Conor Mason: Τα social media είναι δηλητηριώδη

Η οπερατική φωνή του ακούγεται από το 2012 στους Nothing But Thieves τραγουδώντας rock συνθέσεις με ενέργεια – με έναν τρόπο που γίνεται στο τέλος pop. Ο Conor Mason, το αγόρι από το Έσσεξ που μεγάλωσε βλέποντας τον πατέρα του να τραγουδά στην τοπική εκκλησία και ξεκίνησε μαθήματα κλασικού πιάνο σε ηλικία οκτώ ετών, λίγο πριν τα τριάντα, είναι πια ένα παγκόσμιο αστέρι. Ανοίγοντας τις sold out περιοδείες των Muse και των Twenty One Pilots, οι Nothing But Thieves εκτοξεύτηκαν στα streams. Αποφασίζοντας να μιλήσει ανοιχτά για μία δύσκολη περίοδο της ζωής του, ο Conor Mason μέσα από το project Man-Made Sunshine παρουσιάζει μια πιο εσωστρεφή πλευρά του. Με πιο ηλεκτρονική παραγωγή, αρκετά ψυχεδελικά στοιχεία και συναισθηματικά φορτισμένες ερμηνείες κυκλοφόρησε στις 11 Νοεμβρίου το πρώτο του EP, “Man-Made Sunshine”. Και όσο εξομολογητικός ακούγεται στα καινούργια του τραγούδια, ακούγεται και στις απαντήσεις που έδωσε μιλώντας για αυτά και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκαν.

Χαιρετίσματα από την Αθήνα, συγχαρητήρια για τα καινούργια σας τραγούδια, ακούγονται συγκινητικά. Τι σας ενέπνευσε περισσότερο κατά τη διάρκεια της σύνθεσης και των ηχογραφήσεων;
Θα έλεγα ότι αυτό που με ενέπνευσε περισσότερο ήταν το γεγονός ότι δεν το έγραψα με σκοπό να το κυκλοφορήσω ή να κάνω οτιδήποτε με αυτό. Για μένα ήταν απλώς μια αληθινά ισχυρή διέξοδος και μια αρκετά καθαρτική εμπειρία από μία πραγματικά δύσκολη πλευρά της ζωής μου. Πιστεύω πως όλη η έμπνευση προήλθε από το γεγονός ότι απλώς προσπαθούσα να είμαι όσο πιο ειλικρινής γινόταν και κάπως, να βγάλω την άσχημη αλήθεια όσο μπορούσα περισσότερο. Τελικά βγήκε και το αισθάνθηκα ως πολύ ωμό, ως πολύ ειλικρινές και υποθέτω ότι το μουσικό κομμάτι ήταν, κατά μία έννοια, το πείραμα, σε ό,τι αφορούσε στους στίχους και στις λέξεις. Ήταν απλώς μια κυκλοφορία και απροσδόκητα μου βγήκε αρκετά καλά και ο κόσμος με ενθάρρυνε να κάνω κάτι με αυτό. Οπότε υποθέτω ότι αυτή ήταν η έμπνευση, απλώς να είμαι πραγματικά ειλικρινής με τον εαυτό μου, ώστε να μπορέσω να βοηθήσω τον εαυτό μου.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δημιουργική πρόκληση που αντιμετωπίσατε για αυτό το project;
Ίσως το να εμπιστευτώ τον εαυτό μου. Τώρα μπορώ να πω ότι το κάνω, αλλά στα πρώτα τραγούδια ή, τουλάχιστον, στις πρώτες ιδέες, είμαι αυτός που πρέπει να δώσω την τελική έγκριση. Κανονικά, το παρουσιάζω στο συγκρότημα και εκείνοι θα μου πουν «πολύ cool αυτό» ή «γιατί δεν το πειράζουμε λίγο;». Γίνεται αυτή η συνεργατική προσπάθεια, ώστε να μην αισθανθείς ποτέ πολύ κοντά στο έργο, ακριβώς επειδή το μοιράζεσαι και παίρνεις τη γνώμη των άλλων, κάτι που βρίσκω υπέροχο να κάνεις με την μπάντα. Έπρεπε να μάθω να ακούω το «ξέρεις κάτι, νομίζω ότι αυτό είναι αληθινά καλό». Και ο τρόπος που το έμαθα ήταν με το να μην προσπαθώ. Έβγαινα βόλτες κατά τη διάρκεια της πανδημίας και φυσικά ήθελα να ακούσω αυτά τα τραγούδια. Το σχεδίασα έτσι ώστε να μπορώ να συντονιστώ μαζί τους όταν ένιωθα ότι βρισκόμουν σε μία συγκεκριμένη κατάσταση. Και όποτε αισθανόμουν έτσι, έκανα αυτές τις βόλτες και ήθελα να τα ακούσω. Και μου έδειξε τα τραγούδια που αγαπούσα πραγματικά, με τα οποία είχα ταύτιση, με τα οποία κολλούσα. Άρχισα, λοιπόν, να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και σκέφτηκα ότι, αν αυτά βοηθούν εμένα και αν εγώ θέλω να τα ακούσω, τότε σίγουρα κάποια, κάποιος άλλος στην άλλη άκρη του πλανήτη, θα ήθελε επίσης να ταυτιστεί με αυτά.

