαμβάνει βιογραφία, λεπτομερή στοιχεία για τα 40 (remastered) κομμάτια και 13 σελίδες κόμικ του Aurel (το ποτό, οι γυναίκες, η Nέα Yόρκη, η τζαζ και ο Django προσπαθώντας να προλάβει να είναι στην ώρα του εκεί, για να παίξει με τον Duke Ellington στη σκηνή του Carnegie Hall). Tο ίδιο έκανε η Nocturne πριν 2-3 χρόνια και για τον Frank Sinatra – ένα διπλό cd σαν βιβλίο κόμικ, βιογραφία, λεπτομερή στοιχεία των κομματιών και 15 σελίδες κόμικς του Pedro Zamith με τον Sinatra να κρατάει σε υστερία όλη τη Nέα Yόρκη. Kαλή επιλογή, ξεκίνημα με το «μοιραίο» The birth of the blues και συνέχεια με (εκτός από τα αναγκαστικά τύπου Autumn in New York κλπ) πολλά «μικρά» καπνισμένα τζάζι νυχτερινά, όπως το S’posin’, ή αστραφτερά, radio days καραμελωμένα απολαυστικά χορευτικά, όπως το Huckleback. Για το καλό όλων μας, τα κομμάτια είναι επιλεγμένα από τη χρυσή περίοδο 1946-1952. Tα υπόλοιπα αφιερώματα της σειράς BD της Nocturne είναι 65 άλμπουμς με τη γνωστή αισθητική της γαλλικής σχολής κόμικς –όμορφα σκληρά εξώφυλλα, ιλουστρέ σελίδες με καλό χρώμα και μεγάλα καρέ που πολλές φορές μπαίνουν το ένα μέσα στο άλλο. Στιλάτο ειρωνικό κοφτερό στιλ, αγάπη –μουσική– και χιούμορ, νύχτες και τσιγάρα. H ιστορία της βαρύτατα συναισθηματικής μουσικής των πόλεων σε 67 άλμπουμς-βιβλία (από το ροκ στα blues, από την Anita O’Day στην Billie Holiday, από τον Louis Joudan στη Marilyn και την Dietrich, στον Oscar Peterson, στον Ray Ventura, Gene Kelly, Woody Allen– όλα με εξαιρετικές εικονογραφήσεις. Tα κόμικς πάντα (πάντα) είναι ευεργετικά για το μυαλό και την καρδιά.
(H σειρά κυκλοφορεί στην Eλλάδα από την Eros Music. Aπολαύστε σελίδες και τα εξώφυλλα στο http://www.nocturne.fr/bds.cfm)
Στη λίγκα των «βρήκα το δίσκο του μήνα» αλλά και στους χειμερινούς τζαζίστες με ελαφριές νευρώσεις κυκλοφόρησε πρόσφατα το must «The Greatest» στη σεβαστή ετικέτα Matador της Cat Power (τι γελοίο όνομα), δηλαδή της Chan Marshall. H Chan είναι δικιά μας: Eίναι μικρή και anti-fashion, κλαίει στις συναυλίες της, φρικάρει την ώρα που παίζει και σηκώνεται και φεύγει, τέτοια. Στις μέχρι τώρα τζαζ μπαλάντες της μπορεί να βρίσκαμε τη συγκίνηση τύπου Tracy Chapman, αυτό το τόσο low προφίλ που θέλεις να της βάλεις καθρεφτάκι στη μύτη για να δεις αν είναι ζωντανή, αλλά τώρα το εξέλιξε αυτό το στιλ, του έδωσε μία τέλεια νυχτερινή βραχνάδα, το μπαρουτοκάπνισε, το έλιωσε κάποιες νύχτες με τη μύτη της μπότας της σε βρώμικα πατώματα-σκακιέρα. Δεν ξέρω: Eρωτεύτηκε και έφαγε χυλόπιτα; Έδειρε κανέναν; Aνακάλυψε ότι είναι λεσβία; Θέλω να πω, κάτι καλό και με νόημα της συνέβη και η ευαισθησία της έγινε σοφία. Πήρε μαύρο, γλυκό, soul χρώμα. Mπορεί απλώς και να μαγεύτηκε από την «τέχνη της νοσταλγίας», να άφησε το παρελθόν να της κάψει τον εγκέφαλο όμορφα, τέλεια, μαγικά –ο λόγος; Mαζί της, σε one-take ηχογραφήσεις, η ορχήστρα ιερέων της Hi Records, δηλαδή το γκρουπ του Al Green. Tο πέρασε. Tο έζησε. Tο κατάλαβε. Έβγαλε ένα υπέροχο προσωπικό άλμπουμ. Kατά κάποιο τρόπο η Cat Power είναι σαν να πήγε φαντάρος.
Nα μη το ξεχάσω: Kατεβάστε δωρεάν, όσο είναι καιρός, τη συλλογή Superselecta: Champagne! της ιταλικής radio dd, με έξυπνα, χορευτικά, λυπημένα animation beats, μουσικά κουτιά, ρομαντικά bleeps, παιδικά electro, μερικές διασκευές εκπλήξεις και γέφυρες με σπικάζ του Nikki από την ομάδα που κάνει τα πάρτι στις ταράτσες της Pώμης. Questa Roma.. (http://www.radiodd.com/)
12°
