Οι συναυλίες και τα μουσικά φεστιβάλ που ακυρώνονται λόγω του κορωνοϊού, το ενδεχόμενο και οι συνθήκες υπό τις οποίες θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν φέτος
Ακόμα κι αν αναμένουμε υποτιθέμενα ενθαρρυντικά νέα για την αντιμετώπιση της πανδημίας μέσω εμβολίου, η διοργάνωση και οι ανακοινώσεις για φεστιβάλ με χωρητικότητα άνω των 50.000 ατόμων είναι αποτέλεσμα πολύμηνης προετοιμασίας η οποία, παρά το υπόγειο networking και της θέλησης όλων (διοργανωτών και κοινού), πλέον φαίνεται να συναντά τη σκληρή πραγματικότητα.
Με τα κρούσματα στο μεγάλο νησί να μην υποχωρούν και τον ιό να εμφανίζει μεταλλάξεις, ο Michael Eavis και η συνδιοργανώτρια κόρη του, Emily Eavis, αναγκάστηκαν να ανακοινώσουν τη μη διεξαγωγή και του φετινού Glastonbury, αφήνοντας όμως ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός μικρότερου σε μέγεθος φεστιβάλ τον Σεπτέμβριο. Τις ανακοινώσεις της οικογένειας Eavis ακολούθησαν στο τέλος του Ιανουαρίου και τα νέα της επίσημης ματαίωσης για φέτος και του περίφημου Coachella Festival στην Καλιφόρνια.
Για τον γενικό παρατηρητή των παγκόσμιων μουσικών εξελίξεων, ο περσινός τίτλος «η χρονιά που ακυρώθηκε η ζωντανή μουσική» ίσως και να είχε εφαρμογή και στο 2021, όμως ερευνώντας λίγο πιο εξειδικευμένα τη μόδα της περασμένης δεκαετίας που είναι τα boutique festivals (δηλαδή μουσικά φεστιβάλ χωρητικότητας μέχρι 10.000 θεατών) και αναλογιζόμενοι το ρίσκο που δεν θα διστάσουν να πάρουν αντίστοιχα ευρωπαϊκά φεστιβάλ με παγκόσμια απήχηση (βλέπε το δανέζικο Roskilde ή το ισπανικό Primavera) μέχρι τελευταία στιγμή, ίσως το παιχνίδι των μεγάλων συναυλιακών διοργανώσεων να μην έχει τελειώσει ακόμα.
Coachella Festival, 2014
Πριν δούμε τη λίστα όσων συνεχίζουν να πιστεύουν στις φεστιβαλικές διοργανώσεις φέτος, αξίζει να ξεκαθαρίσουμε τον λόγο για τον οποίο τα πραγματικά μεγάλα φεστιβάλ επιπέδου Glastonbury και Coachella ακυρώνουν. Για να στηθούν αυτές οι μεγάλες «live σκηνές» με παραγωγές που μπορεί να ταξιδεύουν υπερατλαντικά εβδομάδες ολόκληρες είναι πρακτικά αδύνατο, τόσο στο να γίνουν ανακοινώσεις, όσο και στην πρόβλεψη των υγειονομικών εξελίξεων. Τα rapid tests στην πόρτα, ναι, θα είναι μια κάποια λύση αλλά για να διεξαχθούν σε πληθυσμό άνω των 50 χιλιάδων θεατών ένα ολόκληρο νοσοκομείο θα πρέπει να είναι στο πόδι, χώρια το αντικειμενικό ρίσκο που θα αντιμετωπίσουν οι παραγωγές στην υποστήριξη μέσω χορηγών. Φανταστείτε την πιθανή αρνητική φήμη ενός χορηγού που έχει υποστηρίξει μια φεστιβαλική παραγωγή που αποτυγχάνει να ακολουθήσει τα υγειονομικά standards.
Για όλους τους παραπάνω λόγους και κυρίως για την ανάγκη να κερδηθεί επικοινωνιακά το παιχνίδι, η οικογένεια Eavis σκέφτεται ένα μικρότερης κλίμακας φεστιβάλ τον Σεπτέμβρη, με την προετοιμασία να είναι πιο εφικτή. Ακόμη καλύτερα, το ισπανικό Primavera σπεύδει να διαφημίσει το δεκεμβριανό test event του. 463 φίλοι του φεστιβάλ πέρασαν τις πόρτες του club 1608 Sala Apolo, στη Βαρκελώνη, έχοντας υποβληθεί σε rapid tests και αναμένοντας στην ουρά για την επιβεβαίωση των αρνητικών αποτελεσμάτων. Σκοπός του event ήταν να αποδειχθεί ότι τα ασφαλή μέτρα και η ζωντανή διασκέδαση κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες μπορούν αρμονικά να συνυπάρξουν.