Ποιες είναι οι σκέψεις σας όταν συνειδητοποιείτε ότι εκατομμύρια άνθρωποι ακούν τη μουσική σας καθημερινά;
Είναι περίπλοκο, γιατί μόλις κυκλοφορήσει, δεν σου ανήκουν πλέον. Ανήκουν και σε κάποιον άλλον που μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με αυτά, να βρει τα μηνύματα που θέλει από αυτά και να συντονιστεί μαζί τους με όποιον τρόπο επιθυμεί. Πιστεύω ότι αυτή υπήρξε μια διαφορετική εμπειρία γιατί ορισμένα τραγούδια στο EP είναι ιδιαίτερα προσωπικά και ευάλωτα. Αλλά ακριβώς επειδή είμαι σε τόσο καλή κατάσταση για όλα αυτά τα θέματα, δεν αισθάνομαι ενόχληση που ο κόσμος τα ακούει. Αν ένιωθα πως «με κρίνουν για το πώς ήμουν» ή το ένα ή το άλλο, τότε θα υπήρχε θέμα, αλλά επίσης αισθάνομαι καλά με την κυκλοφορία τους και με το ότι και κάποιος άλλος θα ταυτιστεί και θα βοηθηθεί από αυτά επίσης.

Από πού προέρχεται ο στίχος “My life only kills me when I let it”;
Απλώς να είσαι παρών και να γνωρίζεις πώς νιώθεις. Είμαι πολύ καλός στο να επιτρέπω στον εαυτό μου να νιώσει όσα νιώθει. Είτε αυτό είναι καταθλιπτικά, είτε λυπημένα,  χαρούμενα ή οτιδήποτε άλλο. Επιτρέπω στον εαυτό μου να τα νιώσει όλα αυτά. Είμαι παρών στη στιγμή και νομίζω ότι κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ήμουν πολύ παρών, αποδεχόμενος την πνευματική και σωματική μου κατάσταση. Πραγματικά πιστεύω ότι είναι ένα όχημα δημιουργικότητας,  και μετά, τέτοιοι στίχοι όπως αυτοί, απλώς εμφανίζονται. Νομίζω ότι με αυτό το τραγούδι συγκεκριμένα, μόλις συνέβη, μου ήρθαν αυτοί οι στίχοι. Η έμπνευση γι’ αυτό ήρθε από έναν κολλητό μου που περνούσε την ίδια φάση και έτσι γίναμε ο ένας το στήριγμα του άλλου. Και  μου έγινε πιο εύκολο να απευθύνω το μήνυμα, γιατί το έλεγα σε αυτό το άτομο. Έγινε πιο εύκολο να το γράψω και να το κατανοήσω, έλεγα «μην είσαι έτσι, μην αφήνεις τον εαυτό σου να οδηγηθεί εκεί». Μπορείς να κάνεις την επιλογή και να το κρατήσεις στη ζωή σου ή, μπορείς να επιλέξεις να μην το αφήσεις να σε σκοτώσει. Όμως αν το αφήσεις, θα συμβεί.  Εκ των υστέρων, αφού το έγραψα και το ηχογράφησα, συνειδητοποίησα ότι αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να το είχα πει στον εαυτό μου. Συμπερασματικά λοιπόν, ήταν ένα μήνυμα αντανάκλασης.

