Νικ Κέιβ: Η τρυφερή απάντηση που έδωσε σε θαυμάστριά του για το πώς προετοιμάζεται πριν βγει στη σκηνή
Η Μέλοντι από τη Ζυρίχη ρωτάει κάτι πολύ απλό: πώς ο Νικ Κέιβ προετοιμάζεται πριν βγει στη σκηνή. Κι εκείνος της απαντά ως εξής:
«Αγαπητή Μέλοντι,
Ο Φιλ Κάλβερτ, ο αρχικός ντράμερ των The Birthday Party, μου τηλεφώνησε την περασμένη εβδομάδα για να μου πει ότι ένας παλιός μας φίλος από το σχολείο είχε πεθάνει. Το όνομά του ήταν Ντέιβιντ Γκριν, αλλά εμείς τον ξέραμε ως “Νταντ”. Ο Νταντ ήταν ένας πολύ γλυκός, ευγενικός τύπος με πολύ ιδιαίτερο χιούμορ. Αν και ήμασταν πολύ κοντά εκείνη την εποχή, έχασα την επαφή μαζί του όταν έφυγα από την Αυστραλία και δεν τον είχα σκεφτεί για πολύ καιρό. Όπως μου είπε ο Φιλ, πέθανε μόνος στο διαμέρισμά του στη Μελβούρνη. Ένιωσα πιο συγκινημένος απ’ ότι περίμενα, μην μπορώνtας να συνδυάσω τον φωτεινό, ανοιχτόκαρδο άνθρωπο που ήξερα με τον μοναχικό θάνατό του.
Όμως, για να απαντήσω στην ερώτησή σου, φτάνω στον χώρο περίπου τριάντα λεπτά πριν από την έναρξη της παράστασης. Συνήθως έχω ένα δικό μου δωμάτιο όπου φοράω τα ρούχα που έχω διαλέξει για τη σκηνή, βάζω λίγο μακιγιάζ και κάνω μερικές φωνητικές ασκήσεις. Στη συνέχεια, κάθομαι σε σιωπή, με τα μάτια κλειστά, για περίπου δεκαπέντε λεπτά. Στο διάστημα αυτό, σκέφτομαι τους αγαπημένους μου που έχουν πεθάνει, εστιάζοντας σε κάθε άτομο χωριστά, και ζητώ σιωπηλά την παρουσία τους. Για κάποιον στη δική μου ηλικία, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σκέφτομαι τις ιδιότητες που είχε ο καθένας από αυτούς τους ανθρώπους και καλώ ακριβώς αυτές: Καλώ τον Άρθουρ για τη χαρά του, τον Τζέθρο για το αναρχικό του πνεύμα, τη μητέρα μου για το θάρρος της και τον πατέρα μου για τον δυναμισμό του. Καλώ επίσης τον παλιό μου φίλο Μικ Γκέιερ για την εργατικότητά του, τον Τρέισι Πιου, τον Σέιν (Μαγκόουαν) και τον Κόνγουεϊ (Σάβατζ) για την ανατρεπτικότητά τους, την αταξία και το πονηρό χιούμορ τους. Καλώ την Ανίτα (Λέιν) για τη δημιουργικότητά της και τον Ρόουλαντ (Χάουαρντ) για την εξαιρετική εφευρετικότητά του και ούτω καθεξής. Απευθύνομαι σε αυτά τα άτομα, και σε πολλά άλλα, όπως ένας ευσεβής άνθρωπος θα ζητούσε βοήθεια από κάποιους Αγίους. Θυμάμαι όλους αυτούς τους ανθρώπους και νιώθω μια βαθιά πνευματική ενδυνάμωση, έτσι ώστε όταν ανεβαίνω στη σκηνή, με παρασύρει αυτή η υπερφυσική μας σχέση και οι ειδικές δυνάμεις τους. Η επικοινωνία με τους νεκρούς είναι κατά κάποιον τρόπο μια άσκηση που ξεκαθαρίζει τα πράγματα όσο τίποτα άλλο. Μας θυμίζει γρήγορα τι είναι σημαντικό και τι όχι. Και αυτό που έχει σημασία για μένα εκείνη τη στιγμή, καθώς ανεβαίνω στη σκηνή, είναι να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό και να μην σπαταλήσω την ευκαιρία που μου έχει δοθεί. Εμείς οι μουσικοί ασχολούμαστε με την υπερβατικότητα, τελικά.
Έτσι προετοιμάζομαι Μέλοντι για μια συναυλία, και αυτό θα κάνω πριν βγω στη σκηνή με τον Κόλιν Γκρινγουντ αύριο το βράδυ. Και μάλιστα αύριο το βράδυ θα καλωσορίσω ένα ακόμη πρόσωπο σε αυτή την απόκοσμη συνάθροιση, τον Νταντ Γκριν. Θα αναθέσω στον Νταντ να επαγρυπνεί και να με προσέχει, ως ένα είδος υπενθύμισης να παραμένω σε εγρήγορση για το πέρασμα του χρόνου και να επικοινωνώ -με ένα email, ένα μήνυμα, ένα τηλεφώνημα, ένα γράμμα– με όσους έχουν ξεφύγει από το μυαλό μου, τους αγαπημένους αλλά ξεχασμένους, τους ξεχασμένους ζωντανούς, όσο είναι ακόμα μαζί μας.
Αυτή η τρυφερότητα του Νικ Κέιβ, φέρνει στο μυαλό μου τα λόγια που είπε ο Τζόνι Κας στην τελευταία του συναυλία, λίγες εβδομάδες μετά τον θάνατο της αγαπημένης του, Τζουν Κάρτερ, και ελάχιστες πριν από τον δικό του: «Συνδεόμαστε οι δυό μας κάπου ανάμεσα στο εδώ και τον Παράδεισο. Ήρθε απόψε να μ’ επισκεφθεί για λίγο για να μου δώσει κουράγιο κι έμπνευση, όπως έκανε πάντα».
Και ναι, όπως υπήρχε μια γραμμή που συνέδεε τον Τζόνι Κας με την Τζουν Κάρτερ, ή τον Νικ Κέιβ με τους νεκρούς Αγίους του, υπήρχε πάντα κι ένα αόρατο νήμα που συνέδεε τον Κέιβ με τον Κας: ακριβώς στο σημείο που και οι δυο τους ήταν έτοιμοι να αρχίσουν να αφηγούνται ιστορίες…
Με το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα» ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι. Πριν βρεθεί «Ανάμεσα σε φίλους» στο Παλλάς, ταξιδέψαμε μαζί του ακούγοντας και μιλώντας
14°
