Ο χειμώνας ’18 – ’19 ίσως είναι από τους πιο κουραστικούς που θα έχουμε να θυμόμαστε. Κακοκαιρίες με όνομα, layers από ρούχα, βαριά παλτό και κασκόλ που μας έκαναν δυσκίνητους, εποχιακή κατάθλιψη. Ο Μάρτης ωστόσο, παρά τη φήμη του, μας φέρθηκε ευγενικά τις πρώτες του μέρες. Μας δίνει ελπίδα για την άνοιξη που έρχεται. Ότι θα είναι μια καλή άνοιξη με εξόδους – επιτελούς τραπεζάκια σε πεζόδρομους και αυλές ξανά προσβάσιμα! -, καλή διάθεση και γερές δόσεις φλερτ. Και αν αυτό δεν απαιτεί κατάλληλο soundtrack τότε, τι;
Mondo Cane – Mike Patton
O (θέλω να κάνω τα παιδιά σου) front man των Faith No More πίσω στο 2010 κυκλοφόρησε αυτό το φανταστικό άλμπουμ με διασκευές σε κλασικά pop ιταλικά τραγούδια των δεκαετιών ’50 και ’60. Εμπνεύστηκε το concept αυτό όταν ζούσε στην Μπολόνια (η πρώην γυναίκα του είναι Ιταλίδα και ο ίδιος θέλησε να μάθει τη γλώσσα για να μπορεί να διαδρά πιο εύκολα με την οικογένειά της) και άκουγε τα εν λόγω τραγούδια στο ραδιόφωνο. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια περιοδείας με την συνοδεία πολυμελούς ορχήστρας και χορωδία. Δεν ξέρω αν χρειάζεται παραπάνω επιχειρήματα από το ότι αυτή η μουσική ιδιοφυία με έκταση φωνής 6 οκτάβες πήρε στα χέρια του πρακτικά κομμάτια της σύγχρονης ιταλικής κουλτούρας και κατάφερε να τα αποθεώσει εκ νέου, αλλά αν πούμε ότι δεν σας φτάνει αυτό πρόκειται για ένα άλμπουμ με έντονες εναλλαγές τόσο στο μουσικό ύφος όσο και στο συναίσθημα, ό,τι πρέπει να το σιγοψιθυρίζετε στο πρωινούς περιπάτους (και να αρχίσετε να σκέφτεστε να ξεκινήσετε μαθήματα Ιταλικών).
Paul McCartney – McCartney
Πρόκειται για το πρώτο solo άλμπουμ του σερ μετά τη διάλυση των Beatles ή για την ακρίβεια, αυτό που την οριστικοποίησε. Ο McCartney έγραψε αυτό το άλμπουμ αφού ο John Lennon ανακοίνωσε στα υπόλοιπα Σκαθάρια την έξοδό του από την μπάντα το 1969. Συντετριμμένος από τα νέα απομονώνεται και σε κακή ψυχολογική κατάσταση συνθέτει αυτό το αριστουργηματικό άλμπουμ – αν και φέρει έντονα στοιχεία της ύστερης Beatles περιόδου - που όμως στον καιρό του δεν εκτιμήθηκε. Ο λόγος είναι ότι fan και κριτικοί το θεώρησαν την ταφόπλακα στην καριέρα των Beatles, καθώς έγινε θέμα έριδας μεταξύ των μελών του γρουπ. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε ένα μήνα πριν το Let It Be, το τελευταίο άλμπουμ του θρυλικού συγκροτήματος, καθώς ο MacCartney αντιστάθηκε στις πιέσεις της εταιρίας, αλλά και των υπόλοιπων Σκαθαριών να περιμένει. Παρόλη την άσχημη κατάσταση κατά την οποία γράφτηκε, πρόκειται για ένα άλμπουμ με κομμάτια που πλημμυρίζουν φως. Καθώς ηχογραφήθηκε υπό πλήρη μυστικότητα, ο McCartney παίζει όλα τα όργανα μόνος του και ερμηνεύει όλα τα κομμάτια με εξαίρεση τη συνεισφορά της συζύγου του Linda σε κάποια κομμάτια.
Η άνοιξη του τούρκικου progressive rock από τα ‘70s βρίσκει την πλήρη έκφρασή της σε αυτόν τον υποδειγματικό folk rock δίσκο των παιδικών φίλων Mazhar και Fuat. Τα παραδοσιακά όργανα συναντούν τις κιθάρες, τα κρουστά υπηρετούν το μεγαλείο του ανατολίτικου ήχου σε αυτό το γλυκό αλισβερίσι επιρροών που μας χαρίζει υπέροχα κομμάτια που έχουν σαμπλαριστεί πολλάκις από djs που ασχολούνται με τον ήχο των χωρών της Ανατολής, ακόμα και από hip – hop καλλιτέχνες. Τα φωνητικά των δύο φίλων – ερμηνευτών εν χορό και μερικά ακόμη αιθέρια γυναικεία, μοιάζουν με ζεστή ανάσα που μυρίζει τριαντάφυλλο. Τραγούδια για ανοιξιάτικες Κυριακές, βόλτα με τις ακτίνες του ήλιου να χαϊδεύουν επιτέλους τα πρόσωπά μας.
Damon – Song Of Gypsy
Ψυχεδέλεια, μυστικισμός, ερωτισμός, όλα τα έχει το Song Of Gypsy του Damon – κατά κόσμο - David Del Conte - που μοιάζει σχεδόν παγανιστικό και συνεπώς επιβάλλεται να ακουστεί τις πρώτες μέρες της άνοιξης. Mε self- explanatory τίτλο, καθώς όπως λένε οι φήμες ο ίδιος ο Damon ταύτιζε το life style του με εκείνο των Ρομά όταν περιπλανιόταν στην Καλιφόρνια στα τέλη της δεκαετίας του ’60, πρόκειται για ένα άλμπουμ που έχει πάρει διαστάσεις θρύλου. Κυκλοφόρησε σε μόλις 100 αντίτυπα τα οποία εξαντλήθηκαν αμέσως. Ωστόσο ο ίδιος ο Damon, εξαντλημένος από τις καταχρήσεις, δεν ασχολήθηκε περαιτέρω με την προώθηση της μουσικής του. Τα ‘70s δεν ήταν ιδιαίτερα ευγενικά μαζί του, έτσι εγκατέλειψε τη μουσική συνολικά. Όμως το Song Of Gypsy είχε ξεκινήσει το δικό του ταξίδι. Περίπου 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, έγινε κάτι σαν ένα συνωμοτικό κλείσιμο του ματιού ανάμεσα σε μύστες της 70s ψυχεδέλειας. Η σπανιότητά του εκτόξευσε την τιμή του μέχρι και στα 1000 δολάρια το αντίτυπο και ο Damon κατάφερε να γευτεί μία μικρή γεύση της απήχησης που είχε η τέχνη του για χιλιάδες ακροατές. Ακούγεται με προσοχή και ιδανικά τα ανοιξιάτικα βράδια, που σπάνια κανείς περνά μόνος.
18°
![Damon -[3]- Don't You Feel Me](/images/640x360/3/jpg/files/YouTube/p-BnMoV8i_U.webp "Damon -[3]- Don't You Feel Me")