Τι σας δίνει ελπίδα;
Τι μου δίνει ελπίδα, λατρεύω αυτή την ερώτηση. Γιατί η ελπίδα είναι για μένα κάτι νέο, όπως και η ευτυχία, η χαρά και η ειρήνη, τους τελευταίους έξι μήνες της ζωής μου, που δεν είναι πολύ καιρό πριν, καθώς έγραψα αυτό το EP σχεδόν πριν από ενάμιση χρόνο. Η ελπίδα είναι μια φορτωμένη λέξη. Στην πραγματικότητα, δεν μου αρέσει πολύ η λέξη. Νομίζω ότι η λέξη αποδοχή είναι ανώτερη, οι μικρές χαρές και η εύρεση νοήματος στην καθημερινότητά σου. Εξακολουθώ να παλεύω με ένα σωρό ενοχλητικά πράγματα όπως η ψυχική και η σωματική μου υγεία, όμως, πλέον, έχω μάθει ξυπνώντας να λέω «τα πράγματα είναι πολύ χάλια, αλλά θα τα αφήσεις να σε απασχολούν ή θα πας να απολαύσεις εκείνον τον καφέ με τη σύντροφό σου; Θα χαρείς τη βόλτα σου με τη μπάντα;». Η επιλογή μου είναι να τελειώνω με όσα παλεύω και επιλέγω επίσης να απολαμβάνω πολύ, πάρα πολύ, τις στιγμές που έχω τον έλεγχο. Οπότε, σχετικά με τη λέξη ελπίδα· υπάρχει, αλλά περισσότερο υπάρχει η επιλογή να απολαύσω το παρόν. Η ελπίδα τι μου λέει, ότι στο μέλλον θα είμαι ευτυχισμένος, δηλαδή υπάρχει ελπίδα για αυτό. Ενώ τώρα, επιλέγω να απολαμβάνω τις στιγμές που μπορώ να ελέγξω και αποδέχομαι τις στιγμές που δεν μπορώ. Και αυτή είναι η καθημερινότητά μου τώρα. Δεν κερδίζεις συνεχόμενα και μερικές μέρες είναι πιο δύσκολες από άλλες, αλλά εμένα αυτή είναι η «ελπίδα» μου. Είναι επιλογή μου να είμαι χαρούμενος εκεί που μπορώ να επιλέξω να είμαι χαρούμενος.

Το “Little Bird” είναι ένα από τα πιο τρυφερά τραγούδια σας. Ποιο ήταν το έναυσμα για τη δημιουργία του;
Έχει ενδιαφέρουσα ιστορία. Μου αρέσει η σκέψη ότι αυτό το τραγούδι γράφτηκε για μένα. Ήμουν στο Λος Άντζελες με το συγκρότημα, φτιάχναμε ένα άλμπουμ. Αυτό ήταν λοιπόν  το πολύ, πολύ, πρώτο τραγούδι, η πρώτη παρουσίαση του Man-Made Sunshine. Βρισκόμασταν σε ένα Airbnb και ήμουν σε τόσο άσχημη κατάσταση με διάφορα. Όλοι ήταν έξω και έκαναν μπάρμπεκιου στην παραλία και εγώ έλεγα «γάμα το, δεν μπορώ να ασχοληθώ με αυτό». Μπήκα στο δωμάτιό μου και τότε ήρθαν όλα. Οι συγχορδίες, το beat, οι στίχοι, η μελωδία, όλα συνέβησαν σχεδόν ταυτόχρονα. Άνοιξα το laptop μου και είχα μαζί τα μικρά πλήκτρα ταξιδίου και βγήκε σε 15 λεπτά. Όμως βγήκε από ένα μέρος όπου αισθάνομαι πως γράφτηκε για μένα, σχεδόν για να πυροδοτήσει το επόμενο στάδιο του εσωτερικού μου ταξιδιού. Όχι του Man-Made Sunshine, συνέβη μόνο για να υποδείξει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Το τραγούδι είναι για την καταπίεση. Για τη σκληρή καταπίεση, ένα μήνυμα εκ των έσω. Το “Little Bird” είναι αυτό το κρυμμένο παιδί, αυτό το χαρωπό πράγμα που καταπιέζεις, και που πονάει. Και ήταν σχεδόν σαν μια κραυγή, «εδώ είμαι, κάνε κάτι για αυτό». Οπότε κάπως υποκίνησε τα πράγματα. Είμαι τόσο ευγνώμων για εκείνη τη στιγμή στο χρόνο και για αυτό το τραγούδι. Πραγματικά δεν είχα αποφασίσει να το γράψω, απλώς μπήκα στο δωμάτιο και ήρθε μια ιδέα. Δεν ήμουν καν σε φάση να γράψω εκείνη τη στιγμή, απλώς συνέβη και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι.

