Τι μπορεί να κρύβεται σε ένα 3πλό άλμπουμ διάρκειας 170’ λεπτών στο οποίο συμμετέχουν μία 10μελής μπάντα, μία ορχήστρα 32 οργάνων και μία χορωδία 20 ατόμων;
«Αριστούργημα!» Πόσο καιρό έχω να την ξεστομίσω αυτή τη λέξη για ένα δίσκο και πόσο μου είχε λείψει. Η αλήθεια είναι πως η προοπτική να ακούσω ένα 3πλό cd στο οποίο συμμετέχει μία 10μελής μπάντα κι επί πλέον μία ορχήστρα 32 μουσικών και 20 χορωδοί δεν μου φαινόταν και πολύ ενθαρρυντική. Κάπως υπερφίαλο έδειχνε το εγχείρημα για πρώτο άλμπουμ ενός 33χρονου σαξοφωνίστα (αλλά και πιανίστα) από το L.A. Το ότι, όμως, ο δίσκος κυκλοφορεί στην Brainfeeder υπό τις ευλογίες του σπουδαίου Flying Lotus –τον οποίο έχω σε μεγάλη εκτίμηση– μου προκαλούσε το ενδιαφέρον. Όταν μάλιστα διάβασα και την δήλωση του: «Το άτομο παίζει τα πιο τρελά πράγματα. Εννοώ τα πάντα: το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον. Είναι δύσκολο να βρεις ιδιαίτερες φωνές στη μουσική και ιδιαίτερα στη τζαζ όπου όλοι, λιγότερο ή περισσότερο προσπαθούν να κάνουν τα ίδια. Δεν θέλω να ακούω "τα αγαπημένα μου πράγματα" πια. Αυτό που ακούω εδώ είναι ένας ηγέτης μεταξύ σπουδαίων μουσικών» – η περιέργεια και η προσμονή μεγάλωσε. Έπρεπε τώρα να βρω τρεις συνεχόμενες ώρες ελεύθερες για να ακούσω το άλμπουμ μονοκοπανιά γιατί πίσω του κρύβεται ένα αφηγηματικό κόνσεπτ. Το άλμπουμ «The Epic» χωρίζεται σε τρία μέρη: «Vol.1: The Plan», «Vol.2: The Glorious Tale» και «Vol.3: The Historic Repetition» και θέλει να αφηγηθεί την ιστορία ενός σοφού γέροντα που φυλάει τις πύλες της πόλης περιμένοντας να αντικατασταθεί από τη νεότερη γενιά.
Πέρασα όλο το Σαββατοκύριακο παρέα με τον Kamasi Washington και τη μεγάλη παρέα του. Ακόμη και τον Thurston Moore «απάτησα» για χάρη του. Ενώ ετοιμαζόμουν για την συναυλία του, ξανάβαλα το «The Epic» από την αρχή και κόλλησα. Πόσοι δίσκοι μπορούν να σε αποτρέψουν από το να πας σε μία συναυλία που σε ενδιαφέρει; Μετά από πέντε απολαυστικές ακροάσεις –χωρίς ούτε μία στιγμή να βαρεθώ, να δυσανασχετήσω ή να κουραστώ– μπορώ να πω ότι ο Kamasi Washington και η σπουδαία μουσική κολεκτίβα που συνεργάζεται μαζί του (όλοι από την ίδια γειτονιά και όλοι συμμετέχουν στα πρότζεκτ των υπολοίπων) έκαναν ένα πραγματικό έπος της τζαζ. Δεν θα ακούσεις εδώ τίποτα ανατρεπτικό, πειραματικό ή ανορθόδοξο αλλά μία γάργαρη πηγή της jazz που αναβλύζει ιαματικούς ήχους καθώς την διατρέχει σε όλο της το είναι, από το αμερικάνικο μιούζικαλ ως το bebop και τον αυτοσχεδιασμό. Είμαι βέβαιος πως ευχαριστημένοι κοιτάνε από τον ουρανό αυτή τη δημιουργική παρέα ο John Coltrane, o Duke Ellington, o Thelonious Monk, ο Sun Ra και ο Bird. Τρομερά παιξίματα: πιάνο, μπάσο, τύμπανα να οργιάζουν –δεν μιλάω για το σαξόφωνο– πινελιές από Hammond, η χορωδία και η ορχήστρα εγχόρδων δίνει διαστάσεις progressive, ένας ασταμάτητος κολασμένος ρυθμός διαρκείας, ωραία μουσικά θέματα που σου φτιάχνουν τη διάθεση. Παρελθόν, παρόν και μέλλον ένα υπέροχο κουβάρι. Μελωδίες που σου μένουν στο μυαλό και αναπτύσσονται υπέροχα ως την κορύφωση, ένα πολύχρωμο καλειδοσκόπιο του κόσμου της jazz.