Κατόπιν αυτού, το περίφημο Primavera Sound που επί χρόνια επισκέπτονται δεκάδες και ανά περιπτώσεις εκατοντάδες ελλήνων θεατών, συνεχίζει να ανανεώνει τα ονόματα του φετινού line up του. Ο Βρετανός Sacha Lord, διοργανωτής του περίφημου Parkife στο Μάντσεστερ επιβεβαίωσε ότι έχει ήδη κλείσει 250 ονόματα για τη διοργάνωση του Σεπτέμβρη, ενώ ειδική βαρύτητα για το πώς θα εξελιχθούν οι μεγάλες διοργανώσεις στην Αγγλία είναι το περίφημο Boomtown, χωρητικότητας 66.000 θεατών, που όμως ανακοίνωσε ότι θα περιμένει τις εξελίξεις μέχρι τον Μάρτιο για να επιβεβαιώσει ή όχι τη διεξαγωγή του.
Επιπλέον, μερικά από τα σημαντικότερα boutique φεστιβάλ της Αγγλίας και της υπόλοιπης Ευρώπης συμπεριλαμβανομένων και των δικών μας, Ejekt, Plissken και Release, διατηρούν στάση αναμονής με τις προθέσεις τους να είναι ξεκάθαρα υπέρ του να συμβούν συναυλίες φέτος. Για παράδειγμα το ηλεκτρονικό φεστιβάλ Junction 2, στην Ιon εκδοχή που διατηρεί στις ακτές της Αλβανίας, έχει ήδη ανακοινώσει τα ονόματα για τον φετινό Σεπτέμβρη. Το ίδιο ισχύει για το Secret Solstice της Ισλανδίας στα τέλη του Ιούνη, για το Uprising της Σλοβακίας τον Αύγουστο, για το Love International της Κροατίας που έτσι και αλλιώς κάθε Ιούλιο προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία διακοπών στην Αδριατική, το Dour Festival του Βελγίου που ξεπερνά τα επίπεδα «μικρού» festival και παρουσιάζει πραγματικά μεγάλα ονόματα, το «βαρύ» RockAmRing στη Νυρεμβέργη και το πάντα φουτουριστικό ηλεκτρονικό φεστιβάλ Sonar της Βαρκελώνης που έχει ήδη ανακοινώσει τους Chemical Brothers ως τους πρώτους headliners. Tα δύο τελευταία, όπως και το Sziget της Βουδαπέστης, το Exit της Σερβίας ή το παριζιάνικο Rock En Seine είναι μαζικά φεστιβάλ,και οι ανακοινώσεις τους δείχνουν την ανάγκη της συναυλιακής αγοράς της Ευρώπης για ανάκαμψη. Ας μην ξεχνάμε ότι η επιτροπή clubbing του Βερολίνου δεν προβλέπει επιστροφή στην κανονικότητα πριν τα τέλη του 2022, ενώ η γερμανική κυβέρνηση -σε αντίθεση με πολλές άλλες ευρωπαϊκές- δεσμεύεται να καλύψει τις τεράστιες οικονομικές απώλειες από τις μουσικές διοργανώσεις μέχρι και το δεύτερο εξάμηνο του 2021.
Με αυτά τα δεδομένα, οι περιπτώσεις των σχετικά μικρότερων σε χωρητικότητα φεστιβάλ αφενός διαθέτουν οργανωτικά σχήματα ευέλικτα και οι αφετέρου οι ανακοινώσεις τους διαπραγματεύονται line up με μερικές δεκάδες ονόματα ανά ημέρα, εύκολα στην αναδιοργάνωση. Από την άλλη τα συμβόλαια μεταξύ των διοργανωτών και των ατζέντηδων προσαρμόζονται πιο εύκολα στις τρέχουσες συνθήκες και ο οικονομικός σχεδιασμός τους είναι τόσο ευέλικτος όσο και οι τακτικές για την προστασία των θεατών υπό τις τρέχουσες συνθήκες.
Θέλει σίγουρα υψηλό επίπεδο υγειονομικής προστασίας και ελκυστικά line up ακόμα και στο υποθετικά ασφαλές περιβάλλον των ανοιχτών, φεστιβαλικών διοργανώσεων, ώστε να συνυπάρξουν ξανά από φέτος το καλοκαίρι, ζωντανή μουσική και μερικές χιλιάδες θεατών. Κάτι που προς το παρόν διαβάζεται δύσκολο, δεν σημαίνει ότι είναι ακατόρθωτο και είναι μόνο θετικό το γεγονός ότι οι επαγγελματίες του κλάδου αισιοδοξούν, ανακοινώνουν και εργάζονται με κύριο γνώμονα την ασφάλεια της δημόσιας υγείας.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
9°