Πώς ηρεμείτε στην καθημερινότητά σας; Τι είναι αυτό που σας χαλαρώνει;
Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Απολαμβάνω πολλά διαφορετικά πράγματα. Αν είμαι σε άσχημη κατάσταση, θα πάω μια μεγάλη βόλτα, και αυτό με κάνει πάντα να νιώθω καλά. Η μουσική, προφανώς. Ο αθλητισμός - ακούγεται γενικό, αλλά μου αρέσει να είμαι ανταγωνιστικός και να ρίχνομαι σε ένα γήπεδο τένις ή σε ένα γυμναστήριο ή στο ποδόσφαιρο. Μου αρέσει που με κάνει να νιώθω καλά. Το διάβασμα, επίσης, είναι υπέροχο. Οτιδήποτε απαιτεί την παρουσία σου. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι πηγαίνουν στο γυμναστήριο και συνειδητοποιούν γιατί το απολαμβάνουν τόσο πολύ. Σου δίνει σκοπό, κίνητρο και η ντοπαμίνη που παράγεις σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα. Αλλά απαιτεί κυριολεκτικά να εστιάσεις όλη σου τη σκέψη και να είσαι εκεί. Οτιδήποτε είναι κάτι νέο για τον εγκέφαλο ή η εκμάθηση μιας νέας δραστηριότητας. Οτιδήποτε απαιτεί την παρουσία σου ή σε χαλαρώνει για να σε βγάλει από το μυαλό σου. Επίσης οι ασκήσεις αναπνοής ή μια βόλτα. Οτιδήποτε σε βάζει μέσα στο σώμα σου και σε βγάζει από το μυαλό σου. Αλλά αποφεύγω σθεναρά τη φυγή από τις σκέψεις μου. Ας αποδεχτούμε τα βάσανά μας. Αυτό με βοήθησε κι εμένα να φτάσω σε μία υπέροχη κατάσταση.

Συμφωνείτε ότι στον σύγχρονο κόσμο είναι πιο δύσκολο από ποτέ να παραμείνετε ήρεμος με ό,τι συμβαίνει γύρω σας ή όχι;
Ναι. Πιστεύω ότι λειτουργούμε σαν τα σφουγγάρια και απορροφούμε κάθε κομμάτι αρνητικότητας που βλέπουμε συνέχεια. Αυτό είναι που μας αγχώνει. Τα social media είναι δηλητηριώδη και νιώθω ότι πρέπει να τα περιορίσω. Νιώθω σαν να είμαι εθισμένος σε αυτό, όπως οποιοσδήποτε άλλος. Και είναι τόσο δύσκολο γιατί προκαλεί μικροστρές που συσσωρεύεται και συσσωρεύεται. Από τη σωματική δυσμορφία μέχρι όλες τις άλλες ανασφάλειες που προκύπτουν. Αλλά όσον αφορά το τι συμβαίνει στον κόσμο, κυριολεκτικά έχουμε κάθε είδηση στο διαδίκτυο, ό,τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο στα χέρια μας, στα δάχτυλά μας όλη την ώρα, και φυσικά αυτό προκαλεί άγχος. Δεν ακούμε χαρούμενα νέα για τα ζώα μιας φάρμας… Θα μπορούσαμε, αν απλώς συγκρατούσαμε τους εαυτούς μας από αυτή τη συνήθεια, αλλά κανείς δεν το κάνει. Νομίζω ότι απλά πρέπει να μάθεις να περιορίζεις τον εαυτό σου. Έχω συνομιλήσει με πολλούς μουσικούς για αυτό όλα αυτά τα χρόνια, ενώ είμαι σε περιοδεία, και τείνουν οι παλαιότεροι, όπως ο Bono, να κάνουν προσπάθειες να το περιορίσουν. Η ζωή είναι πολύ μικρή, όλα είναι στα κόκκινα, στην επίθεση, στον κίνδυνο και αυτό δεν είναι καλό για το νευρικό μας σύστημα. Και ακόμα και οι παλαιότεροι χρήστες σκέφτονται ότι έχουν φτάσει σε εκείνο το σημείο που δεν μπορούν να το χειριστούν πια, και δεν θέλουν να το διατηρήσουν. Και υπάρχει κάτι σε αυτό· να βάζεις τον εαυτό σου προτεραιότητα, να κάνεις μεγάλα διαλείμματα από όλα αυτά και να φροντίζεις τον εαυτό σου πρώτα. Διαφορετικά όλο αυτό απλώς συσσωρεύεται και προκαλεί άγχος.

