Συνέντευξη: Το λονδρέζικο jazz σχήμα Portico Quartet μιλάει στην ATHENS VOICE πριν τη συναυλία τους στην Αθήνα, το Σάββατο 8 Οκτωβρίου.
Εκείνος ο πρώτος δίσκος των πιτσιρικάδων από το Λονδίνο, το “Knee Deep In The North Sea” πίσω στο 2007 ήταν σοκαριστικός. Το σχήμα αυτό που κινούνταν στον ευρύτερο χώρο της τζαζ, είχε να επιδείξει ένα σαξόφωνο, ένα set drums και δύο hang, αυτά τα πολύ ιδιαίτερα κρουστά που παίζουν με μελωδικό τρόπο. Επιπλέον, κατάφερναν να στήσουν σπουδαίες συνθέσεις και -πράγμα ακόμα πιο σημαντικό- δεν έπαιρναν τον εαυτό τους τόσο σοβαρά όσο οι περισσότεροι μουσικοί από την Αγγλία που σχετίζονταν με τη τζαζ εκείνη εποχή. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο κατάφερναν πάντα να εξελίσσονται, να αλλάζουν τον ήχο τους, να προσθέτουν νέα στοιχεία, όπως τα αρκετά ηλεκτρονικά που διαφοροποίησαν δραματικά το ύφος τους. Πλέον, ο τζαζ μινιμαλισμός και η ηλεκτρονική μουσική είναι ο κόσμος στον οποίο κινούνται με υπερβολική άνεση. Οι Portico Quartet παίζουν το βράδυ του Σαββάτου 8 Οκτωβρίου στο Piraeus Club Academy (LouLou is Present) και καθώς έρχονται από τον προηγούμενο σταθμό της περιοδείας τους, το Βουκουρέστι, βρίσκουν την ευκαιρία να απαντήσουν μέσα στο αεροπλάνο σε μερικές ερωτήσεις…
Υπάρχουν πολλά που έχουν αλλάξει από το ντεμπούτο σας άλμπουμ “Knee Deep In The North Sea”. Ποια είναι τα πιο σημαντικά για εσάς; Νομίζω ότι το τρίτο μας άλμπουμ, το ομώνυμο, ήταν το σημείο της πιο σημαντικής αλλαγής για εμάς. Μόλις είχαμε χάσει τον Nick Mulvey και προσθέσαμε τα ηλεκτρονικά κατά κάποιον τρόπο για να αντισταθμίσουμε την απώλεια αλλά και για να προχωρήσουμε εμπρός. Ακούγαμε περισσότερη ηλεκτρονική μουσική τότε κι έτσι είχαμε την ευκαιρία να εισαγάγουμε αυτά τα ακούσματα.
Τι παραμένει το ίδιο μέχρι τώρα; Εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε το σαξόφωνο ως το κύριο μελωδικό όργανο και επίσης κρατάμε το hang σε πολλά κομμάτια ως ένα είδος συμβόλου για τον ήχο του συγκροτήματος. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να διατηρείς την ταυτότητά σου καθώς προχωράς, αλλά επίσης σημαντικό να αλλάζεις και να μη μένεις στάσιμος στον ίδιο ήχο.
Έχετε συνεργαστεί με σημαντικές ετικέτες μέχρι τώρα. Ανάμεσά τους ήταν η Real World και η Ninja Tune. Τι έχετε μάθει σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας της μουσικής βιομηχανίας; Ήμασταν πάντα αρκετά τυχεροί. Συναντήσαμε καλούς ανθρώπους που σε γενικές γραμμές υποστήριξαν πολύ τη δουλειά μας και κατάλαβαν αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Υπήρξαν δύσκολες στιγμές, αλλά νομίζω ότι το να έχεις ενδιαφέρουσα μουσική και το να υπογράφεις σε εταιρείες που έχουν τη θέληση να σε βοηθήσουν, αποτελεί μια καλή αρχή ώστε να μεγαλώνεις το κοινό σου.
Τα περισσότερα άλμπουμ σας έχουν κυκλοφορήσει από την Gondwana. Πώς πάνε τα πράγματα με τον Matthew Halsall; Όλα πάνε πολύ καλά με την Gondwana, είναι μια εξαιρετική εταιρεία που μας δίνει πολύ χώρο για να είμαστε δημιουργικοί και να υποστηρίζουμε αυτό που κάνουμε. Είναι φίλοι εκτός από εταιρεία μας, οπότε λειτουργεί πολύ καλά!
Σας λείπει με κάποιο τρόπο ο Nick Mulvey; Τι γνώμη έχετε για τις σόλο δουλειές του; Μου αρέσει η σόλο δουλειά του Nick. Στην αρχή ήταν δύσκολο να αναδιαμορφώσουμε τον ήχο μας μετά την αποχώρησή του αλλά έφυγε πριν από περίπου 10 χρόνια, οπότε τώρα, έχουμε βρει πλέον τον τρόπο να δουλεύουμε καλά.
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τη Hania Rani; Η Hania είναι υπέροχη στη συνεργασία, πολύ άμεση και μας αρέσει η μουσική της, οπότε ήταν χαρά μας να δουλέψουμε μαζί. Κάναμε τα περισσότερα από απόσταση, στέλναμε ο ένας στον άλλο αρχεία και στη συνέχεια δουλέψαμε διαφορετικά μέρη ο καθένας. Έμεινα έκπληκτος όταν άκουσα τη Hania να μετατρέπει τη μουσική μας σε κανονικό τραγούδι! Μου άρεσε πολύ.
Ποιους μουσικούς / μπάντες θεωρείς ότι είναι κοντά στον ήχο -ή στο πνεύμα- των Portico Quartet; Οι badbadnotgood, ο Steve Reich, η Midori Tanaka, ο Jon Hassel, οι Gogo Penguin.
Τι να περιμένουμε από τη ζωντανή σας εμφάνιση στην Αθήνα; Να περιμένετε ένα υπνωτικό μείγμα τζαζ μινιμαλισμού και ηλεκτρονικής μουσικής!
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
11°