Τι διαφορετικό έχει ο τρόπος με τον οποίο γράφετε ένα τραγούδι για κάποιον άλλο από το πώς γράφετε ένα για τον εαυτό σας;
Εξαρτάται από το άτομο, αλλά αν είμαι σε μια ηχογράφηση ή κάτι ανάλογο, πρέπει να ακούσεις τι θέλει ο άλλος, τι προσπαθεί να πει. Και εκεί χρησιμοποιώ τις δεξιότητές μου περισσότερο από τις δικές μου προσωπικές εμπειρίες. Νιώθω ότι χρησιμοποιώ τις ικανότητές μου όσον αφορά τη μελωδία, τη δομή και τις κινήσεις των χορδών, σε τέτοια πράγματα. Στη συνέχεια, όμως, προσπαθώ να διευκολύνω το άτομο σε αυτό που θέλει να πει, συγκριτικά με όταν πρόκειται για τη δική μου μουσική που σκέφτομαι διαφορετικά.

Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ άγχος πάνω στη σκηνή;
Ναι, φυσικά. Το συνηθίζεις τόσο πολύ όμως, που είναι τρελό. Δεν είμαι πια νευρικός όταν βγαίνω στη σκηνή, νιώθω σιγουριά και ξέρω ότι θα κάνω καλή δουλειά – το έχω κάνει τόσες φορές μέχρι τώρα. Αλλά με ορισμένα συγκεκριμένα γεγονότα, ναι, σίγουρα. Προφανώς η O2 Arena ήταν μια δυνατή στιγμή όπου ένιωθα να καταρρέει το νευρικό μου σύστημα. Είχα τρελή ενέργεια, όλα τα συναισθήματα βρίσκονταν εκεί. Και από την άλλη, κάτι τόσο μικρό όσο μια ζωντανή ηχογράφηση ως Man-Made Sunshine τις προάλλες – με έκανε τόσο νευρικό, γιατί ήμασταν μόνο εγώ και το πιάνο. Δεν είχα ξαναπαίξει τα τραγούδια πριν και προφανώς ήταν έτοιμα, αλλά ποτέ δεν τα είχα βγάλει από μέσα μου. Δεν ήξερα πώς θα βγουν, πώς θα ακούγονται. Ήμουν πολύ ευχαριστημένος τελικά και αποφάσισα να πάω με τις πρώτες λήψεις και των δύο τραγουδιών γιατί ένιωθα ότι δεν θα μπορούσα να έχω συνδεθεί μαζί τους καλύτερα από εκείνη τη στιγμή.

Πώς φροντίζετε τον εαυτό σας όταν βρίσκεστε υπό πίεση;
Μερικές φορές όταν βρίσκομαι σε περιοδεία, καίγομαι. Οπότε φροντίζω να έχω αρκετό χρόνο για τον εαυτό μου. Είμαι πολύ καλός στο να μιλάω ανοιχτά και να λέω ότι χρειάζομαι ένα ξενοδοχείο απόψε γιατί έχω καεί από το λεωφορείο της περιοδείας μας. Επειδή γνωρίζω ορισμένα πράγματα, όπως την κατάσταση της υγείας μου, και το ότι είναι δύσκολο για μένα να ανακάμψω, είμαι πολύ καλός στο να σηκώνω το χέρι μου στους μάνατζερ της περιοδείας και στο συγκρότημα και να λέω ότι χρειάζομαι λίγο χρόνο για τον εαυτό μου, και όλοι είναι πολύ εντάξει και πολύ υπέροχοι μαζί μου σε αυτό. Κανονικά ακούω απλώς το σώμα μου και ακούω τον εαυτό μου και νιώθω όλες τις μέλισσούλες στον εγκέφαλό μου αν ετοιμάζεται να γίνει κάτι κακό. Απλώς το προλαβαίνω πριν γίνει πολύ άσχημα και απλώς αφιερώνω λίγο χρόνο στον εαυτό μου και κάνω τα δικά μου. Είμαστε πολύ καλά με το συγκρότημα για αυτά, όταν λέω ότι «χρειάζομαι μια εβδομάδα άδεια» και κάνουμε συζητήσεις για την ψυχική μου υγεία.

Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η δύναμη της μουσικής;
Είναι η αντανάκλαση και η σύνδεση της ψυχής. Είναι η δύναμη του να μπορείς να εκπέμπεις και να στοχάζεσαι και να παραδίδεις την ψυχή σου στη δημιουργία. Δημιουργείς κυριολεκτικά από το τίποτα. Και είναι και η δύναμη της ψυχής κάποιου άλλου που συνδέεται με αυτό. Αυτό που αισθάνονται για τον εαυτό τους και νομίζω ότι αυτό είναι που το κάνει ισχυρό. Είναι μια από τις μοναδικές μορφές τέχνης που είναι τόσο συγκινητική και συνδέει τους ανθρώπους τόσο γρήγορα.

Με τι ασχολείστε αυτή τη στιγμή;
Αυτήν τη στιγμή, ως Man-Made Sunshine, είμαι στη φάση των σημειώσεων. Έχω ένα σωρό ιδέες και πράγματα που θέλω να πω, ιστορίες που θέλω να αφηγηθώ. Μου αρέσει να γράφω πολύ, πολύ αργά. Μου αρέσει να γράφω σταδιακά και να τα αφήνω να μεγαλώσουν και μετά να γεννηθούν, κατά κάποιο τρόπο. Αυτή τη στιγμή απλά σημειώνω πράγματα. Φαντάζομαι ότι, σε περίπου τρεις εβδομάδες, θα κολλήσω με κάποιο είδος μελωδίας για έναν από αυτούς τους στίχους και μετά θα προχωρήσω στη σύνθεση. Τότε, ίσως πάω αμέσως να γράψω και να τελειώσω το τραγούδι. Αν όχι, θα περιμένω ξανά και μετά θα συνθέσω τα υπόλοιπα τραγούδια μαζί. Κάπως το αφήνω να ξεδιπλωθεί φυσικά, και όταν γυρίζω στους στίχους ή τις διαθέσεις και τις μελωδίες, απλώς τα αφήνω να συμβούν, όταν συμβούν. Δεν το πιέζω ποτέ. Απλώς δημιουργώ όταν νιώθω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να το κάνω.

Τι θα θέλατε να αλλάξετε το 2023, λαμβάνοντας υπόψη τη ζωή σας και τον πλανήτη;
Πιστεύω πως εξελισσόμαστε σιγά σιγά και αποκτούμε μεγαλύτερη αυτογνωσία ως πλανήτης και ως άνθρωποι. Παραθέτω τον Eckhardt Tolle, που είναι σαν μια νέα γη. Νομίζω ότι είμαστε πολύ, πολύ μακριά από αυτό. Νομίζω ότι η δουλειά μου, όπως και άλλων καλλιτεχνών, ανθρώπων που σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο, είναι απλά να προσπαθούν να είναι ο καλύτερος εαυτός τους, να θεραπεύουν τους εαυτούς τους για να θεραπεύσουν άλλους και να θεραπεύσουν τον πλανήτη. Υπάρχει πολλή καταστροφή τριγύρω, βλάπτοντας τους ανθρώπους και τον πλανήτη, επειδή οι ίδιοι είναι κατεστραμμένοι. Νομίζω ότι είναι δική μας δουλειά να θεραπεύουμε τον εαυτό μας και να μοιραζόμαστε αυτήν την εμπειρία για να βοηθήσουμε να θεραπεύσουμε άλλους. Και τελικά, αν έχουμε αρκετό χρόνο, να θεραπεύσουμε τον πλανήτη οπουδήποτε. Βρισκόμαστε σε έναν «αυτοκινητόδρομο προς την κόλαση» κατά μία έννοια, σε ό,τι αφορά στην κλιματική αλλαγή. Αλλά νομίζω ότι κινούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση.